لُجّة
از الکتاب
«لُجّة» در اصل از مادّه «لجاج» به معناى سرسختى در انجام کارى است، سپس به رفت و آمد صدا در گلو، «لَجّه» (بر وزن ضجّه) اطلاق شده، و امواج متراکم دریا که در حال رفت و آمد هستند نیز «لُجّه» (بر وزن جبّه) نامیده شده اند، و در آیه مورد بحث اشاره به آب متراکم و متلاطم است.
ریشه کلمه
- لجج (۴ بار)
قاموس قرآن
[نمل:44]. لجه به معنى آب بزرگ است لُجَّةُ الْبَحْر يعنى حركت امواج دريا، لُجَّة اللَّيْلِ تردد امواج ظلمت شب است يعنى به آن زن گفته شد به عمارت داخل شو، چون آن را ديد پنداشت آب بزرگى است، ساقهاى خويش را عريان كرد.
کلمات نزدیک مکانی
حَسِبَتْه وَ رَأَتْه کَشَفَت فَلَمّا عَن الصّرْح سَاقَيْهَا ادْخُلِي قَال لَهَا إِنّه کَافِرِين صَرْح قِيل مُمَرّد مِن
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...