تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱۵: تفاوت میان نسخه‌ها

در الاتقان از بغوى نقل كرده كه در كتاب شرح السنة گفته است: آنچه ما بين دو جلد قرآن است اصحاب رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) جمع كردند، و اين همان قرآنى است كه به رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) نازل شده، بدون اين كه چيزى بر آن اضافه و يا از آن كم كرده باشند، چون مى ترسيدند اگر ننويسند با از دنيا رفتن حافظان از بين برود.  

و لذا همان طور كه از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) شنيده بودند نوشتند، بدون اينكه چيزى را جلوتر و يا عقبتر بگذارند و يا از پيش خود و بدون دستور رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) ترتيبى براى آياتش درست كنند.

و رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) رسمش اين بود كه آيات نازله را بر اصحابش تلقين مى كرد، (و آنقدر تكرار می كرد تا حفظ شوند) و هرچه نازل مى شد به ترتيبى كه امروز در دست ماست به اصحاب تعليم فرمود،

و اين ترتيب توقيفى و به دستور جبرئيل ، و اعلامش در موقع آوردن آيات بوده كه مى گفته : اين آيه را بعد از فلان آيه از فلان سوره بنويسيد.

پس ثابت شد كه سعى صحابه همه در جمع آورى قرآن بوده ، نه در ترتيب آن ، زيرا قرآن در لوح محفوظ به همين ترتيب نوشته شده بود، چيزى كه هست خداى تعالى آن را يك باره به آسمان دنيا فرستاد، و از آنجا آيه آيه و هر آيه را در هنگام حاجت نازل فرمود. پس ترتيب نزول غير از ترتيب تلاوت است.

و از ابن حصار نقل كرده كه گفته است: ترتيب سوره ها و وضع هر آيه در موضع خود به وحى بوده ، و اين رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) بوده كه مى فرمود آيه فلان را در فلان موضع جاى دهيد، و از نقل متواتر يقين شده كه اين ترتيب به سفارش رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) بوده، و اصحاب فقط آن را جمع آورى نموده، و آياتش را آنطور كه الا ن در مصاحف ضبط شده ، ضبط كردند.

==ايراداتى چند به قائلين به توفيقى بودن ترتيب آيات قرآنى ==

قريب به اين معنا را از ديگران مانند بيهقى ، طيبى و ابن حجر نيز نقل كرده است. و ما در اين نقل ها ايراداتى داريم:  

اما اين كه اصحاب مصاحف را به ترتيبى كه از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) گرفته اند، و در آن ترتيب ، مخالفت نكرده اند هيچ دليلى از روايات گذشته بر طبقش نيست. آنچه از دلالت روايات مسلم است اين است كه اصحاب آنچه از آيات كه بينه و شاهد بر آن قائم مى شد مى نوشتند، و اين معنا هيچ اشاره اى به كيفيت ترتيب آيات ندارد.  

بله، در روايت ابن عباس كه در گذشته نقل كرديم از عثمان مطلبى نقل كرده كه اشاره اى به اين معنا دارد، ولى عيبى كه دارد اين است كه در روايت مذكور به بعضى از كتاب وحى مى فرمود چنين كنيد، و اين غير آنست كه به همه صحابه فرموده باشد. علاوه بر اينكه اين روايت معارض با روايات مربوط به جمع اول ، و روايات مربوط به نزول بسم الله و غير آن است.

و اما اين كه گفتند «رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) رسمش اين بود كه آيات را با همين ترتيب بر اصحابش تلقين مى كرد»، گويا منظورشان اشاره به حديث عثمان بن ابى العاص است ، كه در خصوص  آيه «ان الله يامر بالعدل و الاحسان» نقل آن گذشت.

و از آنچه گذشت معلوم شد كه اين حديث خبر واحدى است، آن هم در خصوص يك آيه ، و اين چه ربطى دارد به محل و موضع تمامى آيات.

و اما اين كه گفتند «قرآن به همين ترتيب در لوح محفوظ نوشته شده بود...» منظورشان اشاره به روايت مستفيضهاى است كه از طرق عامه و خاصه وارد شده مبنى بر اينكه قرآن تماما از لوح محفوظ به آسمان دنيا نازل شده، و از آنجا آيه آيه بر رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) نازل گرديد. ليكن روايات اين را ندارد كه ترتيب آيات قرآنى در لوح محفوظ و در آسمان دنيا به همين ترتيبى بوده كه در دست ماست.  

علاوه بر اين كه به زودى ان شاء الله گفتارى در معناى نوشته شدن قرآن در لوح محفوظ و نزولش به آسمان دنيا، در ذيل آيه مناسب آن مانند آيه اول دو سوره زخرف و دخان ، و در سوره قدر خواهد آمد.

و اما اين كه گفتند و از نقل متواتر يقين شده كه اين ترتيب به سفارش رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) بود... خواننده كاملا واقف شد كه چنين ادعايى بى دليل است، و چنين تواترى نسبت به يك يك آيه ها در بين نيست.  

و چگونه مى تواند باشد با اين كه روايات بى شمارى داريم كه گويند ابن مسعود دو سوره «قل اعوذ» را در مصحف خود ننوشته بود، و در پاسخ كسى كه اعتراض كرده بود گفت: اين دو سوره جزء قرآن نيست، بلكه به منظور محافظت حسن و حسين از گزند نازل شده بود و هر جا مصحفى مى ديد اين دو سوره را از آن پاك مى كرد و از او نقل نشده كه از نظريه اش برگشته باشد، حال مى پرسيم چگونه اين تواتر بر ابن مسعود در تمام عمرش آن هم بعد از جمع اول مخفى مانده؟

==رد روايات انساء كه بر منسوخ التلاوه شدن پاره اى از آيات وحى دلالت مى كنند ==