العنكبوت ٤٩

از الکتاب
کپی متن آیه
بَلْ‌ هُوَ آيَاتٌ‌ بَيِّنَاتٌ‌ فِي‌ صُدُورِ الَّذِينَ‌ أُوتُوا الْعِلْمَ‌ وَ مَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلاَّ الظَّالِمُونَ‌

ترجمه

ولی این آیات روشنی است که در سینه دانشوران جای دارد؛ و آیات ما را جز ستمگران انکار نمی‌کنند!

ترتیل:
ترجمه:
العنكبوت ٤٨ آیه ٤٩ العنكبوت ٥٠
سوره : سوره العنكبوت
نزول : ١٠ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«هُوَ»: مراد قرآن است. «آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ فِی صُدُورِالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ»: آیات روشن و واضحی است در پیش فرزانگان، و جای در سینه ایشان دارد. یعنی عالمان حقّجو و حقّگو آن را می‌پذیرند و به حقّانیّت آن ایمان می‌آورند (نگا: فی ظلال القرآن). آیه‌های آشکار و روشنی است و در سینه‌های فرزانگان نگاهداری می‌شود، و علاوه بر سطور کتابها در صدور انسانها نیز محفوظ و از دستبرد حوادث زمان در امان است. «الظَّالِمُونَ»: کفّار و مشرکین.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


نکات آیه

۱ - قرآن، حاوى آیات روشن الهى است. (و کذلک أنزلنا إلیک الکتب ... بل هو ءایت بیّنت) مرجع ضمیر «هو»، «الکتاب» در آیه چهل و هفت است.

۲ - قرآن، خود نشانه آسمانى بودن و بدیع بودن و عدم دخالت بشر در تنظیم آن است. (و ما کنت تتلوا من قبله ... بل هو ءایت بیّنت) «بل» براى اِضراب است و از این حقیقت حکایت مى کند که حتى اگر پیامبر(ص) امى نبود، تنظیم چنین کتابى، میسّر نبود.

۳ - جایگاه آیات روشن الهى، سینه برخورداران از علم است. (بل هو ءایت بیّنت فى صدور الذین أوتوا العلم)

۴ - حافظان قرآن، برخوردار از موهبت علم اند. (بل هو ... فى صدور الذین أوتوا العلم)

۵ - علم و آگاهى، موهبتى الهى است. (الذین أوتوا العلم) فاعل محذوف فعل «أوتوا» به قرینه مقام، «اللّه» است.

۶ - برخوردارى از علم و آگاهى، ارزشى والا است. (فى صدور الذین أوتوا العلم)

۷ - سینه و قلب آدمى، جایگاه علم و آگاهى است. (بل هو ... فى صدور الذین أوتوا العلم)

۸ - آیات الهى را، جز ظالمان، انکار نمى کنند. (و ما یجحد بأیتنا إلاّ الظلمون)

۹ - مشرکان مکه، مردمى ستم پیشه و منکر آیات الهى بودند. (ما یجحد بأیتنا إلاّ الکفرون ... و ما یجحد بأیتنا إلاّ الظلمون) «ال» در «الظالمون» عهد بوده و اشاره به «الکافرون» در آیه چهل و هفت دارد.

۱۰ - انکار قرآن از سوى مشرکان مکه، از سر لجاجت و حق ناپذیرى بود. (ما یجحد بأیتنا إلاّ الکفرون ... و ما یجحد بأیتنا إلاّ الظلمون) «جحود» در لغت نفى چیزى است که دل آن را اثبات مى کند و اثبات چیزى است که دل نفى مى کند. (مفردات راغب). «جحود» طبق معناى لغوى منطبق بر لجاجت است. گفتنى است: «ال» در «الظالمون» عهد بوده و اشاره به «الکافرون» در آیه چهل و هفت دارد.

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: جایگاه آیات خدا ۳; مکذبان آیات خدا ۸، ۹
  • خدا: عطایاى خدا ۵
  • سینه: نقش سینه ۷
  • ظالمان :۹ تکذیبگرى ظالمان ۹ ۸
  • علم: ارزش علم ۶; جایگاه علم ۷
  • علما: نقش سینه علما ۳
  • قرآن: آیات خدا در قرآن ۱; دلایل وحیانیت قرآن ۲; علم حافظان قرآن ۴; مکذبان قرآن ۱۰
  • مشرکان مکه: تکذیبگرى مشرکان مکه ۹; حق ناپذیرى مشرکان مکه ۱۰; ظلم مشرکان مکه ۹; لجاجت مشرکان مکه ۱۰
  • نعمت: نعمت علم ۵

منابع