روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۱۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي محمد بن الفضيل عن ابي الصباح الكناني عن ابي عبد الله ع قال :

كَانَ صِبْيَانٌ فِي‏ زَمَنِ‏ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ يَلْعَبُونَ بِأَخْطَارٍ لَهُمْ‏ فَرَمَى أَحَدُهُمْ‏ بِخَطَرِهِ فَدَقَّ رَبَاعِيَةَ صَاحِبِهِ فَرُفِعَ ذَلِكَ إِلَى‏ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فَأَقَامَ اَلرَّامِي اَلْبَيِّنَةَ بِأَنَّهُ قَدْ قَالَ حَذَارِ فَدَرَأَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ عَنْهُ اَلْقِصَاصَ ثُمَّ قَالَ قَدْ أَعْذَرَ مَنْ حَذَّرَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۶۸

ابو الصّباح كنانى گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: در زمان امير المؤمنين عليه السّلام كودكانى مشغول بازى بودند و با دستمالهائى گره بسته بر شخص بازى باخته ميزدند، و در اين حال يكى از كودكان با همان دستمال گره كرده به دهان ديگرى كوبيد و يكى از دندانهاى پيشين او افتاد، نزد امير المؤمنين عليه السّلام به حكومت آمدند، آن كس كه زده بود اقامه بيّنه كرد كه من گفتم: دور شو، دور شو! امير مؤمنان عليه السّلام قصاص را از او ردّ كرد و سپس فرمود: هر كس كه قبلا گفته باشد بپرهيزد و كنار رويد، عذر خود را آورده است‏