فَسَادا
از الکتاب
ریشه کلمه
- فسد (۵۰ بار)
قاموس قرآن
تباهى. در لغت آن را ضد صلاح گفتهاند. راغب خروج شىء از اعتدال معنى مىكند خواه كم باشد يا بيشتر. [قصص:83]. در زمين برترى (خودپسندى) و تباهى اراده نمىكنند [انبیاء:22]. اگر در آسمان و زمين خدايانى جز خدا مىبود آنها از اعتدال و نظم خارج شده و تباه مىگشتند. افساد: تباه كردن. [بقره:205]. در زمين تلاش مىكند تا در آن تباهى به بار آورد. مفسد: تباه كننده ضد مصلح [بقره:220].
کلمات نزدیک مکانی
وَ الْأَرْض فِي لا اللّه يَسْعَوْن أَن أَو الْعَاقِبَة يُقَتّلُوا لِلْمُتّقِين مَن يُحِب جَاء يُصَلّبُوا رَسُولَه الْمُفْسِدِين بِالْحَسَنَة عُلُوّا لَو يُرِيدُون تُقَطّع أَطْفَأَهَا فَلَه خَيْر لِلْحَرْب أَيْدِيهِم يُحَارِبُون نَارا لِلّذِين الّذِين أَوْقَدُوا أَرْجُلُهُم نَجْعَلُهَا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
