الزّنَى
ریشه کلمه
- زنى (۹ بار)
قاموس قرآن
مقاربت با زن بدون عقد (بطرزنا مشروع) مصدر آن زنى و زناء مد و قصر هر دو آمده است (اقرب) [اسراء:32]. زن زناكار را زانيه و مرد زنا كار را زانى گويند [نور:3] درباره اين آيه سخن در «خبث» گذشت به انجا رجوع شود. نا گفته نماند زنا يكى از محرّمات ديم مبين اسلام و داراى احكام بخصوصى است و ثبوت آن كه موجب حدّ باشد احتياج به چهار شاهد عادل دارد مرد و زنى كه مرتكب اين عمل شدهاند اگر شوهردار و زن دار باشند سنگسار مىشوند و اگر بى شوهر و زن باشند به هر يك صد تازيانه زده مىشود كه به آن «جلد» گويند حكم سنگسار كردن در قرآن مجيد ذكر نشده و حكم تازيانه زدن را آيه ذيل بيان مىكند [نور:2] اين آيه صد تازيانه براى هر دو از مرد و زن معين مىكند و نيز دستور مىدهد كه اسير عاطفه نشده و بر آن دو رأفت نكنيد حكم تابع واقع است نه عاطفه بايد ناموس جامعه در امان باشد و نيز عدهّاى به هنگام تازيانه زدن حاضر باشند تا عبرت گيرند. چهار شاهد كه درباره اثبات زنا گفتيم درباره آنكه به زنى عفيف نسبت زنا مىدهد نيز لازم است [نور:4] و ايضاً در جريان افك آمده [نور:13]. رسول خدا صلى اللّه عليه و اله وسلم بيعت زنان مكّه را با چند شرط قبول كرد از جمله آن بود كه زنا نكنند. [ممتحنه:12] * [نور:3]. ظاهر آيه مخصوصاً ذيل آن روشن مىكند كه مراد از آن حكم تحريمى است هر چند صدر آن به صورت خبر آمده است و خلاصه معنى آن با ملاحظه تفسير اهل بيت عليهما السلام آن است مرد زنا كار هر گاه به زنا شهرت يافت و بر او اقامه حدّ شد تا توبه نكرده بر او نكاح زانيه و مشركه حرام است همچنين است زن زناكار اگر توبه نكند جز زانى و مشرك نمىتواند او را نكاح كند (الميزان)
