روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۰۶۶
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن محبوب عن عمر بن يزيد قال :
| الکافی جلد ۱ ش ۱۰۶۵ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۱۰۶۷ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۱۵۱
عمر بن يزيد گويد: مسمع را در مدينه ديدار كردم، در آن سال وجهى براى امام صادق (ع) آورده بود و آن حضرت به او پس داده بود، به او گفتم: چرا امام صادق وجهى را كه برايش آورده بودى به تو پس داد؟ گويد: به من در جواب گفت: من وقتى آن وجه را خدمت آن حضرت دادم به او گزارش دادم كه: من متصدى غوص (مرواريدگيرى) از درياى بحرين شدم و چهار صد هزار درهم به دست آوردم و خمس آن را كه هشتاد هزار درهم است براى شما آوردم و نخواستم آن را كه از آن شما است نگهدارم، اين حقى است كه خدا تبارك و تعالى براى شما در اموال ما مقرر ساخته. امام فرمود: يعنى براى ما از محيط زمين و آنچه خدا از آن برآرد جز خمس نباشد؟ اى ابا سيار به راستى همه زمين از ما است و هر چه خدا از آن برآرد همه از ما است، من گفتم: پس همه آن مال را براى شما مىآورم. فرمود: اى ابا سيار، ما محققاً آن را به تو حلال كرديم و تو را از آن بهل نموديم همين مال خود را با خود برگير، هر آنچه از زمين در دست شيعيان ما است بر آنها حلال است تا قائم ما قيام كند و ماليات آن را از آنها بگيرد و زمين را به دست آنها واگذارد ولى آنچه در دست ديگران است هر آنچه از آن سودى برند بر آنها حرام است تا آن كه قائم ما قيام كند و زمين را از دست آنها بگيرد و آنها را خوار و تهى دست از آن به در كند. عمر بن يزيد گويد: ابو سيار به من گفت: به نظر من احدى از صاحبان املاك و كارمندان جز من حلال نخورد مگر آنان كه ائمه به آنها حلال كرده باشند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۶۸
عمر بن يزيد گويد: مسمع را در مدينه ديدم و او در آن سال وجهى را خدمت امام صادق عليه السلام برده و آن حضرت نپذيرفته بود، من باو گفتم: چرا امام صادق عليه السلام وجهى را كه برايش بردى، بتو رد كرد؟ گفت: چون آن وجه را خدمتش بردم عرضكردم: غواصى درياى بحرين بمن واگذار شده و من چهار صد هزار درهم استفاده كردهام، و خمس آن را كه ۸۰ هزار درهم است، براى شما آوردهام. من نخواستم اين وجه را كه حق شماست و خداى تبارك و تعالى در اموال ما قرار داده از شما باز دارم و خود تصرف كنم. حضرت فرمود: مگر ما از زمين و آنچه خدا از آن برآورد حقى جز خمس نداريم؟! اى ابا سيار! همه زمين از آن ماست، پس آنچه خدا از آن برآورد متعلق بماست. من بحضرت عرضكردم: من همه آن وجوه را خدمت شما خواهم آورد. فرمود: اى ابا سيار! ما آن را براى تو روا ساختيم و حلال نموديم، مالت را برگير. و نيز هر زمينى كه در دست شيعيان ماست، براى ايشان حلالست تا زمانى كه قائم ما قيام كند، آن حضرت قسط خراج را از ايشان بگيرد و زمين را در دستشان باقى گذارد، ولى زمينهائى كه در دست غير شيعيانست، استفادهئى كه از آن ميكنند، براى ايشان حرامست، تا زمانى كه قائم ما قيام كند، و زمين را از دست ايشان بگيرد و آنها را با خوارى بيرون كند. عمر بن يزيد گويد: ابو سيار بمن گفت: من از صاحبان ملك و كارمندان آن، جز خودم كسى را نمىبينم كه حلال بخورد، مگر كسانى كه ائمه آن را براى او حلال كرده باشند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۳۹۷
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از عُمر بن يزيد روايت كرده است كه گفت: مِسمع را در مدينه ديدم و آن سال مالى را به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام آورده بود و حضرت صادق عليه السلام آن را ردّ فرمود به مسمع. گفتم كه: چرا حضرت صادق عليه السلام مالى را كه به خدمتش آورده بودى، بر تو رد كرد و قبول ننمود؟ راوى مىگويد كه: مسمع گفت كه: من به حضرت عرض كردم در هنگامى كه آن مال را به خدمتش بردم، كه مرا متوجه دو دريا كردند، يا خود متوجه شدم كه در آن فرو روم، و مرواريد بيرون آورم «۱» و چهارصد هزار درم عايد من شد، و خمس آن را كه عبارت است از هشتاد هزار درم به خدمت تو آورهام، و ناخوش داشتم كه آن را از تو حبس كنم و به تو نرسانم، و با آن معامله كنم، با آنكه آن، حق تو است كه خداى تبارك و تعالى آن را در باب مالهاى ما قرار داده. حضرت فرمود كه: «آيا از براى ما نيست از زمين و آنچه خدا از آن بيرون آورده، مگر خمس؟ اى ابو سيّار، به درستى كه همه زمين مال ما است. پس، آنچه خدا از آن بيرون آورده، از هرچه باشد، مال ما است». پس، به آن حضرت عرض كردم كه: من همه اين مال را به خدمت تو مىآورم. فرمود كه: «اى ابو سيّار، ما آن را براى تو حلال گردانيديم، و تو را از خمس آن نيز حلال كرديم، پس مال خود را با خود برگير و هر چه در دست شيعيان ماست از زمين ما، ايشان را در باب آن حلال كردهايم تا قائم ما عليه السلام قيام كند، پس، خراج و طسق «۲» آنچه در دست ايشان است، از ايشان بگيرد و زمين را در دست ايشان واگذارد. و اما آنچه در دست غير ايشان است، حاصلى كه از آن زمين بردارند، حرام است بر ايشان، تا قائم ما عليه السلام قيام كند، پس زمين را از دست ايشان بگيرد و ايشان را بيرون كند؛ در حالتى كه __________________________________________________
(۱). اين عين ترجمه مترجم رحمه اللَّه است، و ظاهراً ترجمه عبارت چنين است: غواصى و استخراج مرواريد بحرينبر عهده من گذاشته شد و .... (۲). طسق، مقدار خراج كه به حساب زمين و زراعت گيرند.
خوار و بى مقدار باشند». عمر بن يزيد مىگويد كه: ابو سيّار با من گفت كه: از صاحبان زمين و دهها و از آنان كه متوجه عملها و كسبها مىشوند، كسى را نمىبينم كه حلال بخورد غير از من، مگر آن كس كه ائمه آن را براى او حلال كرده باشند.
