روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۷۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

روي حماد عن الحلبي عن ابي عبد الله ع :

أَنَّهُ سُئِلَ عَنِ اَلرَّجُلِ يَمُرُّ عَلَى طَرِيقٍ مِنْ طُرُقِ‏ اَلْمُسْلِمِينَ‏ فَتُصِيبُ دَابَّتُهُ إِنْسَاناً بِرِجْلِهَا فَقَالَ لَيْسَ عَلَيْهِ مَا أَصَابَتْ بِرِجْلِهَا وَ لَكِنْ عَلَيْهِ مَا أَصَابَتْ بِيَدَيْهَا لِأَنَّ رِجْلَهَا خَلْفَهُ إِنْ رَكِبَ وَ إِنْ قَادَ دَابَّتَهُ فَإِنَّهُ يَمْلِكُ بِإِذْنِ اَللَّهِ يَدَيْهَا يَضَعُهُمَا حَيْثُ يَشَاءُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۵۰

عبيد اللَّه حلبى گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدند كه: مردى سواره در يكى از راههاى مسلمين مى‏گذشت، و حيوانى كه بر آن سوار شده بود با پايش بكسى آسيب رسانيد چه حكمى دارد؟ فرمود: اگر حيوان با پايش بكسى صدمه‏اى زده است بر شخص سوار تكليفى نخواهد بود، اما اگر با دست آسيبى رساند، سوار مسئول است و بايد غرامت بپردازد، چرا كه پا در پشت سوار است و وظيفه‏اش از پيش رو است، و چنانچه پياده است و خود افسار بدست حيوان را ميراند، پس خداوند آن را رام او كرده و اختيار دستهاى حيوان را دريد او قرار داده كه هر كجا كه خواهد براند.