روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۹۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي ابن فضال عن علي بن عقبه عن بريد بن معاويه عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ إِنَّ رَجُلاً أَوْصَى إِلَيَّ فَسَأَلْتُهُ أَنْ يُشْرِكَ مَعِي ذَا قَرَابَةٍ لَهُ فَفَعَلَ وَ ذَكَرَ اَلَّذِي أَوْصَى إِلَيَّ أَنَّ لَهُ قِبَلَ اَلَّذِي أَشْرَكَهُ فِي اَلْوَصِيَّةِ خَمْسِينَ وَ مِائَةَ دِرْهَمٍ وَ عِنْدَهُ رَهْنٌ بِهَا جَامٌ مِنْ فِضَّةٍ فَلَمَّا هَلَكَ اَلرَّجُلُ أَنْشَأَ اَلْوَصِيُّ يَدَّعِي أَنَّ لَهُ قِبَلَهُ أَكْرَارَ حِنْطَةٍ قَالَ إِنْ أَقَامَ اَلْبَيِّنَةَ وَ إِلاَّ فَلاَ شَيْ‏ءَ لَهُ قَالَ قُلْتُ لَهُ أَ يَحِلُّ لَهُ أَنْ يَأْخُذَ مِمَّا فِي يَدِهِ شَيْئاً قَالَ لاَ يَحِلُّ لَهُ قُلْتُ أَ رَأَيْتَ لَوْ أَنَّ رَجُلاً اِعْتَدَى عَلَيْهِ فَأَخَذَ مَالَهُ فَقَدَرَ عَلَى أَنْ يَأْخُذَ مِنْ مَالِهِ مَا أَخَذَ أَ يَحِلُّ ذَلِكَ لَهُ فَقَالَ إِنَّ هَذَا لَيْسَ مِثْلَ هَذَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۵

و ابن فضّال، از علىّ بن عقبه، از بريد بن معاويه روايت كرده است كه به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم كه مردى بمن وصيّت كرد، پس من از او خواستم كه خويشاوندى از خود را با من شريك سازد، و او چنين كرد، و آن مرد كه مرا وصىّ خود ساخته بود گفت كه صد و پنجاه درهم از شخصى كه او را شريك وصيّت ساخته است طلبكار است، و جامى از نقره به گروگانى آن نزد او هست، و موجود است، ولى چون آن مرد از دنيا رفت وصىّ او بطرح ادّعائى آغاز كرد، دائر بر اينكه چندين كرّ گندم از او طلب دارد. امام فرمود: اگر گواه روشنى‏ اقامه كند ادّعايش مسموع است، و الّا هيچ گونه حقّى ندارد. گفت: عرض كردم آيا براى او حلالست كه چيزى از مال متوفّى را كه در دست او است بردارد؟ فرمود: براى او حلال نيست، گفتم: بنظر شما اگر مردى را مورد تعدّى قرار دهند، و مالش را بگيرند، و او قدرت و فرصتى بيابد كه آنچه از مالش را گرفته‏اند بازستاند آيا اين كار براى او حلالست؟ امام فرمود: اين مثل آن مورد نيست.