آل عمران ١٩٢

رَبَّنَا إِنَّکَ‌ مَنْ‌ تُدْخِلِ‌ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ‌ وَ مَا لِلظَّالِمِينَ‌ مِنْ‌ أَنْصَارٍ

ترجمه

پروردگارا! هر که را تو (بخاطر اعمالش،) به آتش افکنی، او را خوار و رسوا ساخته‌ای! و برای افراد ستمگر، هیچ یاوری نیست!

پروردگارا! به يقين هر كه را تو به آتش وارد كنى خوارش كرده‌اى، و ستمگران را هيچ ياورى نخواهد بود

پروردگارا، هر كه را تو در آتش درآورى، يقيناً رسوايش كرده‌اى، و براى ستمكاران ياورانى نيست.

ای پروردگار ما، هر که را در آتش افکنی او را سخت خوار کرده‌ای، و ستمکاران هیچ یاوری ندارند؛

پروردگارا! بی تردید هر که را تو در آتش در آوری، قطعاً خوار و رسوایش کرده ای، و برای ستمکاران هیج یاری وجود ندارد.

اى پروردگار ما، هر كس را كه به آتش افكنى رسوايش كرده‌اى و ظالمان را هيچ ياورى نيست.

پروردگارا هرکس را که به دوزخ درآوری، خوار و رسوایش ساخته‌ای و ستمکاران یاورانی ندارند

پروردگارا، هر كه را تو به آتش درآورى براستى خوار و رسوايش كرده‌اى، و ستمكاران را هيچ ياورانى نيست.

پروردگارا! بیگمان تو هر که را (به خاطر اعمال زشتش) به آتش درآری، به راستی خوار و زبونش کرده‌ای. و (اینان بر خود و دیگران ستم کرده‌اند و) ستمکاران را یاوری نیست.

«پروردگارمان! هر که را تو بی‌چون به آتش در آوری، همواره خوار و بی‌مقدارش کرده‌ای. و برای ستمکاران هیچ یاورانی نیستند.»

پروردگارا هر که را در آتش بری همانا خوارش کرده‌ای و نیست ستمگران را یارانی‌

آل عمران ١٩١	آیه ١٩٢	آل عمران ١٩٣
سوره : سوره آل عمران نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٢ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَخْزَیْتَهُ»: خوار و زبونش کرده‌ای.

تفسیر

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- خداوند هر کس را در آتش بیفکند، او را به ذلّت و خوارى کشانده است. (ربّنا انّک من تدخل النّار فقد اخزیته)

۲- خذلان و خوارى گرفتاران به آتش دوزخ (ربّنا انّک من تدخل النّار فقد اخزیته و ما للظّالمین من انصار)

۳- خداوند، گرفتارکننده ستمکاران به آتش دوزخ و خوارکننده آنان (انّک من تدخل النّار فقد اخزیته و ما للظّالمین من انصار)

۴- خردمندان، رنج دورى از رحمت خداوند و خوارى از سوى او را سخت تر از آتش دوزخ مى دانند. (لاولى الالباب ... ربّنا انّک من تدخل النّار فقد اخزیته) جمله شرطیه «من تدخل النّار فقد اخزیته»، علّت براى جمله «فقنا عذاب النّار» است، و بیانگر این معناست که آنچه به نظر «اولى الالباب» دردآور است و قابل تحمّل نیست، خوارى و خذلان دوزخیان به دست خداوند است ; نه سوختن در آتش جهنّم.

۵- خردمندان، خواستار کرامت انسانى و گریزان از خذلان و خوارى (لاولى الالباب ... ربّنا انّک من تدخل النّار فقد اخزیته) خردمندان از آن جهت خواهان دورى از آتشند که ورود در آتش را حاکى از خوارى و خفّت خویش در پیشگاه خداوند مى دانند و این معنا کاشف از کرامتخواهى آنان مى باشد.

۶- ستمکاران محروم از هر گونه یاور در قیامت (و ما للظّالمین من انصار) «انصار»، جمع ناصر (به معناى یاور) است و «مِنْ» زایده، تأکید بر نبودن یاور در آن روز است.

۷- گرفتاران به آتش دوزخ، داراى پیشینه ستمکارى در دنیا (ربّنا انّک من تدخل النّار فقد اخزیته و ما للظّالمین من انصار)

۸- ستمکارى، موجب ورود آدمى به آتش دوزخ و بى یاورى وى در قیامت (ربّنا انّک من تدخل النّار فقد اخزیته و ما للظّالمین من انصار) مراد از کلمه «للظّالمین» همان دوزخیان هستند. بنابراین به کارگیرى اسم ظاهر به جاى ضمیرِ «ما لهم» براى رساندن این معناست که ستمکارى علّت شده که خداوند آنان را به آتش کشاند و از یارى یاوران محروم باشند.

۹- هیچکس دوزخیان را از عذاب الهى نجات نخواهد داد. (ربّنا انّک من تدخل النّار فقد اخزیته و ما للظّالمین من انصار) مراد از «انصار» به قرینه «من تدخل النّار»، یارى در جهت رهاسازى از عذاب دوزخ است.

روایات و احادیث

۱۰- محرومیّت ستمگران در قیامت از یارى امامانى که آنها را یارى کنند. (و ما للظّالمین من انصار) امام باقر (ع) در تفسیر آیه فوق فرمود: ما لهم من ائمّة یسمّونهم باسمائهم.

موضوعات مرتبط

• ارزشها:۵
• انسان: کرامت انسان ۵
• جهنم:۷ آتش جهنم ۷ ۱، ۲، ۳، ۴، ۸ ; عذاب جهنم ۷ ۹
• جهنمیان: جاودانگى جهنمیان ۹ ; ذلت جهنمیان ۱، ۲ ; ظلم جهنمیان ۷
• خدا: رحمت خدا ۴
• دعا:۵
• ذلت:۱، ۲ نجات از ذلت ۱، ۲ ۵
• رحمت: دورى از رحمت ۴
• ظالمان: در جهنم ۳، ۷ ; ظالمان در قیامت ۶، ۱۰ ; محرومیت ظالمان ۶، ۱۰
• ظلم:۷ آثار ظلم ۷ ۸
• عاقلان: دعاى عاقلان ۵ ; ویژگى عاقلان ۴
• عذاب:۹ اهل عذاب ۹ ۸ ; موجبات عذاب ۹ ۸
• قیامت: کمک در قیامت ۶، ۸، ۱۰