۱۶٬۸۸۳
ویرایش
خط ۲۵۲: | خط ۲۵۲: | ||
و اگر از خلقت زمين تعبير كرده به «وضع»، براى اين بود كه درباره آسمان تعبير كرده بود به «رفع». | و اگر از خلقت زمين تعبير كرده به «وضع»، براى اين بود كه درباره آسمان تعبير كرده بود به «رفع». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۶۴ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۱۶۴ </center> | ||
خواست تا بفهماند زمين پايين و آسمان بالا است. چون در عرب هر افتاده و پست را | خواست تا بفهماند زمين پايين و آسمان بالا است. چون در عرب هر افتاده و پست را «وضيع» مى گويند، و اين خود لطافتى در تعبير است. | ||
«'''فِيهَا فَاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذَات الاَكْمَامِ'''»: | «'''فِيهَا فَاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذَات الاَكْمَامِ'''»: |
ویرایش