أَسِفا
از الکتاب
«أَسِف» از مادّه «اسف» آن چنان که «راغب» در «مفردات» مى گوید، به معناى «اندوه» توأم با «خشم» است. این کلمه گاهى به هر یک از این دو معنا به تنهایى نیز اطلاق مى شود و ریشه اصلى آن این است که انسان شدیداً از چیزى ناراحت شود; طبیعى است اگر این ناراحتى نسبت به افراد زیردست باشد به صورت خشم و نشان دادن عکس العمل خشم آلود ظاهر مى شود. و اگر نسبت به افراد بالادست و کسانى که تاب مقاومت در برابر آنها نیست، بوده باشد; به شکل اندوه آشکار مى گردد از «ابن عباس» نیز نقل شده که حزن و غضب (اندوه و خشم) یک ریشه دارد اگر چه لفظ آنها مختلف است.
ریشه کلمه
- اسف (۵ بار)
کلمات نزدیک مکانی
غَضْبَان قَال قَوْمِه إِلَى مُوسَى أَ بِئْسَمَا يَا قَوْم خَلَفْتُمُونِي مِن وَ السّامِرِي لَم فَرَجَع بَعْدِي رَجَع رَبّکُم أَضَلّهُم لَمّا يَعِدْکُم الْخَاسِرِين عَجِلْتُم وَعْدا أَمْر حَسَنا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
