روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۰۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي جعفر بن بشير عن الحسين بن ابي العلا عن ابي مخلد السراج عن ابي عبد الله ع :

أَنَّهُ قَضَى‏ فِي رَجُلٍ دَعَا آخَرَ اِبْنَ اَلْمَجْنُونِ وَ قَالَ اَلْآخَرُ لَهُ بَلْ أَنْتَ اِبْنُ اَلْمَجْنُونِ فَأَمَرَ اَلْأَوَّلَ أَنْ يَجْلِدَ صَاحِبَهُ عِشْرِينَ جَلْدَةً وَ قَالَ اِعْلَمْ أَنَّهُ سَتُعَقَّبُ مِثْلَهَا عِشْرِينَ فَلَمَّا جَلَدَهُ أَعْطَى اَلْمَجْلُودَ اَلسَّوْطَ فَجَلَدَهُ عِشْرِينَ نَكَالاً يُنَكِّلُهُمَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۳

ابو مخلّد سراج از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه امير مؤمنان عليه السّلام در باره كسى كه به ديگرى گفته بود: «اى ديوانه زاده»، و او نيز در پاسخ گفته بود: پدر خودت ديوانه بود، امر فرمود اوّلى را كه بيست تازيانه به طرف مقابلش بزند و او را گفت: كه بدان او بيست تازيانه را بتو باز خواهد گردانيد، و چون اوّلى فرمان را اجرا كرد، تازيانه را از وى گرفت و بدست دوّمى داد و او نيز بيست تازيانه به همكارش زد، و اين كار سزاى هر يك از آن دو هرزه‏گو بود.