الطارق ١٠

از الکتاب
کپی متن آیه
فَمَا لَهُ‌ مِنْ‌ قُوَّةٍ وَ لاَ نَاصِرٍ

ترجمه

و برای او هیچ نیرو و یاوری نیست!

ترتیل:
ترجمه:
الطارق ٩ آیه ١٠ الطارق ١١
سوره : سوره الطارق
نزول : ٣ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ ...»: برابر بسیاری از آیات قرآن، در آخرت تنها وسیله نجات انسان، ایمان و عمل صالح است و بس (نگا: انفطار / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


نکات آیه

۱ - در قیامت، انسان هیچ قدرتى در برابر خواست خداوند و کیفرهاى او ندارد. (فما له من قوّة)

۲ - قیامت، روز محرومیت انسان از هرگونه یار و یاور در برابر کیفرهاى الهى است. (فما له من ... و لا ناصر)

۳ - قیامت روز بى ثمر ماندن نیروهاى درونى و بیرونى انسان، در برابر حسابرسى کارهاى پنهانى او است. (فما له من قوّة و لا ناصر)

۴ - حسابرسى و سنجش نهان کارى ها و نیت هاى انسان، مایه ناتوانى او از هرگونه دفاع و محرومیت او از کمترین یار و یاور در قیامت (یوم تبلى السرائر . فما له من قوّة و لا ناصر) حرف «فاء» در «فما له من...»، نبود قوت و ناصر را بر «تبلى السرائر» تفریع کرده و آن را نتیجه حسابرسى قرار داده است; یعنى، روز قیامت با متمایز شدن سریره هاى نیک و بد، راهى جز پذیرفتن جزاى آن براى انسان باقى نمى ماند; زیرا نه او را یاراى انکار است و نه کسى به حمایت از او برخواهد خاست.

روایات و احادیث

۵ - «عن أبى بصیر فى قوله: «فما له من قوّة و لا ناصر» قال: [و الظاهر أنّ القائل أبوعبداللّه(ع)] ما له قوّة یقوّى بها على خالقه و لا ناصر من اللّه ینصره إن أراد به سوءاً;[۱] از ابى بصیر [ظاهراً از امام صادق(ع)] درباره سخن خداوند «فما له من قوّة و لا ناصر» روایت شده که فرمود: [یعنى] آن انسان هیچ نیرویى ندارد که با آن بر آفریدگارش چیره گردد و اگر خداوند درباره او اراده بدى داشته باشد; یاورى نخواهد داشت که او را در برابر خدا یارى دهد».

موضوعات مرتبط

  • امداد: عوامل محرومیت از امداد هاى اخروى ۴; محرومیت از امداد هاى اخروى ۲، ۵
  • انسان: انسان در قیامت ۱; عجز اخروى انسان ۱، ۳، ۵; عوامل عجز اخروى انسان ۴; محرومیت اخروى انسان ۵; محرومیت انسان ۲
  • خدا: حتمیت کیفرهاى خدا ۱، ۲; حتمیت مشیت خدا ۱
  • عمل: آثار حسابرسى عمل ۴; حتمیت حسابرسى عمل ۳
  • قیامت: ویژگیهاى قیامت ۲، ۳

منابع

  1. تفسیرقمى، ج ۲، ص ۴۱۶; نورالثقلین، ج ۵، ص ۵۵۲- ، ح ۱۷.