۱۶٬۳۰۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۲۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←ساحران در برابر عظمت آيت الهى به سجده افتادند
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
==ساحران در برابر عظمت آيت الهى به سجده افتادند == | ==ساحران در برابر عظمت آيت الهى به سجده افتادند == | ||
«'''فَأُلْقِىَ | «'''فَأُلْقِىَ السَّحَرَةُ سُجَّداً قَالُوا آمَنَّا بِرَبّ هَارُونَ وَ مُوسى'''»: | ||
در اين | در اين كلام، حذف و ايجاز (كوتاه گویى) به كار رفته و تقدير كلام چنين است: «فَأُلقِىَ مَا فِى يَمِينِه فَتَلقَفُ مَا صَنَعُوا فَأُلِقَى السَّحَرَة: موسى آنچه در دست داشت، انداخت. پس آنچه ساحران درست كرده بودند، بلعيد. ناگزير ساحران به سجده انداخته شدند. گفتند...». | ||
و | و اين كه مى بينيم تعبير به «سحره به سجده انداخته شدند» كرد، كه به اصطلاح ادبى، صيغۀ مجهول است و به معلوم تعبير نكرد و نفرمود: «به سجده افتادند»، به منظور اشاره به اين نكته بوده كه: قدرت الهى، آنان را ذليل كرد، و خيره كنندگى نور و ظهور حق، بى اختيارشان نمود، به طورى كه گويى از خود اراده اى نداشتند، و شخصى ديگر ايشان را به سجده انداخت، بدون اين كه بشناسند او چه كسى بود. | ||
و جملۀ «آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَ مُوسَى»، شهادتى است از ايشان به ايمان به خدا. و اگر ايمان خود را به پروردگار موسى و هارون نسبت دادند، براى اين بود كه هم به ربوبيت خداى سبحان شهادت داده باشند و هم به رسالت موسى و هارون «عليهما السلام»، و جدا آوردن جملۀ «قَالُوا...»، بدون اين كه با «واو» و يا «فاء»، عطف به ماقبل شود، براى اين است كه جمله جواب از سؤال مقدر است. گويا شخصى پرسيده: چه گفتند؟ در جواب فرموده: «گفتند...». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۲۵۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۲۵۱ </center> | ||
<span id='link190'><span> | <span id='link190'><span> | ||
==عكس العمل فرعون در برابر ايمان آوردن ساحران به خداى متعال == | ==عكس العمل فرعون در برابر ايمان آوردن ساحران به خداى متعال == | ||
«'''قَالَ ءَامَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ ءَاذَنَ لَكُمْ...'''»: | «'''قَالَ ءَامَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ ءَاذَنَ لَكُمْ...'''»: | ||
