۱۶٬۲۶۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۶۴: | خط ۱۶۴: | ||
<span id='link372'><span> | <span id='link372'><span> | ||
==نخستين آيه نازله | ==نخستين آيه نازله در باره جهاد و اذن قتال به مؤمنان == | ||
اين | اين آيات، متضمن اذن مؤمنان به قتال با كفار است، و به طورى كه گفته اند: اولين آيه اى است كه درباره جهاد نازل شده. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۵۴۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۵۴۱ </center> | ||
چون مسلمانان مدت ها بود از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» درخواست اجازه مى كردند كه با مشركان قتال كنند، و حضرت به ايشان مى فرمود: من مأمور به قتال نشده ام، و در اين باب هيچ دستورى نرسيده. و تا در مكه بود، همه روزه عده اى از مسلمانان نزدش مى آمدند كه يا كتك خورده بودند، و يا زخمى شده بودند و يا شكنجه ديده بودند، و در محضر آن جناب از وضع خود و ستم هايى كه از مشركان مكه و گردن كلفت هاى آنان مى ديدند، شكوه مى كردند. | |||
بعضى | حضرت هم ايشان را تسليت داده، امر به صبر و انتظار فرج مى كرد، تا آن كه اين آيات نازل شد كه در آن ها فرمود: «أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتِلُون...»، ولى بعضى از مفسران گفته اند: اولين آيه اى كه درباره اذن به جهاد نازل شد، آيه «وَ قَاتِلُوا فِى سَبِيلِ اللّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُم» بوده. | ||
بعضى ديگر گفته اند: آيه «إنَّ اللّهَ اشتَرَى مِنَ المُؤمِنِينَ أنفُسَهُم وَ أموَالَهُم» بوده است. | |||
ولى اعتبار عقلى اقتضا مى كند كه همين آيه سوره حج، اولين آن ها باشد. براى اين كه صريحا كلمه «اجازه» در آن آمده، و علاوه در آن زمينه چينى شده و مردم را بر جهاد تهييج، و دل ها را تقويت، و با وعده نصرت به طور اشاره و تصريح آنان را ثابت قدم نموده، و رفتارى را كه خدا با اقوام ستمگر گذشته نموده، يادآور شده است. | |||
و همه اين ها از لوازم تشريع احكام مهم و بيان و ابلاغ براى اولين بار آن است. آن هم حكم جهاد كه بناى آن بر اساس فداكارى و جانبازى است، و از دشوارترين احكام اجتماعى اسلام و مؤثرترين آن ها در حفظ اجتماع دينى است. | |||
آرى، ابلاغ چنين حكمى براى اولين بار، بسيار احتياج دارد به زمينه چينى و بسط كلام و بيدار كردن افكار، همچنان كه در همين آيات، اين روش به كار رفته است. | |||
چون كه اولا كلام را با اين نكته كه خدا مولاى مؤمنان و مدافع ايشان است، افتتاح نموده، سپس به طور صريح اجازه قتال داده، و فرموده كه: شما تاكنون مظلوم بوديد، و قتال تنها راه حفظ اجتماع صالح از ظلم ستمگران است، و در اين جمله ايشان را به وصف صلاحيت ستوده، و آنان را شايسته و قابل براى تشكيل يك مجتمع دينى كه در آن اعمال صالح عملى مى شود، دانسته. آنگاه رفتار خداى را نسبت به اقوام ستمگر گذشته حكايت كرده، و وعده داده كه به زودى انتقام ايشان را از ستمگران معاصرشان خواهد گرفت، همان طور كه از گذشتگان گرفت. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۵۴۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۵۴۲ </center> | ||
توضيح آيات مربوط به جهاد و قتال | ==توضيح آيات مربوط به جهاد و قتال== | ||
«'''إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ ءَامَنُوا إِنَّ اللَّهَ لا يحِب كلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ'''»: | «'''إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ ءَامَنُوا إِنَّ اللَّهَ لا يحِب كلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ'''»: |
ویرایش