بِالْحِکْمَة
از الکتاب
«حکمت» از مادّه «حُکْم» به معناى علم و دانش و منطق و استدلال است، و در اصل به معناى «منع» آمده و از آنجا که، علم و دانش و منطق و استدلال، مانع از فساد و انحراف است به آن «حکمت» گفته شده، و نخستین گام در دعوت به سوى حق، استفاده از منطق صحیح و استدلالات حساب شده است. و به تعبیر دیگر، دست انداختن در درون فکر و اندیشه مردم، به حرکت در آوردن آن و بیدار ساختن عقل هاى خفته، نخستین گام محسوب مى شود. «حکمت» در سوره «ص» به معناى علم و دانش و نیروى تدبیر امور کشور یا مقام نبوت، و یا همه اینها است. «حکمت» گاه، جنبه «علمى» دارد که از آن تعبیر به «معارف عالیه» مى شود، و گاه جنبه «عملى» که از آن تعبیر به «اخلاق و عمل صالح» مى گردد، و داود(علیه السلام) از همه اینها بهره وافر داشت.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
وَ جِئْتُکُم رَبّک الْمَوْعِظَة لِأُبَيّن سَبِيل قَد فِيه قَال إِلَى الْحَسَنَة لَکُم بَعْض ادْع يَخْتَلِفُون بِالْبَيّنَات عِيسَى جَادِلْهُم الّذِي کَانُوا جَاء تَخْتَلِفُون بِالّتِي هِي لَمّا فِيمَا فَاتّقُوا أَحْسَن اللّه إِن
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
