تفسیر:المیزان جلد۹ بخش۲۸: تفاوت میان نسخه‌ها

بعضى از خود مسيحيان، مواردى چند از تعديات كشيشان را برشمرده اند. از آن جمله: پيشكش هایى را كه مريدها، به خاطر ظاهر عابد، و زاهدنماى ايشان تقديم مى دارند. رباخوارى و مصادره اموال مخالفان، رشوه خوارى در قضا و داورى، فروختن قباله هاى مغفرت و بهشت و امثال آن.

و اما اين كه گفتند: مريدها به خاطر تظاهرى كه كشيشان در زهد و عبادت دارند به آنان علاقه و محبت پيدا مى كنند، و آنگاه پيشكش هایى تقديم مى دارند و به موقوفات و وصيت ها و خيرات و مبرّات عمومى اختصاص شان مى دهند، اين گونه موارد جزو اكل مال به باطل نيست، و همچنين مسأله رباخوارى، زيرا رباخوارى اختصاص به كشيش ها ندارد، بلكه قرآن كريم، آن را به عموم مسيحيان نسبت مى دهد، و مى فرمايد: «وَ أخذِهِمُ الرِّبَا وَ قَد نُهُوا عَنهُ». و نيز مى فرمايد: «سَمَّاعُونَ لِلكَذِب أكَّالُونَ لِلسُّحتِ».