آل عمران ٨٧
گسترشکپی متن آیه |
---|
ترجمه
آل عمران ٨٦ | آیه ٨٧ | آل عمران ٨٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«جَزَآؤُهُمْ»: مبتدای دوم است.
نزول
محل نزول:
اين آيه در همچون ديگر آيات سوره آل عمران در مدينه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نازل گرديده است. [۱]
شأن نزول آیات ۸۶، ۸۷، ۸۸ و ۸۹:[۲]
«شیخ طوسى» گوید: حسن بصرى گويد: اين آيات درباره اهل كتاب نازل شده كه قبل از بعثت پيامبر به خاطر صفات او كه در كتاب خود ديده بودند ايمان آورده بودند. وقتى كه خداوند او را مبعوث نمود انكار كردند.[۳]
مجاهد و سدى گويند كه درباره مردى از انصار نازل شد كه به او حرث بن سويد مى گفتند: اين مرد مرتد شد سپس توبه نمود و خداوند با نزول آيه ۸۹ «إِلَّا الَّذِينَ تابُوا» توبه او را قبول كرد و ما نيز اين موضوع را از امام صادق عليهالسلام (در آيه ۸۳) روايت كرده ايم،[۴] و نيز گويند درباره قومى نازل گرديد كه ميخواستند پيامبر درباره آنها به اسلام حكم نمايند در صورتى كه در قلوب آنها كفر بوده است و خداوند به وسيله نزول اين آيات پيامبر خود را از قلوب و ضماير اندرون آنان مطلع ساخت.[۵]
تفسیر
نکات آیه
۱ - بازگشت به کفر (ارتداد) با وجود دلایل روشن، موجب گرفتارى به طرد و نفرین خدا و فرشتگان و مردم (قوماً کفروا بعد ایمانهم ... اولئک جزاؤهم انّ علیهم لعنة اللّه و الملئکة و النّاس اجمعین)
۲ - لعن و نفرین، از شیوه هاى برخورد با مرتدان (اولئک جزاؤهم انّ علیهم لعنة اللّه و الملئکة و النّاس اجمعین)
۳ - تحذیر خداوند از مرتدّ شدن مؤمنان و هشدار نسبت به آن (قوماً کفروا بعد ایمانهم ... اولئک جزاؤهم انّ علیهم لعنة اللّه و الملئکة و النّاس اجمعین)
۴ - ضرورت واکنش جامعه اسلامى، در برابر انحرافات اعتقادى (اولئک جزاؤهم انّ علیهم ... و النّاس اجمعین) بنابراینکه مراد از «الناس»، مسلمانان باشد.
۵ - واکنش ملائکه در برابر اعمال زشت انسان (اولئک جزاؤهم انّ علیهم ... و الملئکة و النّاس اجمعین)
۶ - کسانى از یهود و نصارا که آگاهانه نبوت پیامبر (ص) را انکار نمودند، گرفتار لعنت خدا و فرشتگان و مردم هستند. (قوماً کفروا بعد ایمانهم ... اولئک جزاؤهم انّ علیهم ... و النّاس اجمعین)
۷ - لزوم طرد مرتدان و کافران آگاه از اهل کتاب، و برخورد شدید با آنان* (اولئک جزاؤهم انّ علیهم لعنة اللّه و الملئکة و النّاس اجمعین) بنابراینکه «ان علیهم لعنة ... و النّاس اجمعین»، جمله انشائى به صورت خبر باشد. یعنى مردم باید آنان را طرد کنند.
موضوعات مرتبط
- ارتداد: آثار ارتداد ۱ ; ارتداد مؤمنان ۳
- اهل کتاب: برخورد با اهل کتاب ۷
- جامعه: مسؤولیت جامعه ۴
- خدا: لعنت خدا ۱، ۶ ; هشدارهاى خدا ۳
- عمل: آثار عمل ۵ ; عمل ناشایست ۵
- کتمان حق: کیفر کتمان حق ۶
- کافران: شیوه برخورد با کافران ۷
- کفر: کیفر کفر ۶
- لعن: ۲
- لعن شدگان:۱، ۶ لعن شدگان مردم ۱، ۶ ; ملائکه ۱، ۶
- مؤمنان: ۳
- محمّد (ص): محمّد (ص) و مسیحیان ۶ ; و یهود ۶
- مرتد: شیوه برخورد با مرتد ۲، ۷ ; مرتد ملى ۳
- مسیحیان: ۶
- ملائکه: ۱، ۶
- نظارت عمومى: ۴
- نهى از منکر: ۴
- یهود: ۶
منابع
- ↑ طبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ۲، ص ۶۹۳.
- ↑ محمدباقر محقق، نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شيخ طوسي و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۱۳۱.
- ↑ صاحب مجمع البيان آن را از جبائى و ابومسلم نيز نقل نموده است و موضوع حرث بن سويد را كه شيخ بزرگوار ما در آيه ۸۳ عنوان نموده در اين آيات آورده است.
- ↑ نسائى و حاكم و ابن حبان از ابن عباس و نيز مسدد در مسند خود و نيز عبدالرزاق در تفسير خود از مجاهد قضيه حارث را برخى بدون ذكر نام و بعضى بدون ذكر ارتكاب قتل از ناحيه او نقل نموده اند.
- ↑ صاحب روض الجنان درباره پشيمانى حرث بن سويد كه قبلا بدان اشاره گرديد، گويد كه وى نامه اى به برادرش خلاس بن سويد نوشته بود. از او خواست كه نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله برود و پشيمانى او را متذكّر شود، مجاهد گويد: درباره مردى از بنىعمر و بن عوف آمده كه كافر شده بود و دوباره به اسلام بازگشته بود.