قَاسِيَة
از الکتاب
«قاسِیَه» از مادّه «قسوة» و «قساوت» در اصل به سنگ هاى سخت اطلاق مى شود، و به معناى خشونت و سختى و نفوذناپذیرى است، لذا سنگ هاى خشن را «قاسى» مى گویند، و از همین رو به دل هایى که در برابر نور حق و هدایت انعطافى از خود نشان نمى دهد، و نرم و تسلیم نمى گردد، و نور هدایت در آن نفوذ نمى کند «قلب هاى قاسیه» یا قساوتمند، گفته مى شود; و در فارسى از آن به «سنگدلى» تعبیر مى کنیم.
ریشه کلمه
- قسو (۷ بار)
قاموس قرآن
قَسْو و قَسْوَة و قَساوَة به معنى سنگدلى است «قساَ قَلْبُهُ قَسْواً...: صَلُبَ وَ غَلُظَ» راغب گويد: اصل آن از «حَجَرٍ قاسٍ» است يعنى سنگ سخت. طبرسى فرموده: قَسْوَة رفتن نرمى و رحمت است از دل و صلابت هر چيز را قَسْوَة گويند. [بقره:74]. سپس دلهاى شما مانند سنگها سخت و يا از آن سختتر گرديد. [مائده:13]. دلهاى آنها را سخت كرديم.
کلمات نزدیک مکانی
وَ قُلُوبَهُم يُحَرّفُون جَعَلْنَا الْکَلِم عَن لَعَنّاهُم مَوَاضِعِه مِيثَاقَهُم نَقْضِهِم نَسُوا حَظّا السّبِيل فَبِمَا مِمّا ذُکّرُوا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
