روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۶۰۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ الْوَقْفِ وَ الصَّدَقَةِ وَ النُّحْل

و روي محمد بن احمد بن يحيي عن العبيدي عن علي بن سليمان بن رشيد قال :

كَتَبْتُ إِلَيْهِ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَيْسَ لِي وَلَدٌ وَ لِي ضِيَاعٌ وَرِثْتُهَا عَنْ أَبِي وَ بَعْضُهَا اِسْتَفَدْتُهَا وَ لاَ آمَنُ مِنَ اَلْحَدَثَانِ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لِي وَلَدٌ وَ حَدَثَ بِي حَدَثٌ فَمَا تَرَى جُعِلْتُ فِدَاكَ أَنْ أَقِفَ بَعْضَهَا عَلَى فُقَرَاءِ إِخْوَانِي وَ اَلْمُسْتَضْعَفِينَ أَوْ أَبِيعَهَا وَ أَتَصَدَّقَ بِثَمَنِهَا فِي حَيَاتِي عَلَيْهِمْ فَإِنِّي أَتَخَوَّفُ أَنْ لاَ يُنْفَذَ اَلْوَقْفُ بَعْدَ مَوْتِي فَإِنْ وَقَفْتُهَا فِي حَيَاتِي فَلِي أَنْ آكُلَ مِنْهَا أَيَّامَ حَيَاتِي أَمْ لاَ فَكَتَبَ ع فَهِمْتُ كِتَابَكَ فِي أَمْرِ ضِيَاعِكَ وَ لَيْسَ لَكَ أَنْ تَأْكُلَ مِنْهَا وَ لاَ مِنَ اَلصَّدَقَةِ فَإِنْ أَنْتَ أَكَلْتَ مِنْهَا لَمْ يُنْفَذْ إِنْ كَانَ لَكَ وَرَثَةٌ فَبِعْ وَ تَصَدَّقْ بِبَعْضِ ثَمَنِهَا فِي حَيَاتِكَ فَإِنْ تَصَدَّقْتَ‏ أَمْسَكْتَ لِنَفْسِكَ مَا يَقُوتُكَ مِثْلَ مَا صَنَعَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۰۰

و محمّد بن احمد بن يحيى، از عبيدى، از علىّ بن سليمان بن رشيد، روايت كرده است كه گفت: به آن امام عليه السّلام نوشتم: فدايت شوم، من فرزندى ندارم، و املاكى دارم كه از پدرم به ارث برده‏ام، و بخشى از آن را خود بدست آورده‏ام، و از حوادث روزگار ايمنى ندارم، پس اگر فرزندى نداشته باشم، و حادثه‏اى پيش آيد يعنى: با در نظر گرفتن اين احتمال كه با نداشتن فرزند حادثه‏اى برايم رخ دهد، در اين صورت- فدايت شوم- چه مصلحت مى‏بينى كه بعضى از املاك را بر برادران فقيرم و بر مستضعفين وقف كنم، يا بفروشم و بهاى آن را در زمان حياتم به ايشان صدقه دهم، زيرا بيم آن دارم كه پس از مرگ من مقرّرات وقف اجرا نشود، و اگر آن را در ايّام حياتم وقف كنم آيا ميتوانم از درآمد آن بخورم يا نه؟ امام عليه السّلام در پاسخ نامه، مرقوم داشت: مضمون نامه‏ات را در باره املاكت فهميدم، و تو نميتوانى از درآمد آن و از صدقه ارتزاق كنى، پس اگر چيزى از آن را بخورى موضوع وقف اجرا نميشود. اگر ورثه‏اى داشته باشى آن املاك را بفروش و بخشى از بهاى آن را در حال حيات خودت صدقه ده، زيرا چنين كارى را اگر انجام دهى مقدارى كه براى قوت خود لازم است نگاه ميدارى، همان گونه كه امير المؤمنين عليه السّلام عمل فرمود.