روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۷۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا

و روي سليمان بن داود المنقري عن حفص بن غياث قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

فِي رَجُلٍ أَدْرَكَ اَلْجُمُعَةَ وَ قَدِ اِزْدَحَمَ اَلنَّاسُ فَكَبَّرَ مَعَ اَلْإِمَامِ وَ رَكَعَ وَ لَمْ يَقْدِرْ عَلَى اَلسُّجُودِ وَ قَامَ اَلْإِمَامُ وَ اَلنَّاسُ فِي اَلرَّكْعَةِ اَلثَّانِيَةِ وَ قَامَ هَذَا مَعَهُمْ فَرَكَعَ اَلْإِمَامُ فَلَمْ يَقْدِرْ هَذَا عَلَى اَلرُّكُوعِ فِي اَلرَّكْعَةِ اَلثَّانِيَةِ مِنَ اَلزِّحَامِ وَ قَدَرَ عَلَى اَلسُّجُودِ كَيْفَ يَصْنَعُ فَقَالَ أَمَّا اَلرَّكْعَةُ اَلْأُولَى فَهِيَ إِلَى عِنْدِ اَلرُّكُوعِ تَامَّةٌ فَلَمَّا لَمْ يَسْجُدْ لَهَا حَتَّى دَخَلَ فِي اَلرَّكْعَةِ اَلثَّانِيَةِ لَمْ يَكُنْ لَهُ ذَلِكَ‏ فَلَمَّا سَجَدَ فِي اَلثَّانِيَةِ إِنْ كَانَ نَوَى هَاتَيْنِ اَلسَّجْدَتَيْنِ لِلرَّكْعَةِ اَلْأُولَى فَقَدْ تَمَّتْ لَهُ اَلْأُولَى فَإِذَا سَلَّمَ اَلْإِمَامُ قَامَ فَصَلَّى رَكْعَةً فَسَجَدَ بِهَا ثُمَ‏ تَشَهَّدَ وَ سَلَّمَ وَ إِنْ كَانَ لَمْ يَكُنْ يَنْوِي اَلسَّجْدَتَيْنِ لِلرَّكْعَةِ اَلْأُولَى لَمْ تُجْزِ عَنْهُ اَلْأُولَى وَ لاَ اَلثَّانِيَةُ وَ عَلَيْهِ أَنْ يَسْجُدَ سَجْدَتَيْنِ وَ يَنْوِيَ أَنَّهَا لِلرَّكْعَةِ اَلْأُولَى‏ وَ عَلَيْهِ بَعْدَ ذَلِكَ رَكْعَةٌ تَامَّةٌ يَسْجُدُ فِيهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۹

سليمان بن داود منقرى از حفص بن غياث روايت كرده كه گفت: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود در باره شخصى كه نماز جمعه را دريابد در حالى كه مردم بسيار انبوه بوده و ازدحام كنند، و او با امام تكبير گويد و به ركوع رود ولى از ازدحام جماعت نتواند بسجود رود، بعد امام و مأمومين برخيزند و مشغول ركعت دوم نماز شوند و او نيز با ايشان ايستاده باشد، پس امام به ركوع ركعت دوّم رود و اين شخص بسبب ازدحام و انبوهى نمازگزاران نتواند به ركوع رود ولى بتواند سجود كند، در اين صورت چه كند؟ آن حضرت فرمود: امّا ركعت اوّل اين‏ شخص تا ركوع تمام بوده، و چون در ركعت اول بسجده نرفته پس آن ركعت از نمازش ناقص مانده و تمام نشده، تا هنگامى كه به ركوع دوم با امام رسيده و آن را بجا نياورده آن ركعت نيز تمام نيست، حال وقتى در ركعت دوم سجده را بجاى مى‏آورد اگر اين دو سجده را براى ركعت اول قصد كند يك ركعت از نمازش تمام مى‏شود در اين صورت هنگامى كه امام نماز را سلام ميدهد او برميخيزد و يك ركعت نماز مى‏كند و در آن قراءت و ركوع و سجود و تشهّد را بجا مى‏آورد، و سلام ميدهد، و اگر آن دو سجده را قصد و نيست ركعت اول نكند (يا براى ركعت دوم قصد كند يا نكند) نه ركعت اول او درست و تمام است و نه ركعت دوم او، بلكه بر اوست كه دو سجده ديگر كند با نيت اينكه براى ركعت اول باشد (بدون توجه به دو سجده قبلى، و چون امام سلام داد) يك ركعت كامل ديگر نماز كند كه در آن سجده را بجا آورد.