أَفَل
از الکتاب
ریشه کلمه
- افل (۴ بار)
قاموس قرآن
غروب كردن [انعام:76] پس چون غائب شد (غروب كرد) گفت: غائب شوندهها را دوست ندارم. راغب آنها را غائب شدن آفتاب و ماه و ستارگان گفته ولى در قاموس و غيره اعمّ گرفتهاند، در قاموس هست «اَفَلَ الرضيع: ذهب لبنها» فعل آن از باب ضرب و نصر و علم هر سه آمده. در نهج البلاغه خطبه :81 فرموده: «غُرورٌ حائِلٌ وَضْوءٌ آفِلٌ».
کلمات نزدیک مکانی
قَال فَلَمّا رَبّي هٰذَا رَأَى الْقَمَر بَازِغا لَئِن لا لَم أُحِب يَهْدِنِي الْآفِلِين کَوْکَبا لَأَکُونَن مِن اللّيْل الْقَوْم عَلَيْه الضّالّين جَن
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...