ارْکُض
از الکتاب
«ارْکُض» از مادّه «رکض» (بر وزن مکث) به معناى کوبیدن پا بر زمین، و گاه، به معناى دویدن آمده است; و در اینجا به معناى اول است.
ریشه کلمه
- رکض (۳ بار)
قاموس قرآن
به فتح (ر) پا به زمين زدن راغب گويد: آن زدن پا به زمين است هر گاه به سوار نسبت داده شود منظور دواندن اسب است مثل ركضت الفرس. و چون به راه رونده نسبت داده شود منظور راه رفتن است [ص:42]. پاى خود را به زمين زن و با پايت راه برو اين (چشمه) شستشو گاه است و خنك و آشاميدنى است. به نظر مىآيد كه ايّوب طاقت راه رفتن نداشت و خدا به وى توجّه فرموده و نيرو داد و فرمود پا به زمين زن. * [انبياء:12]. مراد از ركض در آيه فرار كردن و گريختن است يعنى چون عذاب ما را احساس كردند آنگاه از ديارشان مىگريختند نگريزيد...
کلمات نزدیک مکانی
وَ عَذَاب بِرِجْلِک هٰذَا بِنُصْب الشّيْطَان مُغْتَسَل مَسّنِي بَارِد أَنّي شَرَاب رَبّه وَهَبْنَا نَادَى
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...