الْوَهّاب
از الکتاب
«وهّاب» از مادّه «هِبَة» صیغه مبالغه و به معناى بسیار بخشنده است، اشاره به این که: نبوت تنها یک موهبت نیست، بلکه موهبتهاى متعددى است که دست به دست هم مى دهد، تا کسى بتواند عهده دار آن منصب گردد، موهبت علم، تقوا، عصمت، شجاعت و شهامت.
ریشه کلمه
- وهب (۲۵ بار)
قاموس قرآن
هبه بخشيدن و دادن به غير عوض است در مفردات مىگويد: [ابراهيم:39]. حمد خدا را كه در پيرى اسماعيل و اسحق را به من عطا فرمود. وهّاب: از اسماء حسنى است (بسيارعطاكنند) و آن سه بار در قرآن مجيد آمده است. [آل عمران:8].
کلمات نزدیک مکانی
إِنّک أَنْت أَم رَحْمَة وَ مِن فَسَخّرْنَا رَبّنَا لَهُم لَه الْعَزِيز رَبّک مُلْک الرّيح جَامِع لا النّاس بَعْدِي السّمَاوَات تَجْرِي لِيَوْم بِأَمْرِه لَدُنْک خَزَائِن لِأَحَد عِنْدَهُم الْأَرْض رُخَاء يَنْبَغِي حَيْث عَذَاب لَنَا رَيْب هَب أَصَاب فِيه مَا يَذُوقُوا مُلْکا لِي هَدَيْتَنَا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...