۱۶٬۸۸۰
ویرایش
خط ۱۷۴: | خط ۱۷۴: | ||
انسانى كه سلامت فطرت را از دست نداده و در اعتقاد خود پيرو آن چيزى است كه آن را حق و واقع در خارج مى يابد، و در عملش هم آن عملى را مى كند كه خود را در تشخيص آن محق و مصيب مى بيند. | انسانى كه سلامت فطرت را از دست نداده و در اعتقاد خود پيرو آن چيزى است كه آن را حق و واقع در خارج مى يابد، و در عملش هم آن عملى را مى كند كه خود را در تشخيص آن محق و مصيب مى بيند. | ||
چيزى كه هست، در آنچه كه خودش قادر بر تحصيل علم هست، علم خود را پيروى مى كند، و در آنچه كه خود قادر نيست، مانند پاره اى از فروع اعتقادى نسبت به بعضى از مردم و غالب مسائل عملى نسبت به غالب | چيزى كه هست، در آنچه كه خودش قادر بر تحصيل علم هست، علم خود را پيروى مى كند، و در آنچه كه خود قادر نيست، مانند پاره اى از فروع اعتقادى نسبت به بعضى از مردم و غالب مسائل عملى نسبت به غالب مردم، از اهل خبره آن مسائل تقليد مى كند. | ||
آرى، همان فطرت سالم او را به تقليد از علم عالم و متخصص آن فن، وا مى دارد و علم آن عالم را، علم خود مى داند، و پيروى از او را در حقيقت پيروى از علم خود مى شمارد. شاهد اين مدّعا، همان اعمال فطرى و ارتكازى مردم است. | آرى، همان فطرت سالم او را به تقليد از علم عالم و متخصص آن فن، وا مى دارد و علم آن عالم را، علم خود مى داند، و پيروى از او را در حقيقت پيروى از علم خود مى شمارد. شاهد اين مدّعا، همان اعمال فطرى و ارتكازى مردم است. |
ویرایش