روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۹۸

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن مسافر و عن الوشا عن مسافر قال :

لَمَّا أَرَادَ هَارُونُ بْنُ اَلْمُسَيَّبِ‏ أَنْ يُوَاقِعَ‏ مُحَمَّدَ بْنَ جَعْفَرٍ قَالَ لِي‏ أَبُو اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا ع‏ اِذْهَبْ إِلَيْهِ وَ قُلْ لَهُ لاَ تَخْرُجْ غَداً فَإِنَّكَ إِنْ خَرَجْتَ غَداً هُزِمْتَ وَ قُتِلَ أَصْحَابُكَ فَإِنْ سَأَلَكَ مِنْ أَيْنَ عَلِمْتَ هَذَا فَقُلْ رَأَيْتُ فِي اَلْمَنَامِ‏ قَالَ فَأَتَيْتُهُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لاَ تَخْرُجْ غَداً فَإِنَّكَ إِنْ خَرَجْتَ هُزِمْتَ وَ قُتِلَ أَصْحَابُكَ فَقَالَ لِي مِنْ أَيْنَ عَلِمْتَ هَذَا فَقُلْتُ رَأَيْتُ فِي اَلْمَنَامِ فَقَالَ نَامَ اَلْعَبْدُ وَ لَمْ يَغْسِلِ اِسْتَهُ ثُمَّ خَرَجَ فَانْهَزَمَ وَ قُتِلَ أَصْحَابُهُ قَالَ وَ حَدَّثَنِي‏ مُسَافِرٌ قَالَ كُنْتُ مَعَ‏ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا ع‏ بِمِنًى‏ فَمَرَّ يَحْيَى‏ بْنُ خَالِدٍ فَغَطَّى رَأْسَهُ مِنَ اَلْغُبَارِ فَقَالَ مَسَاكِينُ‏ لاَ يَدْرُونَ مَا يَحُلُّ بِهِمْ فِي هَذِهِ اَلسَّنَةِ ثُمَّ قَالَ وَ أَعْجَبُ مِنْ هَذَا هَارُونُ‏ وَ أَنَا كَهَاتَيْنِ وَ ضَمَّ إِصْبَعَيْهِ‏ قَالَ‏ مُسَافِرٌ فَوَ اَللَّهِ مَا عَرَفْتُ مَعْنَى حَدِيثِهِ حَتَّى دَفَنَّاهُ‏ مَعَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۴۳۹

وشّاء از مسافر گويد: چون هارون بن مسيب مى‏خواست با محمد بن جعفر بجنگد امام رضا (ع) به من گفت: برو و به او بگو فردا حمله نكن كه اگر فردا حمله كنى شكست مى‏خورى و يارانت كشته مى‏شوند، و اگر از تو پرسيد اين را از كجا دانستى بگو در خواب ديدم، گويد: نزد او آمدم و به او گفتم: قربانت، فردا به ميدان نبرد نرو زيرا اگر فردا به ميدان بروى شكست مى‏خورى و يارانت كشته مى‏شوند، به من گفت: اين را از كجا دانستى، گفتم: در خواب ديدم، گفت: اين بنده با كون نشسته خوابيده، و سپس به نبرد بيرون شد و شكست خورد و يارانش كشته شدند. گويد: مسافر براى من باز گفت كه من با امام رضا (ع) در منى بودم، يحيى بن خالد گذر كرد و براى خاطر گرد و غُبار سر خود را پوشانده بود، امام فرمود: اين بيچاره‏ها نمى‏دانند كه امسال چه به سر آنها مى‏آيد؟ سپس فرمود: شگفت‏تر از اين، من با هارون هستم مانند اين دو، دو انگشت خود را به هم چسباند، مسافر گويد: به خدا معنى حديث او را نفهميديم تا وقتى آن حضرت را در كنار هارون به خاك سپرديم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۴۱۱

وشاء از مسافر نقل كند كه چون هارون بن مسيب خواست با محمد بن جعفر بجنگد. امام رضا عليه السلام بمن فرمود: نزد او برو و بگو، فردا بيرون نرو، كه اگر بروى شكست ميخورى و يارانت كشته ميشوند، و اگر پرسيد: تو از كجا ميدانى؟ بگو من در خواب ديده‏ام. مسافر گويد: من نزد او رفتم و گفتم: قربانت، فردا بيرون نرو كه اگر بيرون روى، شكست ميخورى و يارانت كشته ميشوند، بمن گفت. تو از كجا اين را دانستى؟ گفتم: در خواب ديده‏ام، جواب داد: آن بنده با كون نشسته خوابيده (كه چنين خوابى ديده است)، سپس بيرون رفت و شكست خورد و يارانش كشته شدند. وشاء گويد: و نيز مسافر بمن گفت: من با امام رضا عليه السلام در منى بوديم. يحيى بن خالد كه براى گرد و خاك سرش را پوشيده بود، از آنجا گذشت، حضرت فرمود: بيچاره‏ها نميدانند امسال چه بسرشان مى‏آيد (يعنى از گرد و خاك سر ميپوشند و خبر ندارند كه همين امسال بچه خاك سياهى مينشينند) و شگفت‏تر از آن هارون و من است كه اين چنينيم- و دو انگشت خود را بهم چسبانيد- مسافر گويد: بخدا من معنى سخن امام را نفهميدم تا زمانى كه او را پهلوى هارون دفن كرديم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۶۸۵

حسين بن محمد روايت كرده است از معلىّ بن محمد، از مسافر؛ و از وشّاء، از مسافر كه گفت: چون هارون پسر مسيّب اراده كرد كه با محمد، پسر امام جعفر صادق عليه السلام جنگ كند، حضرت امام رضا عليه السلام به من فرمود كه: «برو به نزد محمد، و به او بگو كه: فردا بيرون مرو زيرا كه تو اگر فردا بيرون روى، شكست مى‏خورى و اصحاب تو كشته مى‏شوند. پس اگر از تو بپرسد كه اين را از كجا دانسته‏اى؟ بگو: در خواب ديدم». مسافر مى‏گويد كه: به نزد او آمدم و گفتم كه: فداى تو گردم، فردا بيرون مرو؛ زيرا كه تو فردا بيرون روى، شكست مى‏خورى و اصحابت كشته مى‏شوند. به من گفت كه: اين را از كجا دانسته‏اى؟ گفتم: در خواب ديدم. گفت كه: اين بنده خوابيده و مقعد خود را نشسته. پس بيرون رفت و شكست خورد و اصحابش كشته شدند. راوى مى‏گويد: و نيز مسافر مرا حديث كرد و گفت كه: با حضرت امام رضا عليه السلام در منا بودم كه يحيى پسر خالد برمكى گذشت و سر خود را از غبارى كه در آنجا بود، پوشانيد. حضرت فرمود كه: «بيچاره‏ها نمى‏دانند كه در اين سال، چه بر ايشان فرود مى‏آيد». بعد از آن فرمود كه: «از اين عجيب‏تر آن‏كه هارون و من، مانند اين دو خواهيم بود- و دو انگشت خويش را به هم ضمّ فرمود-». مسافر مى‏گويد: به خدا سوگند كه معنى حديث آن حضرت را نفهميدم تا او را با هارون دفن كرديم (چه آن حضرت در جنب هارون در سمت پيش روى آن ملعون مدفون است).