۱۶٬۱۹۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۸۱ - ۹۶ سوره مريم
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
<span id='link115'><span> | <span id='link115'><span> | ||
==آيات ۸۱ - ۹۶ سوره مريم == | ==آيات ۸۱ - ۹۶ سوره مريم == | ||
وَ | وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لهَُمْ عِزًّا(۸۱) | ||
كَلّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتهِمْ وَ يَكُونُونَ عَلَيهِمْ ضِداًّ(۸۲) | |||
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا(۸۳) | |||
فَلا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا(۸۴) | فَلا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا(۸۴) | ||
يَوْمَ | |||
وَ | يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلى الرَّحْمَانِ وَفْداً(۸۵) | ||
لا يَمْلِكُونَ | |||
وَ قَالُوا | وَ نَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلى جَهَنَّمَ وِرْداً(۸۶) | ||
لَّقَدْ جِئْتُمْ | |||
تَكادُ | لا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَانِ عَهْداً(۸۷) | ||
أَن دَعَوْا | |||
وَ مَا يَنبَغِى | وَ قَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَانُ وَلَداً(۸۸) | ||
إِن | |||
لَّقَدْ جِئْتُمْ شَيْئاً إِدًّا(۸۹) | |||
تَكادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنََ مِنْهُ وَ تَنشقُّ الاَرْض وَ تَخِرُّ الجِْبَالُ هَداًّ(۹۰) | |||
أَن دَعَوْا لِلرَّحْمَانِ وَلَداً(۹۱) | |||
وَ مَا يَنبَغِى لِلرَّحْمَانِ أَن يَتَّخِذَ وَلَداً(۹۲) | |||
إِن كُلُّ مَن فِى السَّمَاوَتِ وَ الاَرْضِ إِلّا آتى الرَّحْمَانِ عَبْداً(۹۳) | |||
لَّقَدْ أَحْصاهُمْ وَ عَدَّهُمْ عَدًّا(۹۴) | لَّقَدْ أَحْصاهُمْ وَ عَدَّهُمْ عَدًّا(۹۴) | ||
وَ | |||
إِنَّ الَّذِينَ | وَ كُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَرْداً(۹۵) | ||
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لهَُمُ الرَّحْمَانُ وُدًّا(۹۶) | |||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
و غير از | و غير از خدا، خدايانى گرفته اند كه مايه عزّتشان شود.(۸۱) | ||
هرگز (چنين | هرگز (چنين نيست، اين خدايان) از عبادت ايشان بيزارى خواهند جست، و مخالف آنان خواهند شد. (۸۲) | ||
مگر نديدى كه ما | مگر نديدى كه ما شيطان ها را به سوى كافران فرستاديم، تا به سختى تحريكشان كنند. (۸۳) | ||
تو درباره ايشان عجله مكن كه ما براى | تو درباره ايشان عجله مكن كه ما براى آنان، روزشمارى مى كنيم، شمار كردنى دقيق. (۸۴) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۴۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۴۷ </center> | ||
روزى كه پرهيزكاران را محشور | روزى كه پرهيزكاران را محشور كنيم، كه به پيشگاه خداى رحمان وارد شوند. (۸۵) | ||
و گنهكاران | و گنهكاران را، تشنه به سوى جهنم برانيم. (۸۶) | ||
شفاعتى | شفاعتى ندارند، مگر اين كه از خداى رحمان پيمانى گرفته باشند. (۸۷) | ||
گويند خدا فرزندى (براى خود) برگزيده است (۸۸) | گويند خدا فرزندى (براى خود) برگزيده است. (۸۸) | ||
حقا چيزى زشت و بد آورده ايد (۸۹) | حقا چيزى زشت و بد آورده ايد. (۸۹) | ||
چيزى كه نزديك است | چيزى كه نزديك است آسمان ها از هول آن متلاشى گردد و زمين بشكافد و كوه ها در هم شكسته، فرو افتد.(۹۰) | ||
از آن رو كه براى خداى | از آن رو كه براى خداى رحمان، فرزندى ادعاء كرده اند. (۹۱) | ||
سزاوار نيست كه خداى رحمان فرزندى برگزيند (۹۲) | سزاوار نيست كه خداى رحمان فرزندى برگزيند. (۹۲) | ||
در آسمان ها و | در آسمان ها و زمين، هيچ كس نيست مگر آن كه با بندگى به سوى خدا آمدنى است. (۹۳) | ||
خدا همه را احصاء كرده و شمارشان كرده | خدا همه را احصاء كرده و شمارشان كرده است، آن هم شماره كردنى كامل. (۹۴) | ||
و | و همگی شان، روز قيامت، تنها به پيشگاه خدا وارد شوند. (۹۵) | ||
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده | كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند، خداى رحمان براى آن ها محبتى قرار خواهد داد. (۹۶) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين | اين آيات، فصل سوم از اعتقادات كفار را نقل مى كند، و آن، عبارت است از شرك به خدا، با برگزيدن خدايانى ديگر. و اين كه گفته اند: «خدا فرزند گرفته» و پاسخ از آن ها. | ||
معناى | ==معناى اين كه فرمود: «مشركان، جز خداى آلهه اى گرفتند، تا براى آنان عزّت باشند»== | ||
«'''وَ اتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِّيَكُونُوا لهَُمْ عِزًّا'''»: | |||
منظور از اين آلهه، ملائكه و جنّ و مقدّسين از انسان ها و جبّاران از ملوك است. چون بيشتر مشركان براى ملوك قداستى آسمانى قائل بودند. | |||
و معناى اين كه فرمود تا عزت آنان باشند، اين است كه تا شفيع آنان باشند و به درگاه خدا نزديكشان كنند، و در نتيجه به عزت دنيا برسند، و اين عزت، ايشان را به سوى خيرات كشانده و از شر دور بدارد. | |||
و بعضى از مفسران كه منظور از عزت را شفاعت در آخرت براى ايشان دانسته، از اين مطلب غفلت كرده كه مشركان، قائل به قيامت و زندگى ديگر نبودند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۴۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۴۸ </center> | ||
«''' | «'''كَلّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتهِمْ وَ يَكُونُونَ عَلَيهِمْ ضِداًّ'''»: | ||
مقصود آيه : ((كلا سيكفرون بعبادتهم و يكونون عليهم ضدا(( | مقصود آيه : ((كلا سيكفرون بعبادتهم و يكونون عليهم ضدا(( | ||
كلمۀ «ضدّ»، به حسب لغت، به معناى منافى اى است كه با هيچ چيز جمع نشود. و از اخفش هم نقل شده كه «ضدّ»، هم به واحد اطلاق مى شود و هم به جمع. مانند «رسول» و «عدو»، ولى بعضى از علماى لغت آن را رد كرده اند. و اطلاق «ضدّ» در آيه بر جمع آلهه را با اين كه كلمه «ضدّ» مفرد است، چنين توجيه كرده كه: چون آلهه همگى متفق اند در دشمنى با اين مشركان، و دشمنى با عبادتشان. پس در نتيجه حكم يك فرد واحد را دارند، و به همين جهت صحيح است مفرد بر آنان اطلاق شود. | |||
از ظاهر سياق بر مى آيد كه دو ضمير «سَيَكفُرُونَ» و «يَكُونُونَ» به آلهه بر مى گردد، و دو ضمير «بِعِبَادَتِهِم» و «عَلَيهِم» به مشركان كه آن آلهه را براى خود اتخاذ كردند، و معناى آيه چنين است: | |||
به زودى آلهه به عبادت اين مشركان كفر مى ورزند، و همين آلهه ضد و بر عليه ايشان مى شوند، نه طرفدارشان، بلكه به دشمنی شان بر مى خيزند، و اگر آن طور كه مشركان خيال مى كردند مايه عزت آن ها خواهند شد، بايد هميشه مايه عزتشان باشند، ولى نيستند. | |||
نظير اين بيان، در آيه «وَ إذَا رَأى الَّذِينَ أشرَكُوا شُرَكَائَهُم قَالُوا رَبَّنَا هَؤُلَاء شُرَكَائُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدعُوا مِن دُونِكَ فَألقَوا إلَيهِمُ القَولَ إنَّكُم لَكَاذِبُون» آمده. و از آن روشن تر در آيه «وَ الَّذِينَ تَدعُونَ مِن دُونِهِ مَا يَملِكُونَ مِن قِطمِير * إن تَدعُوهُم لَا یَسمَعُوا دُعَاءَكُم وَ لَو سَمِعُوا مَا استَجَابُوا لَكُم وَ يَومَ القِيَامَةِ يَكفُرُونَ بِشِركِكُم» آمده است. | |||
و چه بسا بعضى از | و چه بسا بعضى از مفسران، عكس اين معنا را احتمال داده باشند، و ضمير «هُم» را به آلهه برگردانده باشند، كه بنابر آن، معناى آيه اين مى شود: به زودى مشركان به پرستش آلهه كفر مى ورزند، و ضد آن ها مى شوند، همچنان كه نظير اين معنا در آيه «ثُمّ لَم تَكُن فِتنَتَهُم إلّا أن قَالُوا وَ اللّهِ رَبِّنَا مَا كُنّا مُشرِكِين» آمده است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۴۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۴۹ </center> | ||
ولى ظاهر | ولى ظاهر سياق، اين معنا را بعيد مى دارد. براى اين كه از ظاهر سياق بر مى آيد كه كلمۀ «ضِدّاً» كه در مقابل كلمۀ «عِزّاً» قرار گرفته، وصف آلهه باشد، نه مشركان، و لازمه اين، آن است كه آلهه كه ضد مشركان مى شوند، عبادت مشركان را كافر گردند، ترتيبى كه در ضمائر آيه است، اين معنا را مى رساند، نه عكس آن را. | ||
علاوه بر اين، اگر عكس بود، بايد مى فرمود «سَيَكفُرُونَ بِهِم: به زودى به آن ها كافر مى شوند»، نه اين كه بفرمايد «سَيَكفُرُونَ بِعِبَادَتِهِم». چون كه آلهه مشركان را عبادت نكردند تا مشركان به عبادت آن ها كافر گردند. | |||
و منظور از كفر آلهه در روز قيامت نسبت به عبادت مشركان، و ضدّ ايشان شدن، اين است كه آن روز، حقيقت امر بر مشركان ظاهر مى گردد. چون شأن قيامت همين است كه حقايق در آن روز روشن شود، نه اين كه حقايق آن روز موجود شوند، و اگر اين حقايق آن روز موجود شوند، يعنى در دنيا آلهه نسبت به عبادت مشركان كافر نبوده باشند، و آن روز كافر شوند، استدلال آيه تمام نمى شود (دقت فرمایيد). | |||
و | و بنابر اين معنا، جملۀ «ألَم تَرَ»به خوبى مترتب مى شود بر جملۀ «كَلّا سَيَكفُرُون...». | ||
«'''أَ لَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسلْنَا الشيَاطِينَ عَلى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا'''»: | «'''أَ لَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسلْنَا الشيَاطِينَ عَلى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا'''»: | ||
| خط ۱۷۶: | خط ۱۹۶: | ||
و اما منتهى شدن وجود موجودات تنها، به خداى تعالى كه آيه اولى متضمن آن است ، از مسائلى است كه براى معتقدين به صانع جاى هيچ ترديد نيست ، حال چه معتقد به توحيد صانع باشد و چه مشرك باشد، همه در آن اتفاق دارند، تنها اختلافى كه هست در اين است كه بعضى به معبودهاى بيشترى قائلند، و بعضى آن را يكى مى دانند، بعضى رب زيادى ، يعنى مدبر بسيارى قبول دارند، كه يا خدا امر تدبير را به آنها واگذار كرده ، و يا خود مستقل در تدبيرند، و بعضى مدبر را هم يكى مى دانند. | و اما منتهى شدن وجود موجودات تنها، به خداى تعالى كه آيه اولى متضمن آن است ، از مسائلى است كه براى معتقدين به صانع جاى هيچ ترديد نيست ، حال چه معتقد به توحيد صانع باشد و چه مشرك باشد، همه در آن اتفاق دارند، تنها اختلافى كه هست در اين است كه بعضى به معبودهاى بيشترى قائلند، و بعضى آن را يكى مى دانند، بعضى رب زيادى ، يعنى مدبر بسيارى قبول دارند، كه يا خدا امر تدبير را به آنها واگذار كرده ، و يا خود مستقل در تدبيرند، و بعضى مدبر را هم يكى مى دانند. | ||
<span id='link120'><span> | <span id='link120'><span> | ||
==مراد از اين كه: خداوند براى مؤمنان صالح العمل، مودتى در دل ها قرار مى دهد؟ == | ==مراد از اين كه: خداوند براى مؤمنان صالح العمل، مودتى در دل ها قرار مى دهد؟ == | ||
«'''إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصالِحَاتِ سيَجْعَلُ لهَُمُ الرَّحْمَانُ وُدًّا'''»: | «'''إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصالِحَاتِ سيَجْعَلُ لهَُمُ الرَّحْمَانُ وُدًّا'''»: | ||
