روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۱۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي الحسن بن محبوب عن علي بن رياب عن ابي عبيده قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنِ اِمْرَأَةٍ شَرِبَتْ دَوَاءً عَمْداً وَ هِيَ حَامِلٌ وَ لَمْ تُعْلِمْ بِذَلِكَ زَوْجَهَا فَأَلْقَتْ وَلَدَهَا فَقَالَ إِنْ كَانَ لَهُ عَظْمٌ قَدْ نَبَتَ عَلَيْهِ اَللَّحْمُ فَعَلَيْهَا دِيَةٌ تُسَلِّمُهَا إِلَى أَبِيهِ وَ إِنْ كَانَ عَلَقَةً أَوْ مُضْغَةً فَإِنَّ عَلَيْهَا أَرْبَعِينَ دِينَاراً أَوْ غُرَّةً تُؤَدِّيهَا إِلَى أَبِيهِ فَقُلْتُ لَهُ فَهِيَ لاَ تَرِثُ وَلَدَهَا مِنْ دِيَتِهِ مَعَ أَبِيهِ قَالَ لاَ لِأَنَّهَا قَتَلَتْهُ فَلاَ تَرِثُهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۲۵

و حسن بن محبوب، از عليّ بن رئاب، از أبو عبيده روايت كرده است كه گفت: از امام أبو جعفر باقر عليه السّلام در باره زنى سؤال كردم كه در حال باردارى عمدا دوائى نوشيده، و شوهرش را از اين كار آگاه نساخته، تا جنين خود را سقط كرده است. امام فرمود: اگر جنين استخوانى داشته كه گوشت بر آن روئيده، ديه كامل بر ذمّه دارد كه ميبايد آن را بپدر جنين تسليم كند، و اگر بصورت علقه و مضغه بوده، چهل دينار بر ذمّه او است، يا غلامى يا كنيزى كه ميبايد آن را بپدر جنين تأديه‏ كند. گفتم: در اين صورت آيا او از ديه فرزندش با پدر او ارث نميبرد؟ فرمود: نه زيرا كه آن زن او را كشته است و از اين جهت ارثى از او نميبرد.