روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ مَا جَاءَ فِي مَانِعِ الزَّكَاة

و روي محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع انه قال :

مَا مِنْ عَبْدٍ مَنَعَ مِنْ زَكَاةِ مَالِهِ شَيْئاً إِلاَّ جَعَلَ اَللَّهُ ذَلِكَ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ثُعْبَاناً مِنْ نَارٍ مُطَوَّقاً فِي عُنُقِهِ يَنْهَشُ مِنْ لَحْمِهِ حَتَّى يَفْرُغَ مِنَ اَلْحِسَابِ وَ هُوَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ سَيُطَوَّقُونَ مََا بَخِلُوا بِهِ‏ يَوْمَ اَلْقِيََامَةِ يَعْنِي مَا بَخِلُوا بِهِ مِنَ اَلزَّكَاةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۰

و محمّد بن مسلم از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: هيچ بنده‏اى نيست كه از اداء چيزى از زكات مالش امتناع كند، مگر آنكه خدا آن چيز را به روز قيامت به صورت اژدهائى از آتش به گرد گردن او قرار ميدهد كه همچنان گوشتش را مى‏گزد تا از حساب فارغ شود، و همين است معنى قول خداى عزّ و جلّ كه فرمود: «آن چيزى را كه از انفاق آن بخل كردند، به روز قيامت طوق گردنشان خواهند ساخت»، يعنى آن زكاتى كه از اداء آن بخل كردند.