تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها

هُوَ أَنشأَكُم مِّنَ الاَرْضِ وَ استَعْمَرَكمْ فِيهَا ...

معناى «'''انشاء'''» و «'''استعمار'''» در جمله : «'''هو انشاءكم من الاءرض و استعمركم فيها'''»

و كلمه «'''عمارت '''» (بر خلاف كلمه «'''خراب '''» كه به معناى از اثر انداختن چيزى است )، به معناى آباد كردن چيزى است تا اثر مطلوب را دارا شود، مثلا مى گويند: «'''عمر ارضه '''» يعنى فلانى زمين خود را آباد كرد، و مضارع آن «'''يعمر'''» و مصدرش «'''عمارة '''» است ، قرآن كريم مى فرمايد: «'''و عمارة المسجد الحرام '''» و گفته مى شود: «'''عمرته فهو معمور - من آن را آباد كردم پس معمور شد'''»، باز در قرآن كريم ميخوانيم : «'''و عمروها اكثر مما عمروها - آنچه اينان زمين را آباد كردند'''» پيشينيان بيش از اينها آباد كردند و نيز در قرآن كريم از مشتقات اين ماده نام بيت المعمور را ميخوانيم و وقتى گفته مى شود: «'''اعمرته الارض '''» و همچنين اگر گفته شود: «'''استعمرته الارض '''» معنايش اين است كه من زمين را به دست فلانى سپردم تا آبادش كند، در اين معنا نيز در قرآن كريم ميخوانيم : «'''و استعمركم فيها'''».

پس بنابراين ، كلمه «'''عمارت '''» به معناى آن است كه زمين را از حال طبيعيش برگردانى و وضعى به آن بدهى كه بتوان آن فوايدى كه مترقب از زمين است را استفاده كرد، مثلا خانه خراب و غير قابل سكونت را طورى كنى كه قابل سكونت شود و در مسجد طورى تحول ايجاد كنى كه شايسته براى عبادت شود و زراعت را به نحوى متحول سازى كه آماده كشت و زرع گردد و باغ را به صورتى در آورى كه ميوه بدهد و يا قابل تنزه و سير و گشت گردد، و كلمه «'''استعمار'''» به معناى طلب عمارت است به اين معنى كه از انسانى بخواهى زمين را آباد كند بطورى كه آماده بهره بردارى شود، بهره اى كه از آن زمين توقع مى رود.