۱۶٬۸۸۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۱۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←پاسخ خداوند به استبعاد مشركان، نسبت به مسئله معاد
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
آرى، مسأله معاد، واضح ترين مطلبى است كه از راه وحى و هم از راه عقل بر آن استدلال شده است. حتّى خداى تعالى آن را در كلام خود چنين وصف كرده كه: «لَا رَيبَ فِيه: جاى شك در آن نيست»، و اين منكران هم، غير از بعيد شمردن مسأله معاد، هيچ گونه دليلى بر انكار خود و بر نبودن معاد در دست ندارند. | آرى، مسأله معاد، واضح ترين مطلبى است كه از راه وحى و هم از راه عقل بر آن استدلال شده است. حتّى خداى تعالى آن را در كلام خود چنين وصف كرده كه: «لَا رَيبَ فِيه: جاى شك در آن نيست»، و اين منكران هم، غير از بعيد شمردن مسأله معاد، هيچ گونه دليلى بر انكار خود و بر نبودن معاد در دست ندارند. | ||
و بزرگترين چيزى كه اين استبعاد را در دل هايشان جلوه داده، اين پندار است كه مرگ يعنى نابودى، و بعيد است چيزى بعد از نابودى دوباره موجود شود. همچنان كه گفته اند: | و بزرگترين چيزى كه اين استبعاد را در دل هايشان جلوه داده، اين پندار است كه مرگ يعنى نابودى، و بعيد است چيزى بعد از نابودى دوباره موجود شود. همچنان كه گفته اند: «ءَإذَا كُنَّا عِظَاماً وَ رُفَاتاً»: آيا بعد از مرگ و فساد بدن هايمان كه هيچ اثرى از آن نمانده، دوباره از نو خلق مى شويم و به صورت انسان هایى كه بوديم، در مى آیيم؟ چه برگشتن دورى. | ||
خداى سبحان، اين استبعادشان را رد نموده و آن را با قدرت مطلقه خود و به رُخ كشيدن خلقت نخست، جواب داده كه به زودى خواهد آمد. | خداى سبحان، اين استبعادشان را رد نموده و آن را با قدرت مطلقه خود و به رُخ كشيدن خلقت نخست، جواب داده كه به زودى خواهد آمد. | ||
