الْمُسَوّمَة

آیات شامل این کلمه

«مُسَوَّمَه» از مادّه «تَسْویم ـ سَوْم» در اصل، به معناى «نشاندار» است و نشان داشتن آن (در سوره «آل عمران»)، یا به خاطر برازندگى اندام و مشخص بودن چهره و یا به خاطر تعلیم و تربیت آنها و آمادگى براى سوارى در میدان جنگ است.

این واژه در سوره «ذاریات» نیز به همان معناست، اما در این که چگونه آنها نشاندار بودند؟ در میان مفسران گفتگو است. بعضى گفته اند: آنها شکل مخصوص داشته که نشان مى داده سنگ معمولى نیست، بلکه وسیله عذاب است. و جمعى گفته اند: هر کدام علامتى داشته، و براى فرد معین و نقطه خاصى نشانه گیرى شده بود، تا مردم بدانند که مجازات هاى خداوند آن چنان حساب شده است که حتى معلوم است کدام فرد مجرم، با کدام سنگ باید نابود شود!

ریشه کلمه

• سوم‌ (۱۵ بار)

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ الْخَيْل الْأَنْعَام الْفِضّة الْحَرْث الذّهَب ذٰلِک مِن مَتَاع الْحَيَاة الْمُقَنْطَرَة الدّنْيَا الْقَنَاطِير

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...