الصّابِئِين

«صابئه» از «صبأ» گرفته شده، چون این طائفه از طریق حق و آئین انبیاء منحرف گشتند، لذا آنها را «صابئه» مى گویند.

در «فرهنگ دهخدا» پس از تأیید این که این کلمه عبرى است مى گوید: «صابئین» جمع «صَأْبى» و مشتق از ریشه عبرى (ص ـ ب ـ ع) به معناى فرو رفتن در آب (یعنى تعمید کنندگان) مى باشد. که به هنگام تعریب «ع» آن ساقط شده.

در «مصباح المنیر فیومى» آمده: «صبأ» به معناى کسى است که از دین خارج شده و به دین دیگرى گرویده.