لِکَي
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
كَىْ در كلام عرب سه جور است اول مخفف كيف،دوم تعليل، سوم به معنى ان مصدريه. اولى در قرآن يافته نيست [طه:40-33-32]. آن در هردو آيه به معنى تعليل است و ان مصدريه در آن مضمر است و در تقدير «كَىْ أَنْ نُسَبِحَكَ - كَىْ أَنْ تَقَّرَ» است. [نحل:70]. «كَىْ» در آيه به معنى أن مصدريه است يعنى بعضى از شما به عمر ارذل برگشته شود تا چيزى نداند پس از آنكه دانا بود. راغب در باره اين كلمه جملهاى كوتاه وجامعى دارد و آن اينكه: كَىْ علت فعل شىء وكَيْلا علت انتقاء آنست «كَىْ عِلَةٌ لَفِعْلِ الشَّىْءِ وَ كَيْلاعِلَّةٌ لِاِنْتِفائِهِ».
کلمات نزدیک مکانی
لا الْعُمُر زَوّجْنَاکَهَا يَعْلَم يَکُون أَرْذَل وَطَرا مِنْهَا عَلَى بَعْد إِلَى زَيْد عِلْم يُرَدّ الْمُؤْمِنِين مَن قَضَى حَرَج شَيْئا فَلَمّا فِي مِنْکُم إِن تَخْشَاه اللّه وَ أَزْوَاج يَتَوَفّاکُم عَلِيم أَن أَدْعِيَائِهِم إِذَا قَدِير ثُم أَحَق
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
