تفسیر:المیزان جلد۱۱ بخش۳۶: تفاوت میان نسخه‌ها

از آنچه گذشت فساد گفتار بعضى از مفسرين ظاهر شد كه گفته اند: مراد از سجده، سجده معمولى و به رو افتادن بر زمين است، به طورى كه پيشانى را بر زمين بگذارد، و جميع موجودات سجده مى كنند. منتهى سجده مؤمن از روى رغبت است، ولى سجده كافر از روى ترس از شمشير مى باشد. اين گفته را به حسن نسبت داده اند.

و همچنين گفتار بعضى ديگر كه گفته اند: مراد از سجده، به رو افتادن بر زمين نيست، بلكه مراد خضوع است، و جميع موجودات در برابر خداى تعالى خاضع اند، با اين تفاوت كه خضوع مؤمن به طوع، و خضوع كافر، به كره است. چون كافر در برابر آلام و امراض به قضاى خدا راضى نيست. و اين قول را به جبائى نسبت داده اند.

و همچنين قول ديگران كه گفته اند: مراد از آيه، خضوع جميع موجودات در آسمان ها و زمين، از صاحبان عقل و فاقدان آن است، و اگر تعبير به «من» كه مختص به صاحبان عقل است، كرده از باب تغليب بوده.