تفسیر:المیزان جلد۹ بخش۲۳: تفاوت میان نسخه‌ها

و در سوره «آل عمران»، آيه «۲۸» فرموده: «وَ يُحَذِّرُكُمُ اللهُ نَفسَهُ: خدا شما را از خودش بيم مى دهد». و در همين آيه فرموده: «وَ مَن يَفعَل ذَلِكَ فَلَيسَ مِنَ اللهِ فِى شَئ: و كسى كه چنين كند، در هيچ مأمنى از خدا قرار ندارد».  

و اگر در آيه مورد بحث فرمود: «وَ مَن يَتَوَلَّهُم مِنكُم فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ»، و نفرمود: «وَ مَن يَتَوَلَّهُم مِنكُم فَإنَّهُ مِنهُم»، براى اين است كه: ممكن بود بعضى از همين مؤمنانى كه پدر و برادر كافر دارند، خيال كنند معناى آيه اين است كه هر كس از شما پدر و برادر كافر خود را دوست بدارد، خيلى مقصر نيست. چون او خودش از خانواده ايشان است. آن وقت آيه شريفه در تهديد، اثر جديدى ندارد كه مؤمنان را از دوستى ايشان باز بدارند.