تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳۳: تفاوت میان نسخه‌ها

إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصلِحَتِ إِنَّا لانُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسنَ عَمَلاً(۳۰)

أُولَئك لهَُمْ جَنَّت عَدْنٍ تجْرِى مِن تحْتهِمُ الاَنهَرُ يحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَساوِرَ مِن ذَهَبٍ وَ يَلْبَسونَ ثِيَاباً خُضراً مِّن سندُسٍ وَ إِستَبرَقٍ مُّتَّكِئِينَ فِيهَا عَلى الاَرَائكِ نِعْمَ الثَّوَاب وَ حَسنَت مُرْتَفَقاً(۳۱)

از كتاب پروردگارت آنچه به تووحى آمده بخوان ، كلمات وى تغيير پذير نيست ، وهرگز جز اوپناهى نخواهى يافت (۲۷)

با كسانى كه بامداد وشبانگاه پروردگار خويش را مى خوانند ورضاى او را مى جويند با شكيبايى قرين باشد وديدگانت به جستجوى زيور زندگى دنيا از آنها منصرف نشود. اطاعت مكن كسى را كه دلش را از ياد خويش غافل كرده ايم وهوس خود را پيروى كرده وكارش زياده روى است (۲۸)

آنانكه (به خدا) ايمان آوردند ونيكوكار شدند ما هم اجر نيكوكاران را ضايع نخواهيم گذاشت (۳۰)

<span id='link279'><span>

==مفاد كلى اين آيات وربط آنها با آيات قبل ==

در اين آيات رجوع وانعطافى به ما قبل هست به آن جائى كه گفتار قبل از داستان اصحاب كهف بدانجا منتهى گرديد، يعنى به تاءسف خوردن و ناشكيبائى رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) از اينكه چرا مردم ايمان نمى آورند وبه كتابى كه برايشان نازل شده نمى گروند. وچرا دعوت حقه اورا قبول نمى كنند. آيات مورد بحث عطف بدانجا است كه رسول خدا (صلى اللّه عليه وآله وسلم ) را تسليت مى داد به اينكه سراى دنيا بلاء وامتحان است ، وآنچه زينت دارد به زودى به صورت خاك خشك در مى آيد، پس ديگر سزاوار نيست به خاطر اين مردم خود را ناراحت كنى ودلتنگ شوى كه چرا دعوتت را نمى پذيرند وبه كتاب خدا ايمان نمى آورند.