نتایج جستجو

زبن زجر زرع زقم زوج زيت زيتون زيد زيغ زکو س سئل سبت سبح سبع سبق سبل سجد سجو سحر سدر سدى سراب سرج سرر سرى سطح سطر سعر سعى سفر سفع سفل سقر سقى سلم سلک سمع سمم

مجمع فرموده: اين سخن شخص متحير است كه آنچه شنيده مبهوش كرده گاهى مى‏گويد سحر است و گاهى شعر و گاهى خواب، و اين مناقضه آشكار است . ولى ظاهراً آن سه مرحله

وسيله سحر به دست آورده است) حال آنكه سليمان كافر نشد (و به وسيله سحر حكومت را به دست نياورد) بلكه بدكاران كافر شدند (كه نسبت به حكومت او را به سحر دادند)

نصب هو ضلل جرم خسر تبع هدى اتى مکر ذلک مثل صبر وقى عظم بدء کلم فرى عمل حبب سحر صرف امن موت اول نفس رجل سلم يسر عطو بنو

بِسَحَرٍ». [آل عمران:17]، [ذاريات:18]. اسحار جمع سحر است آيات از استغفار جمع سحر است آيات از استغفار در سحر گاهها حكايت مى‏كند كه بهترين وقت براى ياد خداست

فرموده: سحر و كهانت و حيله نظير هم اند از جمله سحر تصرفى است كه در چشم واقع مى‏شود تا گمان كند كار همانطور است كه مى‏بيند حال آنكه آن طور نيست و و سحر عملى

جنف يمن جزى خير حمل ابو سعر طوع ذکر ذوا اذ صلى وقى شهد اثم ارض بل ثمن س کتب سحر عدل حضر اين زکو متع سبل نور

مفعولى واگذاشته اند، به معناى کسى که سحر در او اثر گذاشته، چنان که از آیه 39 «ذاریات» استفاده مى شود که هم نسبت سحر به او دادند و هم جنون. به هر حال این

شامل این کلمه «مُسَحَّر» از مادّه «سحر» به معناى کسى است که مسحور شده باشد. آنها معتقد بودند که ساحران گاه از طریق سحر، عقل و هوش افراد را از کار مى اندازند،

خير رسل وله ايى ک اله قوم الى اتى اخذ دور ائى على اوى لو اخر الله الک لئک سحر تبع صرف حکم ام کيف الذين طوف ملک ذلک وقى يى نذر

بِسَحَرٍ». [آل عمران:17]، [ذاريات:18]. اسحار جمع سحر است آيات از استغفار جمع سحر است آيات از استغفار در سحر گاهها حكايت مى‏كند كه بهترين وقت براى ياد خداست

وسيله سحر به دست آورده است) حال آنكه سليمان كافر نشد (و به وسيله سحر حكومت را به دست نياورد) بلكه بدكاران كافر شدند (كه نسبت به حكومت او را به سحر دادند)

كه تو از سحر شدگانى، يعنى سحر بسيار به تو كرده‌اند تا عقل تو مغلوب شده و به اين مرتبه سفيه و نادان شده اى و اين حرفها مى‌زنى، يا تو صاحب سحر هستى يعنى

«یونس» مى خوانیم که موسى به ساحران گفت: ما جئتم به السحر «آنچه شما آورده اید سحر است». جى‌ء (۲۷۸ بار) وَ لا الّذِين قَالُوا مِن لَو عَلَيْه هُم فَقَد قَال

سرنوشت هلاکت بار قومشان به هنگام سحر (نجّینهم بسحر) ۵ - سحرگاهان، لحظاتى مبارک، براى صالحان * (نجّینهم بسحر) تصریح به «سحر» و تعیین زمان نجات خاندان لوط،

کند! شما چه نظر می‌دهید؟» |مى‌خواهد با سحر خود شما را از سرزمينتان بيرون كند، اكنون چه رأى مى‌دهيد مى‌خواهد با سحر خود، شما را از سرزمينتان بيرون كند، اكنون

علیه وآله) دیده بودند، که «شقّ القمر» ادامه آن بود، آنها همه را بر تداوم سحر حمل مى کردند، و آن را «سحرى مستمر» مى پنداشتند، هر چند این تهمت، بهانه اى

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... «سهر» (بر وزن سحر)، به معناى شب بیدارى است، و از آنجا که حوادث وحشتناک، خواب شبانه را از چشم

‌از‌ ‌او‌ تعليم‌ سحر كرده‌ باشند بعلاوه‌ ‌اگر‌ سحره‌ نزد موسي‌ تعليم‌ سحر كرده‌ بودند ميدانستند ‌که‌ حريف‌ استاد نميشوند و اقدام‌ ‌بر‌ سحر نميكردند و قسم‌

الشَّىْ‏ءُ: دامَ و ثَبَتَ». [قمر:2]. و اگر معجزه‏اى ديدند گويند سحر دائمى (و سحر بعد از سحر) است. بعضى آن را محكم و قوى گفته‏اند. *** مَرارَة به معنى تلخى

الشَّىْ‏ءُ: دامَ و ثَبَتَ». [قمر:2]. و اگر معجزه‏اى ديدند گويند سحر دائمى (و سحر بعد از سحر) است. بعضى آن را محكم و قوى گفته‏اند. *** مَرارَة به معنى تلخى

الشَّىْ‏ءُ: دامَ و ثَبَتَ». [قمر:2]. و اگر معجزه‏اى ديدند گويند سحر دائمى (و سحر بعد از سحر) است. بعضى آن را محكم و قوى گفته‏اند. *** مَرارَة به معنى تلخى

گفتند: مراد نماز ‌در‌ وقت‌ سحر ‌است‌، چون‌ موجب‌ مغفرت‌ مي‌شود. و بعضي‌ گفتند: ‌از‌ اول‌ شب‌ ‌تا‌ وقت‌ سحر اشتغال‌ بصلوات‌ و ‌از‌ سحر ‌تا‌ صبح‌ اشتغال‌ باستغفار

حال را مشاهده كردند، دانستند كه انقلاب عصا به اژدها، از جنس سحر نيست، چه آنها اسرار و دقايق سحر را خوب دانسته و يقين كردند كه آن فوق قدرت بشريه است و از نزد

كرده است. 5. مناجات سحر و آمرزش‌خواهى از خداوند. آرى! سحر مناسب‌ترين زمان براى دعاست. امام صادق عليه السلام فرمود: مراد از استغفار در سحر، نماز در آن وقت است

يَقُولُوا و مي‌گويند: سِحرٌ مُستَمِرٌّ استمرار سحر ‌يعني‌ ‌در‌ تعقيب‌ يكديگر ‌يعني‌ ‌هر‌ چه‌ ‌اينکه‌ پيغمبر معجزه‌ اقامه‌ كند تمام‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارند، لكن‌

گفت: «(همه اینها) از آن خداست» بگو: «با این حال چگونه می‌گویید سحر شده‌اید (و این سخنان سحر و افسون است)؟!» |خواهند گفت: از آن خداست. بگو: پس چگونه دستخوش

اصلا ‌او‌ ‌را‌ نشناخته‌ بودند ‌که‌ تعليم‌ سحر بآنها كند و ‌آنها‌ ‌از‌ شاگردان‌ ‌او‌ باشند بعلاوه‌ ‌اگر‌ علم‌ سحر احتياج‌ بتعليم‌ و تعلّم‌ داشت‌ معلّم‌ موسي‌

شما را با سحر خود از ديارتان بيرون كنند و آيين والاى شما را براندازند [فرعونيان‌] گفتند: «قطعاً اين دو تن ساحرند [و] مى‌خواهند شما را با سحر خود از سرزمينتان

داشتند یک مرتبه به خود آمدند و چون از تمام فنون سحر با خبر بودند، یقین پیدا کردند که این مسأله قطعا سحر نیست، این یک معجزه بزرگ الهی است «پس ناگهان همه

کون هم ل وله اله الله انن ه لا ى ک من کم فلک فى على نا ف علم جىء مرر عين سحر قول الذين يا فعل قد اهل کلل ن رسل کيد کتب صنع بئس وحى لقف اوى کفر لبس ايى

(43) فرمود موسي‌ ‌به‌ سحره‌ ‌که‌ القاء سحر ‌خود‌ كنيد آنچه‌ ‌را‌ ‌که‌ هستيد القاء ميكنيد. جلد 14 - صفحه 29 اشكال‌: سحر حرام‌ ‌است‌ ‌حتي‌ دارد «الساحر كالكافر

موسى به خواب رود، عصا با اژدها مى‌شود يا نه، اگر چنين باشد، بدانيد كه سحر نيست، زيرا سحر ساحر در خواب اثرى ندارد. چون حال بر اين منوال باشد، نه شما و نه تمام

او سحر كرده‌اند و بدان جهت عقلش مخبط شده. در تفسير ماوردى مذكور است كه «مسحور» به معنى «ساحر» است، يعنى پيروى مى‌كنيد مردى ساحر را كه شما را به سحر فريب

این آیه می‌افزاید: اصرار آنها در تکذیب قرآن و نسبت آن به سحر و کهانت و شعر بیهوده است این آیات، سحر و دروغ نیست «بلکه قرآن با عظمت است ...» (بل هو قرآن مجید)

كه برترى يابد (و سحر او غالب شود). مسئولان و حاكمان، نقش مهمى در اعتقادات مردم دارند. همان‌گونه كه فرعون در آيه 57 به موسى گفت: تو با سحر، ما را از سرزمينمان

نشان از بزرگى گناه آن دارد. ۲ - سحر خواندن معجزات پیامبر(ص)، افترا بر خداوند است. (فلمّا جاءهم بالبیّنت قالوا هذا سحر ... و من أظلم ممّن افترى على اللّه

غلبه مر ايشان را باشد به جهت فرط اعتقاد آنها بود به سحر خود، و آوردن آنها نهايت آنچه ممكن باشد از سحر. قالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (31)

به هر بسيار بسيار جادوگر دانا و جلد 9 - صفحه 416 سر آمد در فن سحر تا بر موسى غالب شوند و سحر او را در هم شكنند و از بين برند. فرعون چون اراده كشتن حضرت موسى

مكر خود را از تمامى سحره و كليّه آلات و ادوات سحر. ثُمَّ أَتى‌: پس آمد فرعون با تمامى سحره و كليّه آلات سحر به محل موعود. نزد بعضى همراهان از سحره چهارصد

شائم و يا من است و بنابراين آيات حمل بر سحر شده صريحا و بمعناى اوّل ضمنا چون نوعا كسانى كه در سحر كار مى‌كنند سحر زده و مخبّط ميشوند لذا حضرت موسى در جواب

ارائه معجزات، و عکس العمل فرعون در سحر خواندن آنها بود، مى توان به مواردى از افتراهاى فرعونیان اشاره کرد. ۳ - سِحر خواندن معجزات پیامبران، دروغ بستن به

امر موسي‌ اعجب‌ ‌از‌ سحر سحره‌ ‌بود‌ ‌گفت‌: عَلِيم‌ٌ ‌که‌ صفت‌ مشبهه‌ دلالت‌ ‌بر‌ زيادتي‌ دارد ‌يعني‌ علم‌ ‌او‌ بسيار ‌است‌ ‌در‌ سحر. فرق‌ ‌است‌ ‌بين‌ عالم‌

تأخير انداخت تا سحر و در فقيه و مجمع و عياشى ره از آنحضرت نقل نموده كه تأخير انداخت دعا را تا سحر شب جمعه و عياشى از آنحضرت نقل نموده كه در سحر عرض كرد خدايا

معارضه قرآن و مناقضه سخنان ايشان را بيان فرمايد كه ابتدا حمل به سحر نمودند، چون ديدند به سحر نماند، از آن برگشته گفتند: خوابهاى دروغ پوچ است كه شخص چيزى در

شائم و يا من است و بنابراين آيات حمل بر سحر شده صريحا و بمعناى اوّل ضمنا چون نوعا كسانى كه در سحر كار مى‌كنند سحر زده و مخبّط ميشوند لذا حضرت موسى در جواب

پرداختند. پس آنها در کارشان به گفت و شنید پرداختند و (در نتیجه گفتند که کار موسی سحر و ساحری نیست ولی) راز خود را پنهان داشتند. پس فرعونیان میان خود در کارشان

گفت اين شخص ساحر است و آنچه بخواهيم به قوت سحر به ما مى‌نمايد. يهودى گفت: به او بگو تا ماه را بشكافد كه سحر را در آسمان تأثيرى نيست و ساحران در آن تصرف

(مردم نادان) در اختلاف سخن باز ماندید (و حقیقت قرآن و رسول حق را نیافته شعر و سحر و ساحرش خواندید). که شما [در رابطه با قرآن و حقایقی که قرآن با دلیل و برهان

آیات شامل این کلمه سحر (۶۳ بار) عَلِيم فَجُمِع بِکُل وَ السّحَرَة يَأْتُوک حَاشِرِين لِمِيقَات الْمَدَائِن يَوْم فِي مَعْلُوم ابْعَث أَخَاه در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه سحر (۶۳ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) هٰذَان يُرِيدَان أَن وَ إِن يُخْرِجَاکُم قَالُوا النّجْوَى أَسَرّوا مِن أَرْضِکُم بَيْنَهُم بِسِحْرِهِمَا

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) سحر (۶۳ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) أَرْضِکُم فَمَا ذَا مِن وَ قَالُوا يُخْرِجَکُم تَأْمُرُون أَرْجِه أَن عَلِيم يُرِيد لَسَاحِر

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) سحر (۶۳ بار) هما (۱۵۹ بار) وَ أَرْضِکُم يَذْهَبَا مِن بِطَرِيقَتِکُم يُخْرِجَاکُم الْمُثْلَى أَن فَأَجْمِعُوا کَيْدَکُم

كردند، به فرعون گفتند: مردى مى‌بينيم كه متوجه آسمان است و سحر ما به آسمان نمى‌رسد، ما ضامن دفع سحر اهل زمين شده‌ايم براى تو، و معجز آسمانى را چاره نتوانيم

إلاّ سحر مبین ۱۸ - قرآن کریم در نگاه کافران، فراتر از کلام عادى است و تأثیرى در حد سحر دارد. (و قال الذین کفروا للحقّ لمّا جاءهم إن هذا إلاّ سحر مبین)

تَلْقَفُ» 2- باطل، در برابر حقّ تاب مقاومت ندارد. «تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ» 3- سحر و جادو يك دروغ عملى و به دور از حقيقت است. ( «يَأْفِكُونَ» از «افك» به معناى

آیات شامل این کلمه سحر (۶۳ بار) وَ قَال فِرْعَوْن کَذّاب بِکُل فَلَمّا عَلِيم قَالُوا أَو أَ السّحَرَة جَاء مِن مَجْنُون صَنَعُوا هٰذَا فِي جَاءَهُم کَيْد

دشمن حق‌] انديشيد و سنجيد. اوست که فکر و اندیشه بدی کرد (که رسول خدا را به سحر و ساحری نسبت داد). او [برای باطل کردن دعوت قرآن] اندیشید و [آن را] سنجید؛

سحره‌ مجبور بودند بسحر و شاك‌ بودند ‌در‌ كار موسي‌ ‌که‌ آيا سحر ‌است‌ ‌ يا ‌ معجزه‌، چون‌ قواعد سحر و امتياز ‌او‌ ‌را‌ ‌از‌ معجزه‌ ميدانستند و ‌در‌ صورت‌ مغلوبيت‌

نيامده است. ما ماروت بابل ب علم ملک لئک من احد الک وحد على حتى نزل قول انن سحر

تَلْقَفُ» 2- باطل، در برابر حقّ تاب مقاومت ندارد. «تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ» 3- سحر و جادو يك دروغ عملى و به دور از حقيقت است. ( «يَأْفِكُونَ» از «افك» به معناى

گفتند: مراد نماز ‌در‌ وقت‌ سحر ‌است‌، چون‌ موجب‌ مغفرت‌ مي‌شود. و بعضي‌ گفتند: ‌از‌ اول‌ شب‌ ‌تا‌ وقت‌ سحر اشتغال‌ بصلوات‌ و ‌از‌ سحر ‌تا‌ صبح‌ اشتغال‌ باستغفار

چوبدستى‏هاى ساحران مى‏باشد [طه:66]. ناگهان ريسمان‏ها و چوبدستى‏هاى آنها در اثر سحر به خيال موسى به تندى حركت مى‏كردند. ايضاً [شعراء:44]. درباره عصاى موسى چند

جنن جىء سمو نزل حيى عقب نور اوى وقى مع انتم قرء اخر جعل قبل او ائى الى لم سحر هل اذ ربب رود لعل نفق ثم دعو کثر رئى عند طوع بنو عقل عبد دون کذب خلو اول هذه

شائم و يا من است و بنابراين آيات حمل بر سحر شده صريحا و بمعناى اوّل ضمنا چون نوعا كسانى كه در سحر كار مى‌كنند سحر زده و مخبّط ميشوند لذا حضرت موسى در جواب

چون سحر ، نیرنگى روشن قلمداد مى کردند. (إن هذا إلاّ سحر مبین) «هذا» به گفتار پیامبر(ص) مبنى بر زنده شدن مردگان و برپایى قیامت اشاره دارد. اطلاق «سحر» بر

6 - صفحه 311 ج: تهديد: «مِنَ الْمَسْجُونِينَ» تورا زندانى مى‌كنم. د: تهمت سحر: «لَساحِرٌ عَلِيمٌ» تو ساحر هستى. ه: تهمت توطئه: «يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ»

تأخير انداخت تا سحر و در فقيه و مجمع و عياشى ره از آنحضرت نقل نموده كه تأخير انداخت دعا را تا سحر شب جمعه و عياشى از آنحضرت نقل نموده كه در سحر عرض كرد خدايا

(( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان

انت رئى عن نبو ابراهيم انا مسس ذکر سمو قد حجر فضل وجه سمع الک تبع لسن ائى سحر غفر ثم

عظيماً». مُفْتَرى: (به صيغه مفعول) ساخته شده. [قصص:36]. گفتند: اين نيست مگر سحر ساخته. مفتر (به صيغه مفعول) جعل كننده دروغ [نحل:101]. گفتند تو فقط دروغگوئى

رئى الى طين بصر من انن لعل کبر حزن سلط جعل جبر ارض وقد عدو سبل خطء فى نا سحر قلب کذب موسى ما مرء عن لما کلل ايى غير مکن بلغ حذر قرر وحى ائى ورث سبب اله

اين جماعت سحره عالم بودند به حقيقت سحر و در غايت مهارت، چون معجزه موسى عليه السّلام را مشاهده و آن را خارج از حد سحر يافتند، دانستند آن خارج از عادت طبيعيه

الذى خلق نذر رحم رئى شهد امر لما قضى لو لم صلح ثم ظلم صدق عمل فرق اذ عبد سلط سحر عن حتى کلل اخذ يا قرء شطن نور کذب بغى فتح ذکر غفر نحن بنو عرف انا لقى بشر

اذن و اجازه من و ءامنتم بدو همزه نيز قرائت شده و او لابد استاد شما بوده در سحر و با او تبانى داشته‌ايد يا بعضى از فنون آنرا بشما نياموخته و براى خودش در

اذن و اجازه من و ءامنتم بدو همزه نيز قرائت شده و او لابد استاد شما بوده در سحر و با او تبانى داشته‌ايد يا بعضى از فنون آنرا بشما نياموخته و براى خودش در

يوسف ا هو فرعون الا لم ولى اخو ذلک يوم اتى الى نن شىء نظر اذ متن انس عظم سحر صنع ذهب ويل ربب ضلل عرض حيث شرک صرف ملو قد فلح برء فتح کتب نفس سمع ها سبل

واقع شود افاده عموم مى‏ كند مثل [بقره:102] به هيچ كس جز به اذن خدا بواسطه آن سحر ضرر نمى ‏زند و اكثراستعمال آن در قرآن مجيد در سياق نفى است. زمخشرى در فائق

إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُوراً: پيروى نمى‌كنيد شما مگر مردى را سحر كرده شده كه عقلش مختل گرديده، يا پيروى نمى‌كنيد مگر صاحب سحرى را. حاصل آنكه:

و تعلم‌ سحر و اعمال‌ ‌آن‌ و ساير معاصي‌ و ‌از‌ كلمه‌ وَ ما أَكرَهتَنا استفاده‌ ميشود ‌که‌ اينها مجبور بودند و نميتوانستند مخالفت‌ كنند ‌در‌ سحر. (أَن‌ كُنّا

اذن و اجازه من و ءامنتم بدو همزه نيز قرائت شده و او لابد استاد شما بوده در سحر و با او تبانى داشته‌ايد يا بعضى از فنون آنرا بشما نياموخته و براى خودش در

اذن و اجازه من و ءامنتم بدو همزه نيز قرائت شده و او لابد استاد شما بوده در سحر و با او تبانى داشته‌ايد يا بعضى از فنون آنرا بشما نياموخته و براى خودش در

(( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان

ايشان، وَ قالَ الْكافِرُونَ‌: پس گفتند كافران، هذا ساحِرٌ كَذَّابٌ‌: اين منذر سحر كننده دروغگو است در دعوى نبوت يا در اسناد قرآن به خدا. شأن نزول: چون حمزه

براى خداست. بگو: پس چگونه (مى‌گوييد پيامبر شما را سحر كرده و) شما مسحور او شده‌ايد؟ (ما آنان را سحر نمى‌كنيم) بلكه حقّ را براى آنان آورديم، وقطعاً آنان

جزوه به تو نازل مى‏كرديم و با دست آن را لمس مى‏كردند كافران مى‏گفتند اين سحر آشكار است. جمع آن قراطيس است مثل [انعام:91]. ظاهراً مراد آن است كه تورات را

آنها در امرى مختلطند شايد مراد از مريج آن باشد كه بعضى قرآن را پس از انكار، سحر، بعضى كلام شاعر، بعضى كلام ديوانه مى‏دانند مى‏دانند يعنى در تكذيب هم يكنواخت

صعود بر آن سخت است. مراد از «قَدَّرَ»، «تقدير» به معناى مقايسه ميان قرآن با سحر و شعر و كهانت است. قرآن در مورد كفر و دروغ، كلمه‌ «قُتِلَ» را يكبار به كار

صعود بر آن سخت است. مراد از «قَدَّرَ»، «تقدير» به معناى مقايسه ميان قرآن با سحر و شعر و كهانت است. قرآن در مورد كفر و دروغ، كلمه‌ «قُتِلَ» را يكبار به كار

آنان- را به آنچه نيكوتر است پاسخ ده ما به آنچه وصف مى‌كنند- تو را به شعر و سحر يا مرا به گرفتن فرزند و شريك- داناتريم. (به کار دعوت خویش ادامه بده و خصال)

ساخت. الى ب ه قول ف ل او لا کم ک ان ما کود شدد بصر ولى هم الذين عمل يا اوى سحر شىء بين قد لوط ظلم قلل سلط اذا قوى ذوق نا ثبت جنن انن اخذ رسل فرعون مسس طغى

علم ف انن ربب لا ه ب ها جمع الى ک فى فصل کون هم موسى نظر انس ايى اذا من لما سحر قوم تمم عن اتى ولى سمو کلم الا نفخ وهن کتب ان ليل هى غوى رسل رجل هو نسف ثم

الْإِصْبَاحِ‌ وَ جَعَلَ‌... (۱) «شیخ طوسى» گویند: دختران لبید بن اعصم یهودى سحر و جادو مى کردند و آن را در یازده گره مى بستند سپس این دو سوره(فلق و ناس) نازل

گفتند: مراد نماز ‌در‌ وقت‌ سحر ‌است‌، چون‌ موجب‌ مغفرت‌ مي‌شود. و بعضي‌ گفتند: ‌از‌ اول‌ شب‌ ‌تا‌ وقت‌ سحر اشتغال‌ بصلوات‌ و ‌از‌ سحر ‌تا‌ صبح‌ اشتغال‌ باستغفار

ادب كه احساس مينمودند فوق العاده بودن قرآن را ميگفتند پر واضح است كه اين سحر است در صورتى كه قبلا ما نه كتابى براى آنها فرستاده بوديم كه بخوانند آنرا و

خوابهاى پريشان و نا منظم است كه آنها را پيامبرى و كتاب خيال كرده و آن از سحر هم پائين‏تر است و اينكه گفتند «بَلِ افْتَراةُ» ترقّى است از سابق، زيرا خواب

عظيماً». مُفْتَرى: (به صيغه مفعول) ساخته شده. [قصص:36]. گفتند: اين نيست مگر سحر ساخته. مفتر (به صيغه مفعول) جعل كننده دروغ [نحل:101]. گفتند تو فقط دروغگوئى

تَأْمُرُونَ (110) يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ‌: مى‌خواهد اين ساحر به سحر خود آنكه خارج كند شما را از ارض شما، يعنى مصر، و حكومت و ولايت را به بنى اسرائيل

اذن و اجازه من و ءامنتم بدو همزه نيز قرائت شده و او لابد استاد شما بوده در سحر و با او تبانى داشته‌ايد يا بعضى از فنون آنرا بشما نياموخته و براى خودش در

توحيد، فرار مى‌كردند. ايضا به سبب كثرت شنيدن باطل و لغو، استماع حق را اساطير و سحر و شعر مى‌پنداشتند، و اگر به گوش قلبى و وجهه حقى استماع مى‌نمودند، هرآينه آيات

صعود بر آن سخت است. مراد از «قَدَّرَ»، «تقدير» به معناى مقايسه ميان قرآن با سحر و شعر و كهانت است. قرآن در مورد كفر و دروغ، كلمه‌ «قُتِلَ» را يكبار به كار

يعنى عصا، زيرا معجزات بسيار از آن، ظاهر شد مانند انقلاب به مار عظيم و بلعيدن سحر سحره، شكافتن دريا، انفجار چشمه‌ها از سنگ به زدن آن، شمع، درخت ميوه دار، دلو

آن است. در برابر فرمان‌ «أَطِيعُونِ» عصيان خود را توجيه كرده ومى‌گفتند: تو سحر شده‌اى وقابل پيروى نيستى. «الْمُسَحَّرِينَ» 3- نبوّت ومعجزه، متلازمند. «فَأْتِ

صعود بر آن سخت است. مراد از «قَدَّرَ»، «تقدير» به معناى مقايسه ميان قرآن با سحر و شعر و كهانت است. قرآن در مورد كفر و دروغ، كلمه‌ «قُتِلَ» را يكبار به كار

ظاهر از آيه معجزه است كه حمل بر سحر ميشود نه‌ جلد 5 صفحه 100 علامت قيامت چون آن وقت احتياجى بمعجزه نيست و آيه حمل بر سحر نميشود و اگر مراد از كلمه آيه معجزه

امر غيب حين حمل مرى عشو سمو اول ترک وقى قرى کسب بل نصر امم زوج نقض سوف رفع سحر جرم غفر اخذ اللائى

مى‌شد. لاعلاج توجه به فرعون كه ما از تشنگى هلاك شديم. فرعون گفت: سحر موسى است. گفتند: چگونه سحر باشد، از رود نيل سبطى آب بردارد و قبطى خون؟ چون كار سخت شد،

آنرا تكذيب مينموديد و معجزات پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم را سحر ميخوانديد اينهم سحر است يا شما كوريد وارد شويد و بيابيد آنرا پس صبر كنيد بر عذابش يا

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

رئى ارض لقى عقب صحب ثمود نوح ذکر عزز الذى انس دين نظر ثم ن خرج هدى ولى عبد سحر هن مع سمو سمع امر حتى حسب وقى فرق

جىء ائى الذين يا اوى بنو عذب علم قبل هامان جند اتى سوء اذ تبع بين کذب نجو سحر على امر ظلم ارض ا کلل علو سلط ثمود لا ن قد ها طغو اسرائيل سوم رئى طغى عمل

گفتند: موسى تو اول سحر خودت را بكار مى‏بندى يا ما اول بكار بنديم؟ موسى گفت: نه شما اول بياندازيد، جادوگران سحر خويش را بكار بردند، مردم از سحر آنها چنان خيال

صعود بر آن سخت است. مراد از «قَدَّرَ»، «تقدير» به معناى مقايسه ميان قرآن با سحر و شعر و كهانت است. قرآن در مورد كفر و دروغ، كلمه‌ «قُتِلَ» را يكبار به كار

گفتند: موسى تو اول سحر خودت را بكار مى‏بندى يا ما اول بكار بنديم؟ موسى گفت: نه شما اول بياندازيد، جادوگران سحر خويش را بكار بردند، مردم از سحر آنها چنان خيال

آنرا تكذيب مينموديد و معجزات پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم را سحر ميخوانديد اينهم سحر است يا شما كوريد وارد شويد و بيابيد آنرا پس صبر كنيد بر عذابش يا

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

روى بيم و اميد مى‌خوانند، و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند. 1- سحر خيزى و دل كندن از رختخواب، يكى ديگر از نشانه‌هاى مؤمنان است. تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ‌

آنرا تكذيب مينموديد و معجزات پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم را سحر ميخوانديد اينهم سحر است يا شما كوريد وارد شويد و بيابيد آنرا پس صبر كنيد بر عذابش يا

ارزشمند. یعنی قرآن کلام انسان نبوده و بلکه کلام یزدان است. نه شعر است و نه سحر است و نه غیبگوئی. وَ إِنَّهُ‌ فِي‌ أُمِ‌ الْکِتَابِ‌... (۰) (۰) وَ إِنَّهُ‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

نداشته باشند. «1» امام صادق عليه السلام فرمود: برترين زمان براى دعا، وقت سحر است. چون خداوند فرموده‌ «1». كافى، ج 3، ص 446. جلد 9 - صفحه 247 است: «وَ بِالْأَسْحارِ

حاكى از نزول «معوذتين» بعد از بيمار شدن پيامبر (صلى الله عليه و آله) بر اثر سحر يك يهودى نظر ابن مسعود داثر بر اين كه «معوّذتين» جزء قرآن نيست، ردّ اين نظر

مخلوقات‌اند كه همه جفت و زوج هستند، يا مراد نماز مستحبّى شفع و وتر است كه در سحر خوانده مى‌شود و يا مراد از شفع، روز نهم و دهم ذى الحجه و وتر، شب مشعر است

مخلوقات‌اند كه همه جفت و زوج هستند، يا مراد نماز مستحبّى شفع و وتر است كه در سحر خوانده مى‌شود و يا مراد از شفع، روز نهم و دهم ذى الحجه و وتر، شب مشعر است

تأخير انداخت تا سحر و در فقيه و مجمع و عياشى ره از آنحضرت نقل نموده كه تأخير انداخت دعا را تا سحر شب جمعه و عياشى از آنحضرت نقل نموده كه در سحر عرض كرد خدايا

اليسع نحن نن تبع حکم اخر رکن ضحک ذو جرم لم لکن اسماعيل عزز احزاب زکو غفر سحر نکر غير اوى نوب ابو جعل

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

تكذيب‌ كردند و گفتند سحر ‌است‌ و موسي‌ ‌را‌ ساحر عليم‌ دانستند و سحره‌ ‌را‌ جمع‌ كردند و ‌آنها‌ سحر عظيم‌ كردند و عصاي‌ موسي‌ تمام‌ سحر سحره‌ ‌را‌ بلع‌ كرد

مجمع فرموده: اين سخن شخص متحير است كه آنچه شنيده مبهوش كرده گاهى مى‏گويد سحر است و گاهى شعر و گاهى خواب، و اين مناقضه آشكار است . ولى ظاهراً آن سه مرحله

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

ظاهر از آيه معجزه است كه حمل بر سحر ميشود نه‌ جلد 5 صفحه 100 علامت قيامت چون آن وقت احتياجى بمعجزه نيست و آيه حمل بر سحر نميشود و اگر مراد از كلمه آيه معجزه

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

بركات پياده شو به سلامت داخل بهشت شويد. 4- ظرفيّت [قمر:34] مگر آل لوط كه وقت سحر نجاتشان داديم. [انسان:6]، بعضى‏ها باء را در «بها» به معنى «من» گفته‏اند «يشرب

ساحر است، و گاهى مى‌گفتند مجنون است، و حال آن كه اين دو صفت ضد يكديگرند؛ چه سحر غايت زيركى و به كار بردن عقل است در جنبه شيطانيت از قبيل مكر و حيله و شعبده

تَذْكِرَةٌ (54) كَلَّا: ردع است از قول آنها كه قرآن سحر است، يعنى نه چنان است كه ايشان گويند قرآن سحر باشد، إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ: بدرستى كه قرآن پندى است شريف

تلاش و کوشش می‌کنند در راه باطل قلمداد کردن آیه‌های قرآنی ما. گاهی آن را سحر (نگا: سبأ / ) و زمانی آن را شعر (نگا: انبیاء / و چه بسا آن را افسانه‌های گذشتگان

مجمع فرموده: اين سخن شخص متحير است كه آنچه شنيده مبهوش كرده گاهى مى‏گويد سحر است و گاهى شعر و گاهى خواب، و اين مناقضه آشكار است . ولى ظاهراً آن سه مرحله

‌است‌ دو ‌آيه‌ عصا و يد بيضاء و پنج‌ ‌در‌ سوره‌ اعراف‌ و، ابطال‌ سحر سحره‌ ببلع‌ سحر ‌آنها‌ و انفلاق‌ بحر بعلاوه‌ نزول‌ رجس‌ و طمس‌ اموال‌ و شد قلوب‌ و

اسلام است. ۲ - هدف کافران از اتهام سحر به پیامبر(ص)، مبارزه با اسلام و خاموش کردن نور خدا بود. (فلمّا جاءهم ... قالوا هذا سحر ... یریدون لیطفؤا نور اللّه) ۳

معجزه بودن اين واقعه است، وگرنه، ساحرى كه خودش مى‌داند سحرش واقعيّت ندارد، از سحر و جادوى خود نمى‌ترسد. خداوند در هر لحظه به ميليون‌ها بى‌جان، جان مى‌دهد و

بمشامش‌ نميرسد. لِكُل‌ِّ أَفّاك‌ٍ افّاك‌ كساني‌ هستند ‌که‌ معجزات‌ انبياء ‌را‌ سحر ميپندارند و انبياء ‌را‌ ساحر و جادوگر و كذّاب‌ و مجنون‌ و مفتري‌ ميگويند و

بايشان شده بود فرموده كه خالى ميشود و بيرون ميآيد پهلوهاشان از بسترها در وقت سحر براى خلوت با خدا و راز و نياز و نماز و دعا از ترس جهنّم و اميد بهشت و از آنچه

معجزات‌ واضحه‌ و بيانات‌ شافيه‌ و ادله روشن‌. إِن‌ هذا إِلّا سِحرٌ مُبِين‌ٌ تمام‌ معجزات‌ ‌را‌ سحر پنداشتند. (آیه 42)- به این ترتیب امید مشرکان در آن روز به

آنانكه فساد ميكنند در زمين و اصلاح نميكنند گفتند جز اين نيست كه توئى از زياد سحر كرده شدگان‌ نيستى تو مگر انسانى مانند ما پس بياور نشانه‌اى اگر هستى از راستگويان‌

فراخواند: «أَرْبَعِينَ لَيْلَةً» «2»* قرآن، زمان مناسب براى استغفار را، هنگام سحر مى‌داند: «وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» «3» عروج پيامبر به آسمان،

(۱۳۹۹ بار) وَ مَا مِن کُتُب آتَيْنَاهُم أَرْسَلْنَا إِلَيْهِم قَبْلَک مُبِين سِحْر نَذِير إِلاّ در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه عرض‌ (۷۸ بار) وَ آيَة يَرَوْا يَقُولُوا إِن سِحْر الْقَمَر مُسْتَمِرّ کَذّبُوا انْشَق اتّبَعُوا السّاعَة در حال بارگیری...

آتَيْنَاهُم صُحُفا يَتْلُو إِلاّ تَفَرّق الّذِين اللّه أَرْسَلْنَا مُبِين سِحْر إِلَيْهِم أُوتُوا الْکِتَاب قَبْلَک رَسُول هٰذَا نَذِير در حال بارگیری..

قَوْل فَقُولِي تَرَيِن إِنّي أَدْرَاک فَإِمّا إِن يُؤْثَر نَذَرْت عَيْنا سِحْر لِلرّحْمٰن قَرّي صَوْما اشْرَبِي فَلَن أُکَلّم فَکُلِي الْيَوْم در حال بارگیری

(۲۵۰ بار) إِلَى الْعَذَاب وَ رَبّنَا لَئِن عَنْهُم مُبِين أَجَل ظَلَمُوا سِحْر قَرِيب الّذِين نُجِب أُمّة فَيَقُول إِلاّ هٰذَا دَعْوَتَک مَعْدُودَة يَأْتِيهِم

رَبّي رَجُل مَلاَئِکَة أَعْلَم بِه مُفْتَرًى لَأَنْزَل جِنّة بِمَن جَاء سِحْر اللّه فَتَرَبّصُوا شَاء لَو هٰذَا در حال بارگیری...

إِنّا هٰذَا عَجِيب مُبِين الْمُصَدّقِين الْأَوّلُون يَقُولُون لَمِن شَيْء سِحْر لَمَبْعُوثُون ذٰلِک إِنّک کَانُوا قَال إِلاّ رَجْع مَا الْکَافِرُون الْعَظِيم

اين شخص سحر نموده، شما به اطراف بفرستيد و از مردمان جوانب معلوم كنيد اين صورت را مشاهده نموده‌اند، اگر اهل آفاق ديده‌اند از آيات خدا، و الا سحر باشد؛ پس

قرآن خواهند گفت اين كتاب سحر واضحى است و بعضى گفته‌اند مراد آنستكه گويند اين اخبار گول زدن واضحى است عارى از حقيقت مانند سحر و شعبده و اين نهايت حمق است

«ایثار» به معناى برگزیدن و مقدم داشتن دانسته اند. اثر (۲۱ بار) هٰذَا إِن إِلاّ سِحْر قَوْل سَأُصْلِيه الْبَشَر سَقَر اسْتَکْبَر فَقَال وَ أَدْبَر در حال بارگیری

والدين، قتل نفس، نسبت زنا به زن پاك، اكل مال يتيم، فرار از جنگ، خوردن ربا، سحر، زنا، سوگند دروغ، خيانت، منع زكوة، شهادت زور، كتمان شهادت، شرابخوارى، ترك

اللّه کَفَرُوا الْعِلْم بِالْحَق بَعْد أَم بَل الّذِين بَيْنَهُم مِنْهُم سِحْر أَ بِه الْهُدَى بِآيَاتِنَا بَغْيا مَن مُوسَى أَمْر لِلْحَق نَذِير حَتّى

وُجُوهَهُم زَادَهُم فَاغْفِر بَالَهُم لَه وُعِد کَذٰلِک عَذَاب کَرّة غَيّا مَعَه سِحْر عَنِيد رَب خَلْف عَزّرُوه مَالُه ظُهُورِهِم فِي هُم تَاب کَمَن تَوَفّتْهُم

فَمَا کَذٰلِک الْمُبْطِلُون إِسْرَائِيل قَد يَکْفُر لا الظّلُمَات عَذَاب سِحْر حُجّتَهُم يُنَزّل يَغِيظ أُوتُوا يَوْم يَهْدِي اخْتَلَفُوا الْفُرْقَان الْغَالِبُون

أَرْسَلْنَا الْأَرْض إِلاّ بَعْدِه کَذّبُوا الذّکْر الْمُنِير مِمّا تَعْلَمُون سِحْر رُسُلُکُم فَرَدّوا عَمَرُوهَا فَانْتَقَمْنَا فَرِحُوا فَاسْتَکْبَرُوا إِنّه

و يد بيضا كه مكرّر ذكر شده آنها در بدو امر خنديدند و تصوّر نمودند شعبده و سحر است و ما پى در پى معجزاتى از قبيل طوفان و جراد و قمّل و ضفادع و دم و طمس كه

نموده بودند و طالبان حق ايمان آورده بودند و آنانكه عناد و لجاج داشتند حمل بر سحر و شعبده و كهانت ميكردند و هر وقت كسى بآنها اعتراض ميكرد كه با اين معجزات با

مشتركه‌ مثل‌ ادعيه‌ شبهاي‌ ماه‌ رمضان‌ و بالاخص‌ ادعيه‌ سحر مثل‌ دعاء ابي‌ حمزه‌ و ساير ادعيه‌ سحر و دعاهاي‌ دهه آخر و نمازهاي‌ شبهاي‌ رمضان‌ و شبهاي‌ قدر

باشد برايش بوستانى كه بخورد از آن و گفتند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرد سحر شده‌ئى را به بين چگونه زدند براى تو مثلها پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

هنگاميكه آنها راز گويانند آنگاه كه گويند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرديرا سحر كرده شده‌ بنگر چگونه زدند براى تو مثلها را پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

أَتَتْک وَلّى فَاسِقِين مُسْتَکْبِرا بِهَا تَعْرِف فَلَمّا أَثِيم بَنِين کَلاّ سِحْر سَنَسِمُه سَمِعْنَا بَصِيرا قَوْما مُعْتَد يَظُنّون أَن مُهِين وُجُوه لا

أُوحِيَ إِلَيَّ» نمى‌رسد به او چيزى از چشم جن و نه از دميدن آنان و نه از سحر و نه از كيد ايشان، و مى‌باشد با حضرت پيغمبر و اهل بيت او و گويد خدايا: به

قرآن خواهند گفت اين كتاب سحر واضحى است و بعضى گفته‌اند مراد آنستكه گويند اين اخبار گول زدن واضحى است عارى از حقيقت مانند سحر و شعبده و اين نهايت حمق است

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

‌رسول‌ ‌باشد‌ بايد ملائكه‌ بيايند ‌براي‌ رسالت‌، و اما معجزات‌ انبياء ‌را‌ سحر و جادو و چشم‌ بندي‌ مي‌شمردند. و اما معاد ‌را‌ منكر بودند ‌که‌ بدن‌ پوسيده‌

خود را انكار كند و تسليم نشود. وَ مُبِين بِهَا بِآيَات عَاد تِلْک رَبّهِم سِحْر هٰذَا غَلِيظ اسْتَيْقَنَتْهَا أَنْفُسُهُم عَذَاب قَالُوا عَصَوْا مُبْصِرَة

فراخواند: «أَرْبَعِينَ لَيْلَةً» «2»* قرآن، زمان مناسب براى استغفار را، هنگام سحر مى‌داند: «وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» «3» عروج پيامبر به آسمان،

فِي هٰذَا اللّه لا الّذِي أَن مُبِين الْقُرْآن الّذِين کُنْتُم يَوْم عَلَى سِحْر بِه يَا قُل رَبّي قَبْل فَلَمّا يَقُولُون مَن کَفَرُوا لَقَد هُو کَان هُم

رَأَوُا يَعْلَمُون إِنّه لِلْحَق بِالْحَق أَم جَاءَت رَبّي الْعَذَاب رَبّنَا سِحْر مِنْهُم عَلَيْه رُسُلُنَا بِه لٰکِن رَسُول عَذَاب يَعْلَم بِهِم مِنْکُم هُو

معمول در كلام ميباشد يا لا اشاره بردّ اقوال كفار است راجع بقرآن كه ميگفتند سحر و شعر و افسانه است يا نفى غير آنچه بقسم اثبات شده براى مزيد تأكيد مانند آنكه

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

هنگاميكه آنها راز گويانند آنگاه كه گويند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرديرا سحر كرده شده‌ بنگر چگونه زدند براى تو مثلها را پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

باشد برايش بوستانى كه بخورد از آن و گفتند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرد سحر شده‌ئى را به بين چگونه زدند براى تو مثلها پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

باشد برايش بوستانى كه بخورد از آن و گفتند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرد سحر شده‌ئى را به بين چگونه زدند براى تو مثلها پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

جا ساحرى است بهر وسيله ممكن است او را ببارگاه فرعون حاضر نمايند و آن زمان سحر بقدرى رواج داشت كه در اندك زمانى از دوازده هزار تا هشتاد هزار ساحر ماهر گفته‌اند

فِرعَون‌ُ الرَّسُول‌َ عصيان‌ فرعون‌ انكار رسالت‌ موسي‌ ‌بود‌ و معجزات‌ ‌او‌ ‌را‌ سحر ميپنداشت‌ و انكار توحيد و دعوي‌ الوهيت‌ ‌حتي‌ ‌گفت‌: ما عَلِمت‌ُ لَكُم‌ مِن‌

معمول در كلام ميباشد يا لا اشاره بردّ اقوال كفار است راجع بقرآن كه ميگفتند سحر و شعر و افسانه است يا نفى غير آنچه بقسم اثبات شده براى مزيد تأكيد مانند آنكه

خدیجه فرمود: مرا جامه اى بپوشان و یا آن حضرت به وقت شنیدن تهمت کهانت، جنون و سحر درباره خود، احساس ناراحتى کرده به استراحت پرداخت. ۳ - پیامبر(ص)، مورد لطف

أَو زِد عَلَيه‌ِ ‌که‌ دو ثلث‌ استراحت‌ و ثلث‌ اخير ‌که‌ عبارت‌ ‌از‌ وقت‌ سحر ‌باشد‌ ‌که‌ فرمود: وَ بِالأَسحارِ هُم‌ يَستَغفِرُون‌َ. نحوه ثانية‌-‌ اينكه‌

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

كفر و حسد و جهل و نادانى گفتند اين مدّعى نبوت هر معجزه‌ئى كه اظهار مينمايد سحر است و هرچه ميگويد از جانب خدا دروغ است مگر ميشود از چندين خدا و معبود صرف

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

كَأَنَّهُم‌ لا يَعلَمُون‌َ بقره‌، آيه 95. و اما معجزات‌ بينات‌ ‌را‌ حمل‌ ‌به‌ سحر كردند. و بالجمله‌ ‌از‌ ‌بعد‌ ‌از‌ زمان‌ يوسف‌ ‌تا‌ زمان‌ جلد 16 - صفحه 117

چشمش از اندوه كور شده بود فرمود بلى ميدانست عرض كردند چگونه ميدانست فرمود در سحر دعا كرد كه ملك الموت بر او نزول نمايد و بصورت خوشى نازل شد و از او سؤال فرمود

باشد برايش بوستانى كه بخورد از آن و گفتند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرد سحر شده‌ئى را به بين چگونه زدند براى تو مثلها پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

باشد برايش بوستانى كه بخورد از آن و گفتند ستمكاران پيروى نميكنيد مگر مرد سحر شده‌ئى را به بين چگونه زدند براى تو مثلها پس گمراه شدند پس نميتوانند يافت

يُؤْثَر غَيْر الْأَوْثَان دُعُوا الْأَمْر أُفِک تُؤْمِنُوا يَمْتَرُون الشّمَال سِحْر حَيّا خَيْر قُتِل کُنْتُم مُشْرِکِين السّمَاء أَدْرَاک عَلَيْهِم تَعْمَلُون

تهمتهای مشرکان و دشمنان اسلام در مورد قرآن که گاه شعرش می‌خواندند، و گاه سحر، و گاه نوعی کهانت، قرآن می‌گوید: هیچ یک از این نسبتها صحیح نیست، بلکه این

نمى‌تواند بر خدا پيشى بگيرد. (اينها صبح زود براى چيدن ميوه‌ها برخاستند ولى خداوند سحر باغ را سوزاند.) «وَ هُمْ نائِمُونَ» 8- كيفر و جرم بايد متناسب باشد. چون فقرا

بيشتر آنها نميدانند و گفتند هر چيزيكه بياورى براى ما آنرا از نشانه نبوّت تا سحر كنى ما را به آن پس نيستيم ما مر تو را گروندگان. تفسير خداوند قبطيان و اتباع

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

‌از‌ خداوند مشاهده‌ كرده‌ بودند ‌که‌ عصاي‌ موسي‌ اژدهايي‌ شود ‌که‌ تمام‌ سحر سحره‌ فرعون‌ ‌را‌ بلع‌ كند، و بدريا زند دوازده‌ شكاف‌ شود دريا و خشك‌ شود

و بر كفر افزودند. دعا نمود تا تمام درختان خشك شد، جمعى گفتند: اين پيغمبر سحر نموده، و گروهى گفتند: خدايان غضب نموده بر شما. چون اين مرد مذمت كرد آنها را،

(( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان

گريه ممدوح‌ سه‌ گريه‌ ‌است‌. 1‌-‌ ‌از‌ خوف‌ ‌خدا‌ مخصوصا ‌در‌ دل‌ شب‌ وقت‌ سحر. 2‌-‌ گريه ‌بر‌ كوتاهي‌ ‌در‌ عبادت‌ و ارتكاب‌ معاصي‌ باظهار توبه‌ و استغفار

گريه ممدوح‌ سه‌ گريه‌ ‌است‌. 1‌-‌ ‌از‌ خوف‌ ‌خدا‌ مخصوصا ‌در‌ دل‌ شب‌ وقت‌ سحر. 2‌-‌ گريه ‌بر‌ كوتاهي‌ ‌در‌ عبادت‌ و ارتكاب‌ معاصي‌ باظهار توبه‌ و استغفار

بالا روند هر آينه گويند جز اين نيست كه بسته شده چشمهاى ما بلكه مائيم گروهى سحر كرده شدگان. تفسير كفّار از روى تكبر و استهزاء خطاب مينمودند به پيغمبر اكرم

الهي‌ ‌که‌ بحضرت‌ موسي‌ عنايت‌ ‌شده‌ بعلاوه‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ دو آية بلعيدن‌ سحر سحره‌ فرعون‌ عصا ‌را‌ بدريا زند دوازده‌ جاده‌ ‌براي‌ بني‌ اسرائيل‌ باز شود

و يد بيضا كه مكرّر ذكر شده آنها در بدو امر خنديدند و تصوّر نمودند شعبده و سحر است و ما پى در پى معجزاتى از قبيل طوفان و جراد و قمّل و ضفادع و دم و طمس كه

نمى‌تواند بر خدا پيشى بگيرد. (اينها صبح زود براى چيدن ميوه‌ها برخاستند ولى خداوند سحر باغ را سوزاند.) «وَ هُمْ نائِمُونَ» 8- كيفر و جرم بايد متناسب باشد. چون فقرا

مطرح بوده است. «أَهْلِ الْكِتابِ ... يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ» 2- سجده‌هاى سحر بايد همراه با امر و نهى در روز باشد. «يَسْجُدُونَ ... يَأْمُرُونَ» 3- سرعت

را آنانكه ستم نمودند كه آيا اين باشد مگر انسانى مانند شما آيا ميآئيد نزد سحر با آنكه شما مى‌بينيد گفت پروردگار من ميداند گفتار را در آسمان و زمين و او

معمول در كلام ميباشد يا لا اشاره بردّ اقوال كفار است راجع بقرآن كه ميگفتند سحر و شعر و افسانه است يا نفى غير آنچه بقسم اثبات شده براى مزيد تأكيد مانند آنكه

‌که‌ تمام‌ اينها ‌را‌ تكذيب‌ كردند ‌آنها‌ ‌را‌ ساحر و معجزات‌ ‌آنها‌ ‌را‌ سحر و دستورات‌ ‌آنها‌ ‌را‌ كذب‌ دانستند و ‌اينکه‌ جمله‌ بيان‌ «اساوءا السوأي‌»

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

الیه) و تا یک سال این عمل را ادامه دهد خداوند او را از استغفار کنندگان در سحر «وَ الْمُسْتَغْفِرِینَ بِالْأَسْحارِ» قرار می‌دهد و او را مشمول عفو و رحمت

طَغي‌ طه‌ ‌آيه‌ 25. بِسُلطان‌ٍ مُبِين‌ٍ عصائي‌ ‌که‌ ثعبان‌ افعي‌ و اژدها شد و سحر سحره‌ فرعون‌ ‌را‌ بلعيد و يد و بيضاء و ساير معجزات‌ ‌که‌ ميفرمايد: ‌قال‌‌به‌فِي‌

دامن‌ فرعون‌ بزرگ‌ شد، و ‌پس‌ ‌از‌ بعثت‌ ‌او‌ معجزه عصا و يد و بيضاء و بلع‌ سحر سحره فرعون‌، و انفلاق‌ بحر و ضرب‌ عصا دوازده‌ چشمه‌ آب‌ ‌از‌ سنگ‌ خارج‌ شدن‌،

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

(حیّة تسعى) خداوند در داستان مقابله موسى(ع) و ساحران در آیات بعد، در باره سحر ساحران فرموده است: «یخیّل إلیه من سحرهم أنّها تسعى»; مقایسه آن با فعل «تسعى»

تكذيب‌ كردند و ‌آنها‌ ‌را‌ ساحر و مجنون‌ و كذاب‌ و مفتري‌ گفتند و معجزات‌ ‌را‌ سحر و جادو شمردند و قرآن‌ ‌را‌ اساطير الاولين‌ و رقّي‌ نام‌ نهادند و احكام‌ الهيه‌

همسايگي‌ ‌آن‌ جوان‌ نصراني‌ ‌بود‌ ‌او‌ ‌را‌ هدايت‌ نمود و مسلمان‌ شد وقت‌ سحر درب‌ خانه‌ ‌او‌ رفت‌ و ‌او‌ ‌را‌ ‌از‌ خواب‌ بيدار و برد مسجد ‌براي‌ نماز شب‌

آسيه، عمه حضرت موسى عليه السّلام بود. مروى است وقتى سحره‌ جلد 13 - صفحه 233 سحر خود را انداختند و حضرت موسى عليه السّلام عصا را انداخت اژدها شد، تمام را بلعيد

که حواریون به این جهت خواهان خوردن از مائده بودند که به متمایز بودن آن از سحر و شعبده پى برده و واقعى بودن آن را لمس کنند. ۵- اصحاب عیسى (ع)، در برهه اى

‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ سؤال‌ كردند ‌که‌: چرا حضرت‌ موسي‌ مشاهده‌ سحر سحره‌ ‌را‌ كرد: «فَأَوجَس‌َ فِي‌ نَفسِه‌ِ خِيفَةً» و حضرت‌ ابراهيم‌ چون‌ مشاهده‌

مفتري‌ و كذاب‌ و مجنون‌ شمردي‌ كتاب‌ و قرآن‌ ‌را‌ مفتريات‌ گفتي‌ معجزات‌ ‌را‌ سحر پنداشتي‌ احكام‌ ‌را‌ زير پا گذاشتي‌ تمام‌ ‌را‌ تكذيب‌ كردي‌. وَ استَكبَرت‌َ

‌که‌ ايمان‌ بآنها نمياورند انبياء ‌را‌ ساحر و كذاب‌ ميگويند معجزات‌ ‌را‌ سحر ميشمارند و كتب‌ ‌را‌ تكذيب‌ ميكنند و خلفاء الهي‌ ‌را‌ انكار ميكنند و ‌از‌

مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند منصرف ميشود از دين حق كسيكه منصرف از هر حق و

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

سردرهم داشته باشد (که) از (میوه‌های) آن بخورد؟» و ستمکاران گفتند: «جز مردی سحر شده را پیروی نمی‌کنید!» بنگر چگونه برای تو مَثَل‌ها(ی باطلی) زدند، پس گمراه

(( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان

بياورند و چون برگشتند بسوى بلد شصت و چهار نفر مرتدّ شدند و گفتند اين واقعه سحر بوده و شش نفر بايمان خودشان باقى ماندند و از آن شش نفر هم يك نفر بعدا مردد

حدود و ديات‌ و ساير احكام‌ و انكار بعث‌ و ‌غير‌ اينها و حمل‌ معجزات‌ ‌بر‌ سحر و نسبت‌ ساحر و مجنون‌ بانبياء دادن‌ فرداي‌ قيامت‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ مكشوف‌ ميشود

بالا روند هر آينه گويند جز اين نيست كه بسته شده چشمهاى ما بلكه مائيم گروهى سحر كرده شدگان. تفسير كفّار از روى تكبر و استهزاء خطاب مينمودند به پيغمبر اكرم

الَّذِين‌َ كَفَرُوا بِالذِّكرِ شامل‌ تمام‌ مشركين‌ و كفار ميشود ‌که‌ قرآن‌ ‌را‌ سحر و مفتريات‌ ميشمارند و همچنين‌ شامل‌ ميشود كساني‌ ‌را‌ ‌که‌ پاره‌اي‌ ‌از‌ احكام‌

و يد بيضا كه مكرّر ذكر شده آنها در بدو امر خنديدند و تصوّر نمودند شعبده و سحر است و ما پى در پى معجزاتى از قبيل طوفان و جراد و قمّل و ضفادع و دم و طمس كه

و يد بيضا كه مكرّر ذكر شده آنها در بدو امر خنديدند و تصوّر نمودند شعبده و سحر است و ما پى در پى معجزاتى از قبيل طوفان و جراد و قمّل و ضفادع و دم و طمس كه

همه‌ ‌را‌ رمي‌ بكذب‌ كردند انبياء ‌را‌ كذّاب‌ و مفتري‌ شمردند قرآن‌ ‌را‌ سحر و رقّي‌ گفتند. 3‌-‌ ظلم‌ بنفس‌ ‌که‌ فرمود إِنَّه‌ُ لا يُفلِح‌ُ المُجرِمُون‌َ

معمول در كلام ميباشد يا لا اشاره بردّ اقوال كفار است راجع بقرآن كه ميگفتند سحر و شعر و افسانه است يا نفى غير آنچه بقسم اثبات شده براى مزيد تأكيد مانند آنكه

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

تاريخ به گونه‌اى است كه گويا همه به يكديگر سفارش موضع‌گيرى عليه حق و تهمت سحر و جنون را مى‌دادند. أَ تَواصَوْا ... 4- ريشه‌ى تهمت به انبيا، طغيان است. «قَوْمٌ

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

باش‌ و بدستورات‌ ‌او‌ عمل‌ فرما. تنبيه‌: ‌پس‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ بيان‌ ‌در‌ وقت‌ سحر ملهم‌ شدم‌ بمعنايي‌ ‌که‌ اظهر جميع‌ معاني‌ ‌باشد‌ و ‌آن‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌:

كرد ‌با‌ جلساء ‌خود‌ ‌در‌ امر موسي‌ و هارون‌ گفتند بفرست‌ سحره‌ بيايند ‌تا‌ سحر موسي‌ ‌را‌ باطل‌ كنند (قال‌َ لِلمَلَإِ حَولَه‌ُ إِن‌َّ هذا لَساحِرٌ عَلِيم‌ٌ

ايشان كه نسبت به خالق خود گويند از اتخاذ ولد و شريك و در باره تو از نسبت سحر و كهانت و شعر، إِنَّا نَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ‌: بدرستى كه ما مى‌دانيم آنچه

بالا روند هر آينه گويند جز اين نيست كه بسته شده چشمهاى ما بلكه مائيم گروهى سحر كرده شدگان. تفسير كفّار از روى تكبر و استهزاء خطاب مينمودند به پيغمبر اكرم

شخص‌ فرستاده‌ ‌من‌ ‌است‌ چنانچه‌ عصاي‌ موسي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ثعبان‌ گردد و سحر سحره‌ فرعون‌ ‌را‌ ببلعد، و احياء عيسي‌ (ع‌) مردگان‌ ‌را‌ و ساير معجزات‌ ‌که‌

‌را‌ فرستاده‌ و نه‌ دستوري‌ داده‌ تمام‌ اينها كذاب‌ مفتري‌ معجزات‌ ‌آنها‌ سحر ‌که‌ ‌به‌ هيچيك‌ ‌آنها‌ معتقد نيستيم‌. ] (آیه 15)- این آیه عکس العمل این گونه

طمس گردند مانند آيه‌ «فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ‌ «3»». 5- كواكبى كه وقت سحر نزديك غروب شوند و علامت متهجدان است كه در آن وقت به تهجد و عبادت قيام كنند

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

(( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان

(( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان

سَخّر سَلاَم سَلَفا سَوْف سَيَهْدِين سُبُلا سُبْحَان سُخْرِيّا سُرُرا سُقُفا سِحْر سِرّهُم شَاء شَهَادَتُهُم شَهِد شَهِدُوا شَيْطَانا صَفْحا صِرَاط ضَرَب ضَرَبُوه

بنوشانند تو ‌را‌ ‌بعد‌ ‌از‌ آب‌ سرد ‌که‌ سر ديوارها ميگذاردي‌ ‌که‌ ‌از‌ نسيم‌ سحر خنك‌ شود مينوشيدي‌ ‌از‌ آبهاي‌ جهنم‌ مثل‌ حميم‌ و غساق‌ و بخورانند تو ‌را‌

زنان پاکدامن... و خوردن مال یتیم... و فرار از میدان جنگ... و رباخوارى... و سحر... و زنا... و قسم دروغ (براى حق ناحق کردن) و خیانت... و ندادن زکات... و گواهى

بياورند و چون برگشتند بسوى بلد شصت و چهار نفر مرتدّ شدند و گفتند اين واقعه سحر بوده و شش نفر بايمان خودشان باقى ماندند و از آن شش نفر هم يك نفر بعدا مردد

چشمش از اندوه كور شده بود فرمود بلى ميدانست عرض كردند چگونه ميدانست فرمود در سحر دعا كرد كه ملك الموت بر او نزول نمايد و بصورت خوشى نازل شد و از او سؤال فرمود

معجزاتى هم داشته ولى آنها تعقّل در ادلّه توحيد نمى‌نمودند و معجزات را حمل بر سحر و شعبده ميكردند و از باب تكبّر و عناد و لجاج نميخواستند زير بار گفتار حقّ

پنهانی به نجوا برخاستند: «آیا این (مرد) جز بشری مانند شماست‌؟ آیا پس سوی سحر می‌روید در حالی‌که شما می‌بینید؟» (پیامبر) گفت: «پروردگارم (همه‌گونه) گفتار

105، و همين‌ نسبتها ‌را‌ بساير انبياء ‌هم‌ ميدادند و معجزات‌ ‌آنها‌ ‌را‌ سحر ميشمردند و منشأ ‌آن‌ قساوت‌ قلب‌ و سياهي‌ دل‌ و كبر و نخوت‌ و حب‌ رياست‌ و

سجده به درگاه او، قيام به امر الهى است. «قائِمَةٌ يَتْلُونَ» 6- شب و بالاخص سحر، بهترين وقت براى مناجات است. «آناءَ اللَّيْلِ» 7- عالى‌ترين حالات عبادت، سجده

كردى و به پشت خود آوردى و به سر راه حضرت ريختى، تا خار به پاى حضرت رفتى. وقت سحر پيغمبر به قصد نماز در مسجد بيرون آمدى و آنها را به طريق ملاطفت از راه دور

معاشرت، و زندانش گوشه‌نشينى و عزلت است. 2- نفس- سلاحش فراغت و راحت، و حبس او به سحر و طاعت 3- هوى- سلاحش كلام و صحبت، و حبس او به خاموشى و سكوت 4- شيطان- سلاحش

ادب كه احساس مينمودند فوق العاده بودن قرآن را ميگفتند پر واضح است كه اين سحر است در صورتى كه قبلا ما نه كتابى براى آنها فرستاده بوديم كه بخوانند آنرا و

بِالباطِل‌ِ لِيُدحِضُوا بِه‌ِ الحَق‌َّ. فِي‌ آيات‌ِ اللّه‌ِ معجزات‌ ‌را‌ سحر ميگويند قرآن‌ ‌را‌ مفتريات‌ ميشمارند انبياء ‌را‌ مجنون‌ و كذّاب‌ مي‌پندارند

كتاب‌ روشن‌. وَ إِن‌ كَذَّبُوك‌َ و نسبتهاي‌ ناروا بشما دادند معجزات‌ تو ‌را‌ سحر گفتند كتاب‌ قرآن‌ مجيد ‌را‌ مفتري‌ دانستند تو ‌را‌ مجنون‌ شمردند. فَقَد كَذَّب‌َ

نمي‌داند، چون‌ ‌بر‌ ‌او‌ مستور ‌است‌. تصديق‌ انبياء نمي‌كند، معجزه‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارد، عقيده‌ ‌خود‌ ‌را‌ حق‌ مي‌داند لكن‌ چون‌ مرگ‌ رسيد و حقايق‌ ‌بر‌

جهات و هيچ چيز ديگر نيست مراد از كفار از اينكه مساءله معاد و بعث بعد از مرگ سحر خواندند مقصود از كلمه امت در آيه : ((و لئن اخرنا عنهم العذاب الى امة معدودة

‌براي‌ استراحت‌ و فراغت‌ ‌براي‌ عبادت‌ و توجه‌ بحضرت‌ باري‌ بالاخص‌ ‌در‌ وقت‌ سحر، و نهار ‌را‌ ‌براي‌ تحصيل‌ معاش‌ و اصلاح‌ امور و قضاء حوائج‌. وَ آتاكُم‌ مِن‌

نفر كافي‌ ‌بود‌ تمام‌ ‌آنها‌ ‌را‌ اطعام‌ و شير داد ‌که‌ ابو لهب‌ حمل‌ ‌بر‌ سحر كرد و فرمود ‌من‌ مبعوث‌ شدم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ انذار فرمود و فرمود كداميك‌ ‌از‌

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

حاجت بطلبيد وقت سحر است ، آنگاه اين آيه را تلاوت فرمود كه : يعقوب به فرزندان خود گفت : «سوف استغفر لكم ربى » و منظورش اين بود كه در وقت سحر طلب مغفرت كند

فرمود:«عقده سحر را بگشاولى گره جادوگرى مزن ». از اين حديث استفاده مى شود كه براى گشودن گره سحر، آموختن و عمل آن بى اشكال است . جادوگرى از نظر تورات : سحر و جادوگرى

كه فرمود: هاروت و ماروت دو فرشته بودند كه سحر را بمردم ياد دادند، تا بوسيله آن از سحر ساحران ايمن بوده و سحر آنان را باطل كنند و اين علم را به احدى تعليم

مراد ‌از‌ آيات‌ پروردگار معجزات‌ صادره‌ ‌از‌ رسولان‌ الهي‌ ‌که‌ حمل‌ ‌بر‌ سحر كردند. وَ عَصَوا رُسُلَه‌ُ حضرت‌ هود ‌عليه‌ السّلام‌ يك‌ ‌رسول‌ بيش‌ نبود

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

نمى‌تواند بر خدا پيشى بگيرد. (اينها صبح زود براى چيدن ميوه‌ها برخاستند ولى خداوند سحر باغ را سوزاند.) «وَ هُمْ نائِمُونَ» 8- كيفر و جرم بايد متناسب باشد. چون فقرا

مى‌شوند. مفسّران، عبارتِ‌ «مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ» را به نمازشب در هنگام سحر تفسير كرده‌اند و در حديث مى‌خوانيم: مراد از «إِدْبارَ النُّجُومِ» دو ركعت

و بدستورات‌ الهي‌ كافر شدند انبياء ‌را‌ كاذب‌ ساحر مفتري‌ و معجزات‌ ‌را‌ سحر شمردند و لقائه‌ مراد لقاء ‌در‌ قيامت‌ ‌است‌ ‌که‌ آثار عظمت‌ و كبريايي‌ و مثوبات‌

حتّي‌ ‌از‌ تلاوت‌ قرآن‌ مجيد و بالاخص‌ ‌بعد‌ ‌از‌ فرائض‌ و نوافل‌ و ‌در‌ وقت‌ سحر و ‌بين‌ الطلوعين‌ و ‌در‌ شب‌ و روز جمعه‌ و ‌در‌ اوقات‌ شريفه‌ مثل‌ شهر رمضان‌

نافيه‌ ‌يعني‌ نمي‌گيرند تو ‌را‌ مگر ‌به‌ استهزاء، معجزات‌ تو ‌را‌ حمل‌ ‌به‌ سحر و جادو مي‌كنند، فرمايشات‌ تو ‌را‌ حمل‌ ‌به‌ كذب‌ و افتراء مي‌نمايند، افعال‌

نمي‌داند، چون‌ ‌بر‌ ‌او‌ مستور ‌است‌. تصديق‌ انبياء نمي‌كند، معجزه‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارد، عقيده‌ ‌خود‌ ‌را‌ حق‌ مي‌داند لكن‌ چون‌ مرگ‌ رسيد و حقايق‌ ‌بر‌

نمي‌داند، چون‌ ‌بر‌ ‌او‌ مستور ‌است‌. تصديق‌ انبياء نمي‌كند، معجزه‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارد، عقيده‌ ‌خود‌ ‌را‌ حق‌ مي‌داند لكن‌ چون‌ مرگ‌ رسيد و حقايق‌ ‌بر‌

نمي‌داند، چون‌ ‌بر‌ ‌او‌ مستور ‌است‌. تصديق‌ انبياء نمي‌كند، معجزه‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارد، عقيده‌ ‌خود‌ ‌را‌ حق‌ مي‌داند لكن‌ چون‌ مرگ‌ رسيد و حقايق‌ ‌بر‌

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

تكذيب‌ انبياء و شرك‌ بخدا و بقاء ‌بر‌ كفر و حمل‌ معجزات‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌بر‌ سحر و ظلم‌ و اذيت‌ بآنها و ارتكاب‌ معاصي‌ و طغيان‌ و سركشي‌ و كبر و عجب‌ و عناد

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

إِلَّا كَما يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ مِنَ الْمَسِّ» «1». 10- سحر و جادو كردن كه فرمود: «وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ

چشمش از اندوه كور شده بود فرمود بلى ميدانست عرض كردند چگونه ميدانست فرمود در سحر دعا كرد كه ملك الموت بر او نزول نمايد و بصورت خوشى نازل شد و از او سؤال فرمود

معجزاتى هم داشته ولى آنها تعقّل در ادلّه توحيد نمى‌نمودند و معجزات را حمل بر سحر و شعبده ميكردند و از باب تكبّر و عناد و لجاج نميخواستند زير بار گفتار حقّ

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

و «طاغوت» را اطلاق كنند بر هر چه باطل باشد از معبوديت و غير آن. 2- «جبت» سحر است، و يهودان معتقد بودند. و طاغوت، شيطان كه متابعت او مى‌كردند. 3- «جبت»

مفصلى در باره حقيقت سحر در زمانهاى گذشته و امروز، و حكم سحر از نظر اسلام . و چگونگى تاثير آن بحثهاى مشروحى داشتيم ، و در آن مباحث تاثير سحر را به طور اجمال

و مردم مصر مجبور شوند از سحر شما ساحران كمك بگيرند، آنگاه همين كه در برابر او اجتماع كرديد كه سحر او را باطل كنيد سحر او سحر شما را باطل كند و شما مغلوب

موسى به ايشان گفت : سحر خود را هر چه آوردهايد بيندازيد (۸۰) همينكه انداختند موسى گفت : اينها كه شما براى مبارزه با من آوردهايد سحر است ، و خدا به زودى

فِي‌ آيات‌ِ اللّه‌ِ ‌که‌ تكذيب‌ انبياء ميكنند و اذيت‌ بمؤمنين‌ و معجزه‌ ‌را‌ سحر ميگويند و انبياء ‌را‌ ساحر و مجنون‌ مي‌پندارند. بِغَيرِ سُلطان‌ٍ أَتاهُم‌

‌از‌ قابليت‌ مياندازد چشم‌ قلب‌ ‌که‌ كور ‌باشد‌ حق‌ و باطل‌ ‌را‌ تميز ندهد سحر ‌را‌ ‌با‌ معجزه‌ فرق‌ نگذارد گوش‌ قلب‌ كر ‌باشد‌ پنبه‌ غفلت‌ و خودخواهي‌ ‌او‌

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

ميشد موسي‌ فقط القاء عصا ميكرد ولي‌ ‌خدا‌ ‌آن‌ ‌را‌ حيه‌ و افعي‌ ميكرد و سحر سحره‌ ‌را‌ مي‌بلعيد، و ضرب‌ عصا ميكرد و ‌خدا‌ دوازده‌ چشمه‌ ‌از‌ سنگ‌ جاري‌

جهات و هيچ چيز ديگر نيست مراد از كفار از اينكه مساءله معاد و بعث بعد از مرگ سحر خواندند مقصود از كلمه امت در آيه : ((و لئن اخرنا عنهم العذاب الى امة معدودة

شدند و آنحضرت براى آنها آيه اذ قال اللّه يا عيسى ابن مريم را تا ان هذا الا سحر مبين تلاوت فرمود و آنها گريه كردند و ايمان آوردند و بحبشه معاودت نمودند و

آنكه بر راست عرش جوئى است چند برابر آسمان و زمين و درياها، جبرئيل هر وقت سحر در آن رود، نورش و جمالش افزون شود و خود را بيفشاند؛ به هر قطره كه از او بچكد،

صحت علم سحر را فى الجمله تصديق كرده - بر اين معنا نيز دلالت دارد كه: سحر هم، مانند معجزه ناشى از يك مبدء نفسانى در ساحر است. براى اين كه در سحر نيز مسئله

خداست ۶ قرآن معجزه را به سببى نسبت می دهد كه هرگز مغلوب نمی شود. تفاوت بين سحر و معجزات و كرامات اشكال بر حجيت معجزه بيان جهت اعجاز معجزات و پاسخ به اشكال

رسیده آنجا که می‌فرماید: «قریش و یهود به قرآن نسبت ناروا دادند گفتند: قرآن سحر است، آن را خودش ساخته و به خدا نسبت داده است، خداوند به آنها اعلام فرمود:

‌براي‌ استراحت‌ و فراغت‌ ‌براي‌ عبادت‌ و توجه‌ بحضرت‌ باري‌ بالاخص‌ ‌در‌ وقت‌ سحر، و نهار ‌را‌ ‌براي‌ تحصيل‌ معاش‌ و اصلاح‌ امور و قضاء حوائج‌. وَ آتاكُم‌ مِن‌

هستند. و گاهى مكتب را تضعيف مى‌كردند و مى‌گفتند: سخن شما دروغ و افترا يا سحر يا افسانه‌هاى پيشينيان است و يا سخنان شما حرف‌هاى عادّى است كه اگر بخواهيم

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

سَافِلَهَا سَعِيد سَلاَم سَلاَما سَنُمَتّعُهُم سَوْف سُلْطَان سُوَر سِتّة سِجّيل سِحْر سِيء شَاء شَاهِد شَدِيد شَقُوا شَقِي شَيْء شَيْئا شَيْخا شَک شُعَيْب شُعَيْبا

پيغمبر ‌را‌ ساحر و كذّاب‌ گويند و قرآن‌ ‌را‌ مفتريات‌ شمارند و معجزات‌ ‌را‌ سحر پندارند. فَما أَرسَلناك‌َ عَلَيهِم‌ حَفِيظاً نظر ‌به‌ اينكه‌ پيغمبر كمال‌

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

طبيعى كه يكى از اقسام آن تصرف در خيال مردم است ، كه آنرا سحر ديدگان مينامند، و اين فن از تمامى فنون سحر مسلم تر و صادق تر است . ۲ - دوم علم ليميا است ، كه از

مشاجره و درشتگويى با آنان پرداختند، و گفته اند كه ، اين قرآن سحر و تورات شما هم مثل آن سحر است ، ((سحران تظاهرا : هر دو سحرند. كه يكدگر را كمك مى كنند((

را نبايد كشت؟ فرمود: زيرا شرك بخدا بزرگتر از سحر است (و كافر مشرك است در واقع از حيث طاعت) و براى اينكه سحر و شرك با همند (لذا مسلمان ساحر يعنى كسى كه از

به او گفت: هر آينه پيغام خدا را به من رسانيدى اى پيغمبر خدا، و چون هنگام سحر شد، دانيال برخاست و با پروردگار خود راز گفت و چنين گفت: پروردگارا! به راستى

به سياست و شكنجه ، عجله و شتاب مكن و بفرست ساحران را جمع كنند تا با سحر خود، عليه سحر موسى معارضه نمايند. كلمه «ارجه » به كسر «ها» و «ارجئه » با همزه و ضم

جا برخيزد آن كسى كه شيطان او را با مس خود مخبط و ديوانه كرده است». ۱۰- و سحر و جادو، زيرا خدا عز و جل مى‏فرمايد (۱۰۲ سوره بقره): « [و پيروى كردند آنچه

چشمش از اندوه كور شده بود فرمود بلى ميدانست عرض كردند چگونه ميدانست فرمود در سحر دعا كرد كه ملك الموت بر او نزول نمايد و بصورت خوشى نازل شد و از او سؤال فرمود

قَوْماً فاسِقِينَ «12» فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ «13» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ

(كه سفيدى آن به طورى بود كه شعاع آن بر شعاع آفتاب غلبه مى‏نمود) و با آلت سحر و جادو (چيزى چند كه به جادوگرى مى‏مانست)، فرستاد و حضرت عيسى را با آلت طبابت

ميدادند پيروى كردند در حاليكه سليمان با سحر، آن سلطنت را بدست نياورده و كافر نشده بود ولكن شيطانها بودند كه كافر شدند و سحر را بمردم ياد ميدادند ترجمه تفسير الميزان

كرده بودند، گفت: به خدا سوگند كه اين سحر است». راوى مى‏گويد كه: «حضرت امام حسن عليه السلام فرمود: واى بر تو، اين سحر نيست، وليكن دعاى پسر پيغمبر مستجاب است»

افتراآتشان گذشت كه فرعون آيات الهى را سحر ناميده و دعوت حقه را توسل براى بيرون كردن قبطيان خوانده بود و يكى ديگر از افتراها نيز سحر آوردن بود، ليكن افتراء دروغ به

سلم ) بستند تهمت سحر بود، چنانكه در پايان آيه مورد بحث ميخوانيم كسانى كه كافر شدند هنگامى كه حق به سراغشان آمد گفتند: اين چيزى جز سحر آشكار نيست ! (و قال

و از خانه بيرون رفته، مى‌گفتند: حذر كنيد كه مهمانان لوط ساحرند و ما را به سحر كور نمودند، پس جبرئيل به لوط گفت: فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ‌:

و فانى و از صفحه وجود محو مى سازد. و اين حقيقت لازمهاى دارد و آن اينست كه سحر و هر باطل ديگرى در عالم وجود دوام نمييابد، و خداى تعالى در مواردى از كلام

حقيقت و واقعيت ندارد بلكه اين يك سحر آشكار است (و لئن قلت انكم مبعوثون من بعد الموت ليقولن الذين كفروا ان هذا الا سحر مبين ). كلمه هذا اشاره به گفتار پيامبر

، كه تكذيبش كردند، و به سحر نسبتش دادند، همان را بگويد، كه موسى (عليه السلام ) به آل فرعون گفت ، چون كه تكذيبش كردند، و به سحر نسبتش دادند زيرا مشابهت

يُسْبَقْ إِلَيْهَا : هر آينه قسمتى از شعر حكمتست، و هر آينه بخشى از بيان سحر است.

مخالفت برخاستند و گفتند: اين سحر است و ما نسبت به آن كافريم (و لما جائهم الحق قالوا هذا سحر و انا به كافرون ). آرى قرآن را سحر خواندند، و پيامبر بزرگ خدا

کافر نشد، لیکن (همان) شیطان‌ها(یند که) به کفر گراییدند؛ حال آنکه به مردم سحر می‌آموزند. و (نیز از) آنچه بر آن دو فرشته -هاروت و ماروت‌- در بابل فروفرستاده

مُفتَري‌ً وَ قال‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا لِلحَق‌ِّ لَمّا جاءَهُم‌ إِن‌ هذا إِلّا سِحرٌ مُبِين‌ٌ (سبأ ‌آيه‌ 43) ‌الي‌ ‌غير‌ ‌ذلک‌ ‌از‌ كفريات‌ و مزخرفات‌. بَل‌ هُوَ

و كتاب آسمانيش گمان كرده ، پس كار او و معلوماتش حتى از سحر هم بى ارزش تر است ، (براى اينكه سحر هر چه باشد علمى است و قواعدى دارد) سپس افتراى خود را ترقى

لمس كنند باز مى گويند: اين يك سحر آشكار است ! (و لو نزلنا عليك كتابا فى قرطاس فلمسوه بايديهم لقال الذين كفروا ان هذا الا سحر مبين ). يعنى دائره لجاجت آنها

جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ؛ اى پيامبر مردم را متذكر (حكايت حضرت عیسی|عيسى و معجزات او) گردان

مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ «6» وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ

فرعونيان گفته اند: اين سحر از بس خلاف واقع است كه گويا عين جعل كردن است ، نه اينكه مجعول باشد اشاره ((هذا(( در جمله ((ما هذا الا سحر مفترى (( اشاره است به

جلد ۱۶ صفحه ۶۰ فرعون از قبول گفته او امتناع مى ورزد، و در مقام برمى آيد با سحر ساحران با معجزه او معارضه كند، و حقا سحرى عظيم نشان دادند، اژدها و مارهاى

قَوْماً فاسِقِينَ «12» فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ «13» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ

قَوْماً فاسِقِينَ «12» فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ «13» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ

توطئه قارون گواهى داد. ۳ - گروهى از دشمنان موسى (عليه السلام ) او را متهم به سحر و جنون و دروغ بستن بر خدا كردند، اما خداوند به وسيله معجزات با هرات او را

نتيجه با ديدن آن خوارق ، پيغمبرشان را متهم به سحر كنند و بگويند: آنچه ما مى بينيم واقعيت ندارد، بلكه سحر، ما را مسحور كرده است . بنا بر آنچه كه گفتيم معناى

جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ؛ اى پيامبر مردم را متذكر (حكايت حضرت عیسی|عيسى و معجزات او) گردان

جَبَّارٍ عَنِيدٍ، لا تقر به ارض، و لا تقوم به سماء، و يأمن به كل خائف، و يبطل به سحر كل ساحر، و بغى كل باغ، و حسد كل حاسد، و يتصدع لعظمته البر و البحر، و يستقل

آنروز بيشتر كارشان سحر بود، و لذا موسى از طرف خداى تعالى بسوى ايشان مبعوث شد و كارهايى انجام مى داد كه مردم با همه تخصص و قدرتى كه در سحر داشتند از انجام

موقع كه دلايل روشن براى آنها آوردى ولى جمعى از كافران آنها گفتند اينها جز سحر آشكار نيست . تفسير: مواهب الهى بر مسيح اين آيه و آيات بعد تا آخر سوره مائده

دانست كه او زنده است ؟ فرمود: آرى ، عرض كردم از كجا مى دانست ؟ فرمود: در سحر به درگاه خدا دعا كرد، و از خداى تعالى درخواست كرد كه ملك الموت را نزدش نازل

روزى قريش دور هم جمع شده و گفتند: تحقيق كنيد ببينيد از همه شما داناتر به سحر و كهانت و شعر كيست، برود نزد اين مرد كه بين جمع ما تفرقه افكنده و نظام ما

مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كفَرُوا إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ مُّبِينٌ(۷) وَ لَئنْ أَخَّرْنَا عَنهُمُ الْعَذَاب إِلى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ

داريد و اگر چنين نكرديد پس رسما با خدا و رسولش اعلان جنگ دهيد) (بقره: ۲۷۹)، و سحر، زيرا خداى عزّ و جلّ ميفرمايد: وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ

مى شمردند، و به عنوان دانشمندانى به آنها مى نگريستند. بعضى احتمال داده اند سحر در اينجا به معنى انجام يك كار مهم است ، تفسير نمونه جلد ۲۱ صفحه ۸۱ همانگونه

قدر جادو كرده اند كه ديگر عقلى برايت نمانده . بعضى از علما گفته اند: كلمه «سحر» به معناى بالاى شكم است و مسحر كسى است كه داراى جوف و شكم باشد، در نتيجه مسحر

نجواهاى آنها (تفسير اول نزديكتر به نظر مى رسد). «مسحور» به معنى «سحر شده » و ساحر به معنى سحر كننده است . توصيف پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) به مسحور

عنوان پيشگيرى از نسبتهاى ناروائى است كه فرعونيان به او دادند. مانند نسبت سحر، قصد برترى جوئى و حكومت بر سرزمين مصر، و بيرون راندن صاحبان اصلى آن سرزمين

وليد بود) اينهائى را كه محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) مى گويد: چيست ؟ سحر است ؟ يا كهانت است ؟ يا خطبه ؟ گفت : بگذاريد سخنانش را بشنوم ، نزد پيامبر

عَجْوَةٍ عَلَى اَلرِّيقِ مِنْ تَمْرِ اَلْعَالِيَةِ لَمْ يَضُرَّهُ سَمٌّ وَ لاَ سِحْرٌ وَ لاَ شَيْطَانٌ

و غرورى كه داشتند مانند ساير اقوام لجوج ، معجزات را انكار كردند و آنها را سحر شمردند، يا يك سلسله تصادفها و حوادث اتفاقى كه نمى تواند دليلى بر چيزى بوده

اى مردمى كه به او ايمان آورده ايد شما تنها از يك انسان مجنون و كسى كه مورد سحر ساحران قرار گرفته است پيروى مى كنيد))! (و قال الظالمون ان تتبعون الا رجلا

يَذْكُرُونَ(۱۳) وَ إِذَا رَأَوْا ءَايَةً يَستَسخِرُونَ(۱۴) وَ قَالُوا إِنْ هَذَا إِلّا سِحْرٌ مُّبِينٌ(۱۵) أَءِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَاباً وَ عِظاماً أَ ءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ(۱۶)

اشاره كرده اند به رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، و او را متهم به سحر كرده اند. چون از آوردن مثل آنچه كه آن جناب آورد، يعنى قرآن عاجز شدند. و نيز،

به او گفتند: ما تو را نزد كسى مى‏فرستيم كه از دير زمانى او و خاندانش را به سحر و كهانت شناخته‏ايم، تو در ميان همه اطرافيان ما از خود ما هم بيشتر مورد اعتماد

كرده ، از آن جمله مساءله معجزه آوردن و مقابله با ساحران و ظهور و غلبه حق بر سحر ساحران و ايمان آوردن ساحران و اشاره اى اجمالى به بيرون بردن بنى اسرائيل و

دروغگوئى است ! (و قال الكافرون هذا ساحر كذاب ). بارها گفته ايم كه نسبت دادن سحر به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) به خاطر مشاهده معجزات غير قابل انكار

پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) تسليم خواسته هاى آنها ميشد با جمله هذا سحر مبين همه را انكار مى كردند همانطور كه از آيات ديگر قرآن استفاده مى شود. لذا

برنامه اى پياده گردد به آن ايرادى مى كنند، و بهانه اى مى تراشند، اگر عربى باشد سحر و افسونش مى خوانند، و اگر عجمى باشد نامفهومش مى شمرند، و اگر مخلوطى از الفاظ

خشكيد، آنها هنگامى كه چنين ديدند سخت ناراحت شدند و گفتند اين مرد خدايان ما را سحر كرده ! بعضى ديگر گفتند: خدايان به خاطر اين مرد كه ما را دعوت به كفر ميكند