الصّاخّة

آیات شامل این کلمه

«صاخَّه» از مادّه «صخّ» در اصل، به معناى صوت شدیدى است که نزدیک است گوش انسان را کر کند، و یا به راستى گوش را کر مى کند; و در اینجا اشاره به «نفخه دوم صور» است، همان صیحه عظیمى که صیحه بیدارى و حیات مى باشد، و همگان را زنده کرده، به عرصه محشر دعوت مى کند.

ریشه کلمه

• صخخ‌ (۱ بار)

قاموس قرآن

[عبس:33-34]. صاخة به نقل صحاح قاموس، اقرب، فريادى است كه از شدّت گوش را كر مى‏كند. آن از اسماء قيامت است يعنى: چون فرياد شديد گوش خراش آيد آن روز شخص از برادرش مى‏گريزد... اين همان است كه در آيات ديگر با صيحه تعبير آمده [يس:53]، [ق:42]. اللهم نعوذ بك من عذابك و هوانك.

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ يَوْم جَاءَت يَفِرّ لِأَنْعَامِکُم الْمَرْء فَإِذَا مِن لَکُم أَخِيه أُمّه أَبّا مَتَاعا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...