روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۰۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن فضيل بن يسار عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ نَصَبَ‏ عَلِيّاً ع‏ عَلَماً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ فَمَنْ عَرَفَهُ كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ أَنْكَرَهُ كَانَ‏ كَافِراً وَ مَنْ جَهِلَهُ كَانَ ضَالاًّ وَ مَنْ نَصَبَ مَعَهُ شَيْئاً كَانَ‏ مُشْرِكاً وَ مَنْ جَاءَ بِوَلاَيَتِهِ دَخَلَ‏ اَلْجَنَّةَ وَ مَنْ جَاءَ بِعَدَاوَتِهِ دَخَلَ‏ اَلنَّارَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۰۷

از امام باقر (ع)، فرمود: خدا عز و جل على (ع) را ميان خود و خلقش براى رهبرى بر پا داشته، هر كه او را بشناسد مؤمن است و هر كه او را انكار كند كافر است و هر كه او را نفهمد گمراه است و هر كه با او امام ديگرى را برپا دارد مشرك است و هر كه با ولايت و دوستى او آيد به بهشت رود و هر كه با دشمنى او آيد به دوزخ رود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۰۱

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل على عليه السلام را ميان خود و خلقش براى رهبرى منصوب فرموده، پس هر كه او را بشناسد مؤمن است، و هر كس او را انكار كند كافر است، و هر كه در باره او توقف كند (و منكر نشود) گمراه است، و هر كه با او ديگرى را همراه كند مشرك است، و هر كه با دوستى او آيد ببهشت رود، و هر كه با دشمنى او آيد بدوزخ رود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۳۳

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از فضيل بن يسار، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه خداى عز و جل على را بر پا كرد كه نشانه‏اى باشد در ميان آن جناب و آفريدگانش؛ پس هر كه او را بشناسند، مؤمن باشد، و هر كه او را انكار كند، كافر باشد، و هر كه به او جاهل باشد، گمراه باشد، و هر كه چيزى را با او بر پا كند، مشرك باشد، و هر كه بيايد در قيامت با دوستى او، در بهشت داخل شود، و هر كه بيايد با دشمنى او، در آتش دوزخ درآيد».