آل عمران ٩٤
| کپی متن آیه |
|---|
| فَمَنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ مِنْ بَعْدِ ذٰلِکَ فَأُولٰئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ |
ترجمه
| آل عمران ٩٣ | آیه ٩٤ | آل عمران ٩٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«إِفْتَرَی»: بهم بافت. دروغ بست. نسبت ناروا داد.
تفسیر
- آيات ۹۵ - ۹۲، سوره آل عمران
- ((بر)) به معناى توسع در خير است و اعم از خير اعتقادى و عملى مى باشد (لن تنالواالبرحتى ...)
- انفاق مال مورد علاقه از اركان ((بر)) است و مجاهدت در انفاقمال بيشتر و دشوارتر است
- شبهه اى كه مسيحيان در مساءله ((نسخ )) القاء مى كردند و پاسخ به آنها در آيه :((كل طعام كان حلا...))
- حاصل شبهه اى كه يهود به مؤ منين القاء مى كردند
- دو قول بى اعتبار در مورد شبهه القايى يهود در مورد تحريم اسرائيل برخى طعامها را بر خود :
- برسى گفتار ديگر مفسرين در خصوص اين آيه شريفه
- ظلم ، قبل از روشن شدن حقيقت براى ظالم ، محقق نمى شود
- بحث روايتى (روايتى درباره حرام نمودن اسرائيل گوشت شتر را بر خود)
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«94» فَمَنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
پس بعد از اين، هر كسى بر خدا به دروغ افترا ببندد، آنان ستمگران هستند.
نکته ها
در تفاسير آمده است، برخى اهل كتاب به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله اشكال مى‌كردند كه اگر تعاليم او موافق تعاليم انبياى پيشين همچون ابراهيم، موسى و عيسى عليهم السلام است، پس چرا گوشت و شير شتر را حرام نمى‌داند؟! اين آيه در جواب آنها نازل شد كه تمام غذاها براى بنى‌اسرائيل حلال بوده است وتنها حضرت يعقوب بعضى از غذاها را بر خود ممنوع و حرام كرده بود. و دليل اين تحريم نيز چنانكه در بعضى تفاسير آمده، آن است كه وقتى حضرت يعقوب گوشت شتر را استفاده مى‌نمود، موجب ناراحتى جسمى او مى‌شد، او از اين غذا پرهيز مى‌كرد «1» و بنى‌اسرائيل گمان مى‌بردند كه اين يك حكم شرعى و حرام ابدى است.
«طَعام» به چيزى گفته مى‌شود كه به ذائقه‌ى انسان داراى مزه و طعم است و كلمه‌ى
«1». تفسير عيّاشى.
جلد 1 - صفحه 566
«حِلّ» در برابر «عَقد»، به معناى آزادى و رهايى است.
پیام ها
1- حلال بودن غذاها، يك اصل ثابت در اديان آسمانى است. «كُلُّ الطَّعامِ كانَ حِلًّا»
2- بدون دليل و تحريم شرعى، حلال‌ها را حرام نپنداريد. «حَرَّمَ إِسْرائِيلُ عَلى نَفْسِهِ»
3- بهترين نوع استدلال، استدلال بر اساس عقايد و كتاب آسمانى طرف مقابل است. «فَأْتُوا بِالتَّوْراةِ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
فَمَنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (94)
(فَمَنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ) چون يهود از آوردن تورات امتناع نمودند، افتراى آنان ظاهر گرديد. بعد بيان مفترين را فرمايد:
فَمَنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ: پس هر كه افترا كند و نسبت دهد بر خداى تعالى دروغ را در تحريم و تحليل، مِنْ بَعْدِ ذلِكَ: بعد از آنكه ظاهر شد كه تحريم از اسرائيل بوده نه از ملك جليل، فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ: پس آن مفتريان، ايشانند ستمكاران، و هيچ ظلمى بالاتر از ترك انصاف و مكابره با حق نيست بعد از واضح شدن آن.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
فَمَنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (94)
ترجمه
پس هر كس افترا بندد بر خدا دروغ را بعد از اين پس آن گروه آنانند ستمكاران.
تفسير
بعد از وضوح حق و اقامه حجت بر آن و الزام خصم پس هر كس بگمان آنكه محرمات بر بنى اسرائيل بخصوص از قديم بوده نه بعد از نزول تورية قائل به اين قول شود افترا بخدا بسته و نسبت دروغ بپيغمبر داده و چنين شخصى ظالم بر نفس خود است براى آنكه مكابره بيوجه نموده و خود را در معرض عذاب ابدى قرار داده و ظالم بر پيغمبر است براى تهمتى كه باو زده است و ظالم بر مؤمنين است اگر موجب اضلال آنها شود.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
فَمَنِ افتَري عَلَي اللّه‌ِ الكَذِب‌َ مِن بَعدِ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الظّالِمُون‌َ (94)
افتري دروغ بستن است غير از كذب که دروغ گفتنست و اخص از دروغ است و گناهش بيشتر است بخصوص اگر بر خدا و رسول و امام باشد که مسلّما از گناهان كبيره است بلكه بسا موجب كفر ميشود اگر بدعت در دين باشد.
جلد 4 - صفحه 286
و افتري هم دو قسم است: يك قسم از روي جهالت و ناداني است، و قسم دوم از روي عمد و علم و عناد است که مورد آيه است و البته اينکه مفتري ظالم است هم ظلم بنفس که مورد عذاب ابدي ميشود و هم ظلم بانبياء که دروغ بآنها بسته و هم ظلم بديگران که آنها را در ضلالت و گمراهي انداخته.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 94)- در این آیه می‌گوید، اکنون که آنها حاضر به آوردن تورات نشدند و افترا بستن آنها بر خدا مسلم شد باید بدانند: «آنها که بعد از این به خدا دروغ می‌بندند ستمگرند» زیرا از روی علم و عمد چنین می‌کنند (فَمَنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ الْکَذِبَ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ)
نکات آیه
۱ - ادعاى یهود مبنى بر تحریم برخى از خوردنیها افتراى آنان بر خداوند (کل الطعام کان ... فمن افترى على اللّه الکذب)
۲ - افترا و دروغ بستن آگاهانه به خداوند (بدعت)، ظلمى است بزرگ. (فمن افترى ... فاولئک هم الظالمون) ضمیر فَصل، دلالت بر بزرگى ظلم مى کند.
۳ - یهودیان، بدعتگذار و دروغپردازانى سخت ستمگر (قل فاتوا بالتوریة ... فمن افترى ... فاولئک هم الظالمون)
موضوعات مرتبط
- افترا: افترا به خدا ۱، ۲
- بدعتگذارى: ظلم بدعتگذارى ۲
- تحریف: ۱
- ظالمان: ۳
- ظلم: ۲
- کیفر: علم و کیفر ۲
- یهود: بدعتگذارى یهود ۳ ; تحریفگرى یهود ۱ ; دروغگویى یهود ۳
منابع
