أَبَت
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
پدر. بزرگ قوم. مصلح. راغب گويد: پدر و نيز هركه سبب اصلاح، يا ايجاد و ظهور چيزى بشود نسبت به آن اَبْ (پدر) است بدين علّت حضرت رسول «صلى اللّه عليه وآله وسلم» به على گفت: (اَنا وَاَنْتَ اَبَوا هذهِ الاُمُّةِ) و به آنكه از ميهمانان پذيرائى كند ابوالضياف و به آنكه آتش جنگ بر افروزد ابوالحرب گويند... بمعلّم نيز اَب گفتهاند (مفردات) تفصيل اين سخن در (آزر) خواهد آمد (اَبَتِ) بكسرتاء اصلش اَبى است ياء متكلم بتاء عوض شده است مثل [مريم:44]
کلمات نزدیک مکانی
يَا قَال مَا إِنّي لا وَ إِن مِن الشّيْطَان تَعْبُد لِأَبِيه کَان قَد لِلرّحْمٰن عَصِيّا إِذ هٰذَا افْعَل اسْتَأْجِرْه شَيْئا سَوِيّا لِم صِرَاطا عَنْک تَأْوِيل إِحْدَاهُمَا أَخَاف رَأَيْت قَالَت الظّالِمِين تُؤْمَر تَرَى جَاءَنِي فَاتّبِعْنِي خَيْر يَأْتِک لَم أَهْدِک أَن يُغْنِي أَحَد رُؤْيَاي يُوسُف يُبْصِر يَمَسّک مَن ذَا سَتَجِدُنِي الْقَوْم سُجّدا عَشَر نَبِيّا اسْتَأْجَرْت عَذَاب کَوْکَبا لَه صِدّيقا يَسْمَع الْعِلْم قَبْل الْغَافِلِين نَجَوْت الْقَوِي خَرّوا لَمِن فَانْظُر شَاء اللّه أَذْبَحُک الْأَمِين الشّمْس جَعَلَهَا الرّحْمٰن إِنّه تَخَف قَبْلِه رَبّي أَنّي فَتَکُون الْعَرْش لِلشّيْطَان الصّابِرِين حَقّا الْقَمَر الْمَنَام عَلَى
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
