روایت:الکافی جلد ۸ ش ۶۵
آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة
علي بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلي عن السكوني عن ابي عبد الله ع قال قال رسول الله ص :
الکافی جلد ۸ ش ۶۴ | حدیث | الکافی جلد ۸ ش ۶۶ | |||||||||||||
|
ترجمه
هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۳۳
سكونى از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه رسول خدا (ص) فرمود: هر كه نعمت بر او آشكار گشت (و متنعم بنعم الهى گشت) بايد زياد ذكر «الحمد لله» را بگويد، و هر كه اندوه و غمش بسيار شد استغفار (و آمرزشخواهى) كند، و هر كه فقر و پريشانى بر او فشار آورد زياد بگويد: «لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظيم» كه فقر را از او دور سازد. و فرمود: رسول خدا (ص) (چند روزى) مردى از انصار را نديد، پس از او پرسيد: چه چيز تو را از ما پنهان كرده بود؟ عرضكرد: ندارى و كسالت ممتد، رسول خدا (ص) باو فرمود: آيا كلامى بتو نياموزم كه چون آن را بگوئى ندارى و بيمارى از تو دور گردد؟ عرضكرد: چرا اى رسول خدا، فرمود: چون صبح و شام كنى بگو: «لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظيم توكلت على الحى الذى لا يموت و الحمد للَّه الذى لم يتخذ ولدا و لم يكن له شريك في الملك و لم يكن له ولى من الذل و كبره تكبيرا» آن مرد گويد: سه روز بيشتر اين ذكر را نگفتم تا اينكه ندارى و بيمارى از من دور گرديد.
حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى, ۱۲۸
امام صادق عليه السّلام مىفرمايد: هر كه نعمتى بر او رخ نمود بسيار بگويد «الحمد للَّه»، و هر كه را هم حزن بسيار بدو روى آورد بايد طلب آمرزش كند، و هر كه فقر و تهيدستى گريبانش گرفت بسيار بگويد: «لا حول و لا قوّة إلّا باللَّه العلىّ العظيم» كه اين فقر را از او بزدايد. امام عليه السّلام مىفرمايد: مردى از انصار از نظر پيامبر پنهان شد و چون باز آمد حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به او فرمود: چه چيز تو را از ما پنهان داشت؟ او در پاسخ عرض كرد: يا رسول اللَّه! فقر و كثرت بيمارى. حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به او فرمود: مگر به تو سخنى را نياموختم كه اگر آن را بگويى فقر و بيمارى از تو كناره گيرد؟ عرض كرد: آرى يا رسول اللَّه. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر گاه صبح و شام كردى بگو:
«لا حول و لا قوة الا باللَّه العلى العظيم، توكّلت على الحىّ الّذى لا يموت و الحمد لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً». آن مرد مىگويد: بخدا سوگند اين دعا را سه روز نخواندم مگر آنكه تهيدستى و بيمارى از من دور شد.