يس ٧

از الکتاب
کپی متن آیه
لَقَدْ حَقَ‌ الْقَوْلُ‌ عَلَى‌ أَکْثَرِهِمْ‌ فَهُمْ‌ لاَ يُؤْمِنُونَ‌

ترجمه

فرمان (الهی) درباره بیشتر آنها تحقق یافته، به همین جهت ایمان نمی‌آورند!

ترتیل:
ترجمه:
يس ٦ آیه ٧ يس ٨
سوره : سوره يس
نزول : ٥ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٨
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ ...»: (نگا: اسراء / ، قصص / ، سجده / ). «الْقَوْلُ»: مراد فرموده خدا: لأَمْلأَنَّ جَهَنَّمَ مِنکَ وَ مِمَّن تَبِعَکَ مِنْهُمْ أَجْمَعِینَ، در (ص / ، و نظیر آن در حجر / ، اعراف / ، هود / سجده / ) می‌باشد.


نزول

شأن نزول آیات ۱ تا ۷:

ابن عباس گوید: رسول خدا صلى الله علیه و آله ذکر سجده را بلند قرائت می‌کرد تا این که عده اى از قریش در صدد ایذاء و اذیت پیامبر برآمدند و خواستند نقشه شوم خویش را عملى سازند ولى گرفتار شدند و به شکنجه افتادند لذا با زبان عذرخواهى نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند و او را به خداوند و خویشاوندانش قسم دادند و از اثر دعاى پیامبر از گرفتارى و شکنجه رهائى یافتند سپس این آیات نازل گردید با وجود بر این هیچ یک از آنان ایمان نیاوردند.[۱]

تفسیر


نکات آیه

۱ - براى بیشتر سران شرک و کفر در صدراسلام، عذاب الهى مقرر شده بود. (لقد حقّ القول على أکثرهم) «حقّ» به معناى «ثبت» است و مقصود از «قول» عذاب الهى مى باشد. این مطلب به قرینه دیگر آیاتى است که در آن واژه اى مشابه «قول» به کار رفته است مثل «و لکن حقّت کلمة العذاب على الکافرین»(زمر، آیه ۷۱). گفتنى است مقصود از اکثریت در آیه شریفه - به دلیل این که این آیه در نیمه نخست رسالت و در مکه نازل گشت - آن دسته از مشرکان و کافرانى است که در ابتداى دعوت اسلام به مخالفت با آن برخاستند (مانند سران قریش، چون ابوجهل و ابولهب); نه اکثریت توده مردم که پس از چندى مسلمان شدند.

۲ - بیشتر سران کفر و شرک در صدراسلام، دچار روح لجاجت و حق ناپذیرى و مصمم بر نپذیرفتن ایمان (فهم لایؤمنون)

۳ - تصمیم لجوجانه بیشتر کافران و مشرکان صدراسلام بر ایمان نیاوردن، سبب مقرر شدن عذاب الهى بر آنان بود. (لقد حقّ القول على أکثرهم فهم لایؤمنون) برداشت یاد شده مبتنى بر این مطلب است که «فاء» در «فهم لایؤمنون» تعلیلیه است و جمله براى بیان علتِ مضمونِ جمله «لقد حقّ القول على أکثرهم» مى باشد; یعنى، چون دانسته شد آنان ایمان نمى آورند، عذاب بر آنان مقرر شد.

۴ - لجاجت در برابر ایمان و حق گریزى، زمینه ساز آمدن عذاب الهى است. (لقد حقّ القول على أکثرهم فهم لایؤمنون)

۵ - آن دسته از مشرکان و کافران صدراسلام - که عذاب الهى بر آنان مقرر گردیده بود - براى همیشه از ایمان محروم شدند. (لقد حقّ القول على أکثرهم فهم لایؤمنون) برداشت یاد شده مبتنى بر این نکته است که «فاء» در جمله «فهم لایؤمنون» تفریعیه است و این جمله متفرع بر جمله قبل مى باشد; یعنى، چون مقرر شد که بیشتر آنان عذاب شوند، پس توفیقى براى ایمان آوردن نخواهند داشت.

۶ - کسانى که عذاب الهى بر آنان مقرر شده باشد، براى همیشه از ایمان محروم خواهند شد. (لقد حقّ القول على أکثرهم فهم لایؤمنون)

۷ - ایمان آوردن به تعلیمات پیامبران، در گرو وجود زمینه آن در ایمان آورنده (لقد حقّ القول على أکثرهم فهم لایؤمنون)

۸ - بیشتر سران شرک در صدراسلام، زمینه ایمان و تأثیرپذیرى از تعالیم اسلام را نداشتند. (لقد حقّ القول على أکثرهم فهم لایؤمنون)

موضوعات مرتبط

  • اسلام: تاریخ صدر اسلام ۲
  • ایمان: زمینه ایمان به انبیا ۶
  • خدا: مقدرات خدا ۱
  • رهبران: اکثریت رهبران شرک صدراسلام ۷; تقدیر عذاب رهبران شرک صدراسلام ۱; تقدیر عذاب رهبران کفر صدراسلام ۱; حق ناپذیرى اکثریت رهبران شرک صدراسلام ۲; حق ناپذیرى اکثریت رهبران کفر صدراسلام ۲; لجاجت اکثریت رهبران شرک صدراسلام ۲; لجاجت اکثریت رهبران کفر صدراسلام ۲; هدایت ناپذیرى رهبران شرک صدراسلام ۷
  • عذاب: بى ایمانى اهل عذاب ۵; محرومیت اهل عذاب ۵; هدایت ناپذیرى اهل عذاب ۴، ۵
  • کافران: آثار لجاجت کافران صدراسلام ۳; بى ایمانى کافران صدراسلام ۴; زمینه تقدیر عذاب کافران صدراسلام ۳; هدایت ناپذیرى کافران صدراسلام ۴
  • مشرکان: آثار لجاجت مشرکان صدراسلام ۳; بى ایمانى مشرکان صدراسلام ۴; زمینه تقدیر عذاب مشرکان صدراسلام ۳; هدایت ناپذیرى مشرکان صدراسلام ۴

منابع

  1. کتاب الدلائل از ابونعیم.