۱۶٬۲۶۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۲۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى درباره واجب شدن نمازهاى پنجگانه، در ذيل آيه: «اقم الصلوة...»
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==رواياتى درباره واجب شدن نمازهاى پنجگانه، در ذيل آيه: «اقم الصلوة...»== | ==رواياتى درباره واجب شدن نمازهاى پنجگانه، در ذيل آيه: «اقم الصلوة...»== | ||
و در تفسير | و در تفسير عياشى، از سعيد بن مسيّب، از على بن الحسين «عليه السلام» روايت كرده كه گفت به حضورش عرض كردم: نماز چه وقت بر مسلمانان واجب شد، آن طور كه امروز واجب است؟ | ||
فرمود: در مدينه و بعد از قوت يافتن دعوت اسلام | فرمود: در مدينه و بعد از قوت يافتن دعوت اسلام و وجوب جهاد بر مسلمانان. چيزى كه هست، آن روز به اين صورت فعلى واجب نشد، بلكه هفت ركعت كمتر بود، آن هفت ركعت را رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» اضافه نمود. دو ركعت در ظهر و دو ركعت در عصر و يك ركعت در مغرب و دو ركعت در عشاء. ولى نماز صبح را به همان صورت كه در مكه واجب شده بود، گذاشت. چون در هنگام صبح ملائكۀ روز، در آمدن و ملائكه شب در رفتن عجله دارند، و لذا نماز صبح را براى اين كه هم آيندگان آن را با رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» درك كنند و هم روندگان، به دو ركعتی اش باقى گذاشت. و معناى آيه: «إنَّ قُرآنَ الفَجرِ كَانَ مَشهُوداً» همين است كه هم مسلمانان آن را شاهدند و هم ملائكه شب و هم ملائكه روز. | ||
و در مجمع | و در مجمع البيان، در ذيل آيه «أقِمِ الصَّلَوةَ لِدُلُوكِ الشَّمسِ إلَى غَسَقِ اللَّيلِ وَ قُرآنَ الفَجر» گفته است: در اين آيه، وجوب نمازهاى پنجگانّه و اوقات آن ها بيان شده، و مؤيد آن، روايتى است كه عياشى، به سند خود، از عبيد بن زراره، از امام صادق «عليه السلام»، در ذيل اين آيه روايت كرده كه امام فرمود: | ||
«خداوند، چهار نماز واجب كرده، در يك قسمت زمانى كه ابتدائش اول ظهر و آخرش نصف شب است. دو تا از ظهر تا غروب، يكى قبل از ديگرى و دو تا از اول غروب آفتاب تا نصف شب، كه آن ها هم يكى قبل از ديگرى است». | |||
و در | و در الدرّ المنثور است كه ابن جرير، از ابن مسعود روايت كرده كه گفت: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» فرمود: جبرئيل موقع دلوك آفتاب، هنگام ظهر نزد من آمد و نماز را با من خواند. | ||
و در همان كتاب است كه حكيم | و در همان كتاب است كه حكيم ترمذى، در كتاب نوادر الاصولش و ابن جرير و طبرانى و ابن مردويه، از ابودرداء روايت كرده اند كه گفت: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» اين آيه را خواند: «إنّ قُرآنَ الفَجرِ كَانَ مَشهُوداً»، و فرمود: زيرا هم ملائكه شب آن را مى بينند و هم ملائكه روز. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۲۴۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۲۴۷ </center> | ||
مؤلف : تفسير | مؤلف: تفسير «مشهود بودن قرآن فجر» در روايات شيعه و سنّى، به اين كه چون ملائكه شب آن را مى بينند و هم ملائكه روز، آن قدر در اين دو طایفه بسيار است كه نزديك است به حدّ تواتر برسد. و در بعضى از آن ها، همان طور كه گذشت، شهادت خدا و ديدن مسلمين نيز اضافه شده است. | ||
<span id='link163'><span> | <span id='link163'><span> | ||
==رواياتى درباره شفاعت نمودن پيغمبر «ص»، در قيامت== | ==رواياتى درباره شفاعت نمودن پيغمبر «ص»، در قيامت== | ||
و در تفسير عياشى از عبيد بن زراره روايت كرده كه گفت : شخصى از امام صادق (عليه السلام ) از مؤ من پرسش نمود كه آيا اوهم شفاعت مى كند؟ حضرت فرمود: آرى ، شخص ديگرى از ميان جمعيت عرض كرد آيا مؤمن هم محتاج شفاعت محمد (صلى اللّه عليه وآله وسلم) هست؟ | و در تفسير عياشى از عبيد بن زراره روايت كرده كه گفت : شخصى از امام صادق (عليه السلام ) از مؤ من پرسش نمود كه آيا اوهم شفاعت مى كند؟ حضرت فرمود: آرى ، شخص ديگرى از ميان جمعيت عرض كرد آيا مؤمن هم محتاج شفاعت محمد (صلى اللّه عليه وآله وسلم) هست؟ | ||
