تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها

به نام خداى رحمان و رحيم .

چنين نيست (كه كافران پنداشتند)، قسم به روز (بزرگ ) قيامت (۱).

آيا آدمى پندارد كه ما ديگر ابدا استخوانهاى (پوسيده ) او را باز جمع نمى كنيم ؟ (۳).

(كه دايم با شك و انكار) مى پرسد كى روز قيامت (و حساب ) خواهد بود؟ (۶).

(بگو) روزى كه چشمها از وحشت و هول خيره بماند(۷)

و ماه (تابان ) تاريك شود (۸).

و در آن روز انسان (زشت كار) گويد: (اى واى از سختى عذاب ) كجا مفر و پناهى خواهد بود؟ (۱۰).

هرگز مفرى نيست (۱۱).

آن روز جز درگاه خدا هيچ آرامگاهى نيست (۱۲).

آن روز آدمى به هر نيك و بدى كه در مقدم و موخر عمر كرده از نتيجه همه آگاه خواهد شد (۱۳).

بلكه انسان خود بر نيك و بد خويش به خوبى آگاهست (۱۴).

و هر چند (پرده هاى ) عذر بر (چشم بصيرت ) خود بيفكند (۱۵).