روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۳۷
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ النَّوَادِرِ وَ هُوَ آخِرُ أَبْوَابِ الْكِتَاب-وَ مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا
و روي احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن اسماعيل عن عبد الله بن الوليد عن ابي بصير عن ابي عبد الله الصادق جعفر بن محمد ع قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۳۶ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۹۳۸ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۵
و احمد بن محمّد بن عيسى، از علىّ بن اسماعيل، از عبد اللَّه بن وليد، از أبو بصير از امام صادق جعفر بن محمّد- عليهما السّلام- روايت كرده است كه فرمود:چهار چيز است كه بهدر ميرود: دوستىاى كه در باره بيوفائى مصروف گردد، و احسانى كه در باره فرد ناسپاسى مبذول شود، و علمى كه بكسى تعليم كنند كه گوش به آن فرا نميدهد، و سرّى كه نزد كسى بوديعت نهند كه نگهدار آن نيست.