روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۷۵
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن محمد بن علي عن عبد الرحمن بن ابي هاشم عن ابي خديجه قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۸۷۴ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۸۷۶ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۲۳
از ابى خديجه گفت: امام صادق (ع) را شيوه بود كه چون از خانه خود بيرون مىشد مىگفت: بار خدايا به اميد تو بيرون شدم و به تو تسليم گرديدم و به تو ايمان آوردم و بر تو توكل سازم، بار خدايا در اين روزم به من بركت بده، و كامجوئى و گشايش و يارى و پاكيزگى و رهجوئى و بركتش را به من روزى كن و شرّ آن و شرّ هر چه در آن است از من بگردان، بسم اللَّه و باللَّه و اللَّه اكبر و الحمد للَّه رب العالمين - بار خدايا من بدر آمدم، بيرونشدنم را مبارك كن و مرا بدان سود بخش. گويد: چون به منزلش هم مىرفت همين را مىگفت.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۱۹
ابو خديجه گويد: هر گاه حضرت صادق عليه السلام از خانه بيرون ميرفت ميفرمود: «اللهم بك خرجت و لك اسلمت و بك آمنت و عليك توكلت، اللهم بارك لى في يومى هذا و ارزقنى فوزه و فتحه و نصره و طهوره و هداه و بركته و اصرف عنى شره و شر ما فيه، بسم اللَّه و باللَّه و اللَّه اكبر و الحمد للَّه رب العالمين، اللهم انى قد خرجت فبارك لى في خروجى و انفعنى به» گويد: و چون وارد منزل هم مىشد همين را مىفرمود.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۶۵
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد، از محمد بن على، از عبدالرحمان بن ابىهاشم، از ابوخديجه كه گفت: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام چون از منزل خويش بيرون مىرفت، مىفرمود: «اللَّهُمَّ بِكَ خَرَجْتُ، وَلَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ؛ اللَّهُمَّ بَارِكْ لِي فِي يَوْمِي هذَا، وَارْزُقْنِي فَوْزَهُ وَفَتْحَهُ وَنَصْرَهُ وَطَهُورَهُ وَهُدَاهُ وَبَرَكَتَهُ، وَاصْرِفْ عَنِّي شَرَّهُ وَشَرَّ مَا فِيهِ؛ بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَاللَّهُ أَكْبَرُ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ اللَّهُمَّ إِنِّي قَدْ خَرَجْتُ، فَبَارِكْ لِي فِي خُرُوجِي، وَانْفَعْنِي بِهِ؛ خداوندا! به تو بيرون رفتم، و از براى تو اسلام آوردم، و به تو گرويدم، و بر تو توكل كردم. خداوندا! مبارك گردان بر من در همين روز، و روزى كن مرا رستگارى آن، و گشاد آن، و يارى آن، و پاكى آن، و راهنمايى آن، و بركت آن، و بگردان از من بدى آن را، و بدى آنچه در آن است. به نام خدا، و به خدا، و خدا بزرگ است، و ستايش مر خدايى را است كه پروردگار جهانيان است. خداوندا! به درستى كه من به حقيقت بيرون آمدهام، پس مبارك گردان از برايم، و نفع ده مرا به آن»، و فرمود كه: چون در منزلش داخل مىشد، همين را مىفرمود.
