۱۶٬۹۱۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۲۲ - ۴۰ سوره نحل
| خط ۱۴۳: | خط ۱۴۳: | ||
==آيات ۲۲ - ۴۰ سوره نحل == | ==آيات ۲۲ - ۴۰ سوره نحل == | ||
إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالاَخِرَةِ قُلُوبهُم مُّنكِرَةٌ وَ هُم مُّستَكْبرُونَ(۲۲) | |||
لا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَ مَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُستَكْبرِينَ(۲۳) | لا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَ مَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُستَكْبرِينَ(۲۳) | ||
| خط ۱۵۳: | خط ۱۵۳: | ||
قَدْ مَكرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَأَتى اللَّهُ بُنْيَانَهُم مِّنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيهِمُ السقْفُ مِن فَوْقِهِمْ وَ أَتَاهُمُ الْعَذَاب مِنْ حَيْث لا يَشعُرُونَ(۲۶) | قَدْ مَكرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَأَتى اللَّهُ بُنْيَانَهُم مِّنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيهِمُ السقْفُ مِن فَوْقِهِمْ وَ أَتَاهُمُ الْعَذَاب مِنْ حَيْث لا يَشعُرُونَ(۲۶) | ||
ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَ يَقُولُ أَيْنَ | ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَ يَقُولُ أَيْنَ شرَكائِى الَّذِينَ كُنتُمْ تُشاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْى الْيَوْمَ وَ السُّوءَ عَلى الْكافِرِينَ(۲۷) | ||
الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائكَةُ ظالِمِى أَنفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِن سُوءِ بَلى إِنَّ اللَّهَ عَلِيمُ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(۲۸) | الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائكَةُ ظالِمِى أَنفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِن سُوءِ بَلى إِنَّ اللَّهَ عَلِيمُ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ(۲۸) | ||
| خط ۱۷۱: | خط ۱۷۱: | ||
وَ قَالَ الَّذِينَ أَشرَكُوا لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِن دُونِهِ مِن شَئٍ نَحْنُ وَ لا آبَاؤُنَا وَ لا حَرَّمْنَا مِن دُونِهِ مِن شَئٍ كَذَلِك فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلى الرُّسلِ إِلّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ(۳۵) | وَ قَالَ الَّذِينَ أَشرَكُوا لَوْ شاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِن دُونِهِ مِن شَئٍ نَحْنُ وَ لا آبَاؤُنَا وَ لا حَرَّمْنَا مِن دُونِهِ مِن شَئٍ كَذَلِك فَعَلَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلى الرُّسلِ إِلّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ(۳۵) | ||
وَ لَقَدْ بَعَثْنَا فى كُلِّ أُمَّةٍ | وَ لَقَدْ بَعَثْنَا فى كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوت فَمِنْهُم مَنْ هَدَى اللَّهُ وَ مِنْهُم مَنْ حَقَّت عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ فَسِيرُوا فى الاَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْف كانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ(۳۶) | ||
إِن تحْرِص عَلى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِى مَن يُضِلُّ وَ مَا لَهُم مِن نَاصِرِينَ(۳۷) | إِن تحْرِص عَلى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِى مَن يُضِلُّ وَ مَا لَهُم مِن نَاصِرِينَ(۳۷) | ||
| خط ۱۸۳: | خط ۱۸۳: | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
خداى شما خداى | خداى شما خداى يكتاست، كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، دل هايشان به انكار (حق) خو كرده و خودشان مستكبرند. (۲۲) | ||
قطعا خدا آنچه را نهان كنند و آنچه را عيان | قطعا خدا آنچه را نهان كنند و آنچه را عيان كنند، مى داند و خدا، مستكبران را دوست ندارد. (۲۳) | ||
و هنگامى كه به | و هنگامى كه به آن ها گفته شود پروردگارتان چه نازل كرده، مى گويند: اين ها (وحى الهى نيست)، همان افسانه هاى دروغين پيشينيان است. (۲۴) | ||
آن ها بايد (در) روز قيامت، بارِ گناهان خويش را به طور كامل و شمّه اى از گناهان آن كسانى را كه از روى جهل، گمراهشان مى كنند، بردارند. بدانيد كه بد بارى بر مى دارند. (۲۵) | |||
كسانى كه پيش از | كسانى كه پيش از آن ها بودند، نيرنگ كردند و خدا بنيانشان را از پايه سست كرد و سقف از فرازشان افتاد و عذاب از آن جایى كه نمى دانستند، به سراغشان آمد. (۲۶) | ||
آنگاه روز قيامت خدا رسوايشان مى كند و مى گويد شريكان من كه در مورد | آنگاه روز قيامت خدا رسوايشان مى كند و مى گويد: شريكان من كه در مورد آن ها اختلاف مى كرديد، كجايند؟ كسانى كه دانش يافته اند، گويند: امروز، رسوايى و بدى بر كافران است. (۲۷) | ||
همان كسانى كه در آن حال كه ستمگر بر | همان كسانى كه در آن حال كه ستمگر بر خويش اند، چون فرشتگان جانشان را بگيرند، اطاعت عرضه كنند و گويند: ما هيچ كار بدى نمى كرديم. چنين نيست، بلكه خدا از اعمالى كه مى كرده اند، آگاه است. (۲۸) | ||
از درهاى جهنم درون شويد و جاودانه در آن | از درهاى جهنم درون شويد و جاودانه در آن باشيد، كه جايگاه متكبران، بسيار بد است. (۲۹) | ||
و به كسانى كه پرهيزكارى مى | و به كسانى كه پرهيزكارى مى كنند، گفته شود: پروردگارتان چه نازل كرده است؟ گويند: خيرى نازل كرده است، كسانى كه نيكوكارى كرده اند، در اين دنيا پاداشى نيك دارند و سراى ديگر بهتر است و سراى پرهيزگاران چه نيكوست. (۳۰) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۳۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۳۲ </center> | ||
به | به بهشت هاى جاويد داخل شوند كه جوی ها در آن روان است و در آن جا هرچه خواهند، دارند، خدا پرهيزكاران را چنين پاداش مى دهد. (۳۱) | ||
همان كسان كه فرشتگان با حال پاك | همان كسان كه فرشتگان با حال پاك سيرتى، جانشان را بگيرند و گويند: سلام بر شما، به پاداش اعمالى كه مى كرده ايد، به بهشت درآييد. (۳۲) | ||
مگر جز اين انتظار دارند، كه فرشتگان سوى ايشان | مگر جز اين انتظار دارند، كه فرشتگان سوى ايشان بيايند، يا فرمان پروردگارت بيايد، كسانى كه پيش از آن ها بودند، نيز چنين كردند. خدا ستمشان نكرد، بلكه آن ها به خود ستم مى كردند. (۳۳) | ||
و سزاى اعمال بدشان به ايشان رسيد و عذابى كه به استهزاى آن مى | و سزاى اعمال بدشان به ايشان رسيد و عذابى كه به استهزاى آن مى پرداختند، بر آن ها وقوع يافت. (۳۴) | ||
و كسانى كه شرك مى | و كسانى كه شرك مى ورزند، گويند: اگر خدا مى خواست، نه ما و نه پدرانمان، جز او هيچ نمى پرستيديم و بدون فرمان وى، چيزى را حرام نمى كرديم. كسانى كه پيش از آن ها بودند، نيز چنين كردند. مگر به عهده پيغمبران جز ابلاغ آشكار، چيزى هست؟ (۳۵) | ||
ميان هر امتى پيغمبرى برانگيختيم كه خدا را بپرستيد و از طغيانگرى كناره گيرى كنيد. بعضشان را خدا هدايت كرد و بعض ديگرشان ضلالت برايشان مقرر گشت . در زمين بگرديد و بنگريد سرانجام تكذيب كنان چسان بود(۳۶) | ميان هر امتى پيغمبرى برانگيختيم كه خدا را بپرستيد و از طغيانگرى كناره گيرى كنيد. بعضشان را خدا هدايت كرد و بعض ديگرشان ضلالت برايشان مقرر گشت. در زمين بگرديد و بنگريد سرانجام تكذيب كنان چسان بود.(۳۶) | ||
اگر به هدايت كردنشان علاقه | اگر به هدايت كردنشان علاقه دارى، خدا كسى را كه به ضلالت محكوم كرده، هدايت نمى كند و يارانى ندارند. (۳۷) | ||
به خدا قسم خوردند، | به خدا قسم خوردند، قسم هاى مؤكد، كه هر كه بميرد، خدايش زنده نمى كند. چنين نيست، بلكه خدا وعده اى كرده كه بر عهده اوست، ولى بيشتر مردم نمى دانند. (۳۸) | ||
تا را كه در آن اختلاف | تا چیزهایی را كه در آن اختلاف دارند، برايشان بيان كند و تا كسانى كه كافرند، بدانند كه دروغگو بوده اند. (۳۹) | ||
سخن ما به هر چيزى وقتى اراده وجود آن | |||
سخن ما به هر چيزى وقتى اراده وجود آن كنيم، اين است كه بدو گویيم باش، وجود يابد. (۴۰) | |||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين | اين آيات، قسمت دوم از آيات صدر سوره است. قسمت اولش، متضمن بيان توحيد ربوبيت و اقامه حجت عليه مشركان و انذار آنان به آوردن عذاب و تنزيه خداى سبحان از شرك ايشان بود. و اين قسمت، يعنى قسمت دوم، متضمن مطالبى است كه مناسب با آن بيان است. از قبيل: بيان عيب هاى مشركان و صفات بد آنان، كه همه ناشى از انكار توحيد است، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۳۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۳۳ </center> | ||
و مانند سخنان باطل | و مانند سخنان باطل و استكبارشان در برابر خدا و استهزاء آيات او و انكار حشر. و نيز متضمن بيان بطلان اين سخنان و تهديد ايشان است به آمدن عذاب دنيوى، و هشدارشان از عذاب روز مرگ و روز قيامت. و نيز حقايقى ديگر كه پس از بحث روشن مى گردد. | ||
«'''إِلَهُكمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالاَخِرَةِ قُلُوبهُم مُّنكِرَةٌ وَ هُم مُّستَكْبرُونَ'''»: | «'''إِلَهُكمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالاَخِرَةِ قُلُوبهُم مُّنكِرَةٌ وَ هُم مُّستَكْبرُونَ'''»: | ||
در تفسير | در تفسير جملۀ «إلَهُكُم إلَهٌ وَاحِدٌ»، قبلا گفتيم كه نتيجه حجتى است كه در آيات قبلى اقامه شده بود. | ||
<span id='link227'><span> | <span id='link227'><span> | ||
